Zmień język

::R6024 : strona 394::

„SYN DANY JEST NAM”

— 24 GRUDNIA. — IZAJASZ 9:2-7. —

OBRAZ MESJASZA I JEGO TYSIĄCLETNIEGO KRÓLESTWA – CIEMNOŚĆ WCIĄŻ ZNACZNIE OKRYWA ŚWIAT – ŚWIATŁOŚĆ ŚWIATA ŚWIECĄCA OD CHRYSTUSA I JEGO NAŚLADOWCÓW – WSCHODZĄCE SŁOŃCE SPRAWIEDLIWOŚCI ROZPRASZA CIEMNOŚĆ – OCZYSZCZONY ŚWIAT Z WSZELKIEJ OPOZYCJI DO BOSKIEGO RZĄDU – MESJASZ JAKO PRZEDSTAWICIEL PRZEZ KTÓREGO OCZYSZCZENIE ZIEMI I OŚWIECENIE BĘDZIE ZREALIZOWANE.

„Albowiem dziecię narodziło się nam, a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego, a nazwią imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny, Ojciec wieczności, Książę pokoju” – Iz. 9:6

ZGADZAMY się z tłumaczeniem Starego Testamentu dokonanym przez Leesera, że pierwszy werset tego rozdziału, z którego pochodzi dzisiejszy Wykład, powinien być ostatnim wersetem poprzedniego rozdziału – a drugi werset naszej lekcji rozpoczyna nowy temat. W ten sposób nasze dzisiejsze Badanie będzie właściwie rozpoczęte.

W wersecie 2 (Iz. 9:2), według Hebrajskiego idiomu, to stwierdzenie odnosi się do przyszłości i brzmi tak, jakby odnosiło się do przeszłości – podobnie jak w wersecie 6 (Iz. 9:6) czytamy:  „Albowiem dziecię narodziło się nam”, chociaż Jezus nie urodził się w tym czasie, ani nawet kilka wieków później. Obiecane wielkie Światło jeszcze nie świeci ludziom. Ludzkość nadal przebywa w krainie Cienia Śmierci. Ten cień demoralizuje grzeszny i umierający rodzaj Adamowy i wywiera wpływ na wszystkie sprawy ludzkiego życia na całym świecie. Później Apostoł tak to wyjaśnia: „[…] stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd” – Rzym. 8:22.

Wciąż żyjemy w czasie, gdy „ciemności okryją ziemię [cywilizowane społeczeństwo], a zaćmienie narody [pogan]”. To prawda, że na świecie jest trochę światła. Prawdą jest również, że to światło pochodzi od naszego drogiego Odkupiciela, Jego słów i Jego dzieł. Ono wciąż świeci od wszystkich, którzy naprawdę do Niego należą, oraz od wszystkich, których serca są oświecone Jego obietnicami i Jego Duchem. Ale to nie jest światło, które rozproszy całą ciemność ziemi i spowoduje, że cała ludzkość doceni chwałę Boga. To jest jedynie „[…] światłość, która jest w tobie […]” – w wierzących. To jest światło wiary, światło nadziei, światło miłości rozpalone w sercach Małego Stadka, które świeci jak zapalona świeca na świecie i które zachęca do jasnego świecenia.

Światło naszego Pana świeciło w małym zakątku świata zwanym Palestyną, a z Jego lampy wielu naśladowców

:: R6024: strona 395 ::

zapaliło swoje lampy. Do tych poleceń Mistrza należy: „Tak niechaj świeci światłość wasza przed ludźmi, aby uczynki wasze dobre widzieli i chwalili ojca waszego, który jest w niebiesiech”; „Nie stawiajcie swego światła pod korzec, ale na świecznik, aby świeciło wszystkim w domu”. Ale dodaje: „Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie idzie na światłość, aby nie były zganione uczynki jego”. „[…]” – Mat. 5:15,16; Jana 3:20; 2 Kor. 4:4.

PRAWDZIWE ŚWIATŁO ŚWIATA

To, że Prawdziwe Światło teraz nie świeci, a promienie uzdrawiającego Słońca Sprawiedliwości jeszcze nie wzeszły, jest w pełni potwierdzone przez całkowitą ciemność pogan i trochę mniejszą ciemność Chrześcijaństwa. W takim stopniu, w jakim prawdziwi naśladowcy Chrystusa dbają o swoje lampy, w takim samym stopniu pewna ilość światła rozlewa się po całym świecie. Jednak wszystko to jest jedynie poświatą światła pośród ciemności i w obecnym czasie i w obecnych warunkach światłem zbyt nikłym do rozproszenia nocy i zaprowadzenia chwalebnego Dnia, na który całe stworzenie z wytęsknieniem czeka. Ten wspaniały Dzień nie może nadejść, zanim Pan najpierw nie wybierze członków Swojego Ciała. Oni razem z Nim ustanowią Słońce Sprawiedliwości – Mal. 4:2; Mat. 13:43.

Już niedługo Kościół Chrystusowy zostanie uzupełniony, a wkrótce zaświeci Słońce Sprawiedliwości. Wkrótce jego promienie oświetlą najdalsze zakątki ziemi a wtedy ostatecznie każdy potomek Adama, uczestnik jego przekleństwa, gdy dostanie się pod wpływ tego wielkiego Światła, w Wieku Tysiąclecia, w Dniu Chwały i poznania Pana – Złotego Wieku z proroctwa, dozna wielkiego błogosławieństwa Mesjasza.

Proroctwo z 2 wersetu (Iz. 9:2) naszego Wykładu wykracza poza życie tamtych czasów i zapewnia nas, że Światło będzie świecić tym, którzy są w cieniu śmierci – tym, którzy są w Hadesie, w ciemności. Każdy członek rodziny Adamowej musi być oświecony, ponieważ Chrystus za wszystkich umarł. Z tego powodu, że wszystkie dzieci Adama zostały potępione przed swoim narodzeniem, dlatego Chrystus umarł za wszystkich. Podobnie jak doznali przekleństwa, które spadło na Ojca Adama, tak z pewnością będą błogosławieni przez okupowe dzieło naszego Pana Jezusa Chrystusa – Rzym. 5:17,18.

POMNOŻENIE PRZEZ WSKRZESZENIE

Wiersz 3 (Iz. 9:3). „Rozmnożyłeś ten naród, powiększyłeś ich radość, weselić się będą ze żniwa w zgodzie przed Tobą, jak ludzie, którzy dzielą łupy”. Ten werset w przekładzie Revised Version (Wersja Poprawiona – to angielskie tłumaczenie Biblii z 1885 – przyp. tłum.) jest dobrze przetłumaczony. W ten sposób obraz świata jest tutaj przedstawiony, podczas Wieku Tysiąclecia. Wyzwolony z przekleństwa Adamowego, radujący się jako ci, którzy dzielą łupy, które do nich nie należały, ale stały się ich własnością. Tak właśnie będzie. Błogosławieństwa Tysiąclecia zostaną rozdane jako Boska nagroda. Klątwa zostanie już usunięta, a Słońce Sprawiedliwości zaświeci dla wszystkich w Jego uzdrawiających promieniach, przynosząc wszystkim restytucję. Nikt wtedy nie utraci błogosławieństw, chyba że dobrowolnie ich nie przyjmie pomimo łaski Bożej.

To samo dotyczy teraz tych, którzy doznają Boskiego miłosierdzia. To jest dar. Oni są zapewnieni, że otrzymali przebaczenie, ale tu nie ma żadnej ich zasługi. Różnica polega na tym, że teraz tylko nieliczni mogą ujrzeć, aby zrozumieć, a uszy mają, aby mogli usłyszeć i serce, aby docenić Boże miłosierdzie. Zostało to nam przedstawione w Dobrej Nowinie, która może być zrozumiana tylko przez słuchanie wiarą. Wkrótce, po wybraniu klasy Kościoła wzrok i wiedza w znacznej mierze zastąpią wiarę. Świat wtedy uświadomi sobie łaskę Bożą w Chrystusie Jezusie, przebaczającą im grzechy i zapewniającą życie wieczne, jeśli ją zaakceptuje. Wtedy będą się radować z dzielenia wielkiego łupu, wielkiego daru Bożego – Rzym. 6:23.

Werset 4 (Iz. 9:4) opisuje przyczynę tej radości. To dlatego, że wielki ciemiężca, Szatan nie będzie miał już więcej kontroli Jego jarzmo grzechu, smutku, bólu i śmierci, jego kij i laska ucisku oraz niewoli zostaną złamane raz na zawsze, jak wyjaśnia to Pan (Obj. 20:1-3). Zwycięstwo nad Przeciwnikiem nie będzie ślamazarne i stopniowe, ono nie będzie zdobyte przez misje ani żadne ludzkie starania, ale Sam Pan wesprze Swoją mocą, „jak w dniu Madianitów”.

ANTYTYPICZNA ARMIA GEDEONA

Dzień Madianitów był dniem, w którym Gedeon i jego mała grupa Izraelitów spotkali się z obozem Madianitów (Sędz. 7:15-22). Nagle, w czasie rozbijania dzbanów i trąbienia w baranie rogi, Pan zmiażdżył potężnych wrogów swego ludu i cudownie ich wybawił. Gedeon na pewno przedstawia naszego Pana Jezusa, a jego mały oddział przedstawia Małe Stadko, Chrystusa – świętych, Wybranych. Dopiero po próbie i przesianiu małej grupki Gedeona, Pan udzielił im wielkiego wyzwolenia. Podobnie będzie pod koniec tego Wieku. Gdy tylko antytypicznej Armii Gedeona, Królewskiemu Kapłaństwu, pod dowództwem swego Pana Jezusa Chrystusa będzie udzielone Posłannictwo, aby mogli zapalić swoje niewielkie światełka, to wtedy Pan zapewni wielkie zwycięstwo prawdzie i sprawiedliwości w Czasie Ucisku, które pojawi się w związku z wiązaniem Szatana i uwolnieniem wszystkich uciskanych.

W wersecie 5 (Iz. 9:5) czytamy o wielkim zakończeniu grzechu. Leeser tak to tłumaczy: „Albowiem wszelka broń walczących w bitwie wojennej i szaty zbroczone we krwi zostaną spalone, staną się paliwem dla ognia”. Ta symboliczna wypowiedz, może oznaczać, że wszelka broń Szatana, wszystkie narzędzia grzechu i śmierci, wszystko, co dotyczyło tego wielkiego konfliktu między sprawiedliwością a niesprawiedliwością, która przez wieki panowała na świecie, zostanie całkowicie zniszczony. Ten obraz ukazuje nam świat, który został oczyszczony z wszelkich dowodów sprzeciwu wobec Boskiego Rządu Prawa i Sprawiedliwości. To także zgadza się ze słowami zapisanymi w Obj. 5:13.

W JAKI SPOSÓB BĘDZIE TO SPEŁNIONE?

Werset 6 (Iz. 9:6) wyjaśnia nam proces, w którym powyższe proroctwo o błogosławieniu i uwolnieniu od ciemiężcy zostanie wypełnione. Pan zwróci uwagę wszystkich tych, którzy mają uszy, aby usłyszeć, że to błogosławieństwo i oświecenie nie będzie możliwe, dopóki najpierw nie przyjdzie Mesjasz. Wyjaśnia także, że Mesjasz narodzi się podobnie jak człowiek, jednak będzie Synem Boga Żywego.

Jak piękne, jak proste jest to świadectwo, gdy patrzymy na nie z punktu widzenia wiary! Jak to możliwe, żeby mędrcy tego świata podobnie jak Wyżsi Krytycy potknęli się o tak proste stwierdzenie, że to całe proroctwo dotyczyło Izraelitów z czasów Izajasza, i że tym obiecanym Królem był Ezechiasz! Błogosławione są nasze oczy, że widzą, a nasze uszy, że słyszą prawdziwy sens tego proroctwa, a tym samym pozwalają nam rozpoznać w nim Mesjasza, Posłańca Bożego, Immanuela – „Bóg z nami” – aby był wielkim Wybawicielem i aby dokonał dla nas wszystkich cudownych rzeczy, które Bóg obiecał przez wszystkich świętych Proroków od początku świata, potwierdzając Swoją Obietnicę daną Abrahamowi: „W twoim nasieniu

::R6024 strona 396::

będą błogosławione wszystkie narody ziemi” – Dz. Ap. 3:19-21; 1 Moj. 12:3; Gal. 3:8,16,29.

Kontynuując, proroctwo to przedstawia Dziecko dorastające do wieku męskiego, gdy panowanie było na ramieniu Jego – a odpowiedzialność, która na Niego spoczęła była jak płaszcz Niebieskiego Władcy, Jahwe. Proroctwo przepowiada ziemskie próby i cierpienia naszego Odkupiciela, Głowy i Kościoła, Jego Ciała, przez cały Wiek Ewangelii. Ono pomija imiona Belzebuba, Księcia diabłów, Człowieka Boleści itd. i wskazuje nam na kompletnego i uwielbionego Mesjasza podczas Jego Drugiego Adwentu, widzianego z punktu widzenia Jehowy i z punktu widzenia świata, który ostatecznie Go rozpozna, kiedy każde kolano się skłoni i każdy język Go wyzna, ku chwale Ojca.

„ŚWIĘĆ SIĘ IMIĘ TWOJE”

Imię oznacza lub reprezentuje, charakter, usposobienie, cechę lub władzę. Zatem wszystkie te tytuły nadane naszemu Panu w wersecie 6 (Iz. 9:6) reprezentują Jego majestat, godność, moc i chwałę. Nasz Pan jest już rozpoznany przez Jego prawdziwych naśladowców, którzy znają Go jako najwspanialszego Doradcę. Żadna inna rada, żadna inna nauka nie jest podobna do Niego. Świat na ogół jeszcze tego nie rozpoznał, ale przed końcem Tysiąclecia będzie to powszechnie poznane. Jeśli wtedy ludzkość uzna Go za cudownego, mądrego Pocieszyciela, Przewodnika i Nauczyciela, a jednak niektórzy z nich uparcie i świadomie zignorują i odrzucą Jego nauki, i będą uparcie i świadomie grzeszyć, to tacy będą musieli umrzeć Wtórą Śmiercią.

Nasz Pan Jezus jest już rozpoznany przez Swoich prawdziwych naśladowców jako Potężny Pan, Potężny Bóg, ale nie jako Ojciec (1 Kor. 8:6). On jest Przedstawicielem Ojca, Jego Wyrazicielem, Rzecznikiem, umiłowanym Synem, którego Ojciec wyposażył w chwałę, cześć i nieśmiertelność i dał Mu wszelką moc w Niebie i na ziemi, niezbędną do wykonania wielkiego dzieła. Ono zostało Mu powierzone, aby dowiódł Swojej miłości i wierności aż do śmierci na Krzyżu.

Nasz Pan Jezus będzie Wiecznym Ojcem rodzaju ludzkiego podobnie jak Adam, ich ojciec, który nie dał im życia, a nasz Pan odkupił Adama i całe jego potomstwo i w ten sposób stał się Autorem wiecznego życia dla wszystkich, którzy będą Mu posłuszni. Obejmie to całą ludzką rodzinę, która osiągnie życie wieczne, z wyjątkiem klasy Kościoła obecnego Wieku Ewangelii, wybranych ze świata i spłodzonych przez Ojca Niebieskiego do nowej, duchowej natury (1 Piotra 1:3). Oni są spłodzeni z Ducha i oddzieleni oraz różnią się od świata i są nazwani w Piśmie Świętym Nowymi Stworzeniami. Z jednej strony mówi się o nich jako o braciach Chrystusa, a z drugiej strony jako o Jego Oblubienicy i Współdziedzicach, ale nigdy jako o Jego dzieciach. Jednak dla świata będzie On Wiecznym Ojcem lub Życiodawcą, przez którego mogą otrzymać życie wieczne – życie na wieczność – jeśli będą posłuszni zarządzeniom Jahwe.

Inny tytuł naszego Pana to Książę Pokoju. To wtedy rozpocznie się Jego Królestwo, gdy zostanie wywołany wielki Czas Ucisku, jakiego wcześniej nie było, ale ten ucisk nie będzie przez Niego spowodowany. Będzie to słuszny rezultat przekleństwa grzechu i samolubstwa, podsycany przez wielkiego gnębiciela Szatana. Książę Pokoju pokona wszystkich wrogów, wszelki grzech, wszelką niesprawiedliwość i wszelkie niepodporządkowanie się Boskiej woli. On ani nie zawiedzie, ani nie będzie zniechęcony. Nic nie stanie Mu na przeszkodzie, aby zrealizować tą wielką misję powierzoną Mu przez Ojca. Jego umiłowanie pokoju nie przeszkodzi Mu w rozbiciu narodów na kawałki jak gliniane garnki, aby sprawiedliwość została ustanowiona na mocnym i pewnym fundamencie – Ps. 2:9; Obj. 2:26,27.

„NA STOLICY DAWIDA”

Wiersz 7 (Iz. 9:7). Słowo Dawid oznacza umiłowany, a królestwo powierzone królowi Dawidowi było Królestwem Bożym w typicznym znaczeniu, które nigdy nie miało przeminąć – 1 Kron. 29:23; 2 Sam. 7:16). Ono było utrzymywane przez Pana aż do czasów Sedekiasza, wtedy powiedziano nam, że korona i berło autorytetu oraz władza zostaną usunięte, aby być obalone, aż przyjdzie Ten, który ma do nich PRAWO – Ezech. 21:27.

Nasz Pan cielesny potomek Króla Dawida miał prawo odziedziczyć Królestwo Dawida, które nigdy nie miało się skończyć, ale zamiast ustanowić Swoje Królestwo podczas Pierwszego Adwentu, powiedział: „Królestwo moje nie jest z tego świata” – nie z tego Wieku, nie z tej Dyspensacji – i wtedy rozpoczął wybór Małego Stadka, które w przyszłym świecie – Wieku Tysiąclecia będzie Jego współdziedzicem i towarzyszem w Tysiącletnim Królestwie. To dzieło wybierania Kościoła – królów, władców, kapłanów – nadal trwa. Słowo Boże zapewnia nas, że ostatecznie i chwalebnie będzie ukoronowane przez naszego Boga.

Kiedy Chrystus i uwielbiony Kościół będzie panował nad ziemią, ich Władza będzie nadal wysławiała Królestwo Boże, które rozpoczęło się od Króla Dawida i Cielesnego Izraela. Ten większy Dawid, ten większy Umiłowany Ojca, pełen łaski i prawdy, ustanowi sprawiedliwość na ziemi wraz z sądem – karą za złe postępowanie i nagrodą za czynienie dobra. „Uczyni to zawistna miłość Pana Zastępów”.

====================

— 15 grudnia 1916 r. —