Zmień język 

::R6000 : strona 359::

Usługi pogrzebowe

Wiadomość o śmierci Pastora Russella ukazała się w ostatnim numerze Strażnicy – Jego szczątki zostały przewiezione do Nowego Jorku z Zachodu w piątek rano 3 listopada, towarzyszył im jego sekretarz Menta Sturgeon.

Kiedy ciało dotarło do Chicago, na stacji zgromadziło się bardzo wielu przyjaciół, a ponieważ trzeba było przewieźć trumnę z jednego dworca na drugi, uformowała się długa kolumna samochodów, wioząc przez całe miasto pogrążonych w smutku przyjaciół. Trumna została otworzona podczas postoju i wiele osób mogło spojrzeć po raz ostatni na tego, którego tak dobrze znali i tak bardzo miłowali. Ciału towarzyszyła delegacja z Chicago oraz dołączające po drodze z Nowego Jorku delegacje z innych miast.

Zwłoki dotarły do Domu Bethel w sobotę i zostały wystawione na widok publiczny przez Rodzinę i członków Zgromadzenia. W niedzielę rano zostały przewiezione do sali zgromadzeń Temple, spoczywając do godziny 10 wieczorem. Tysiące osób zobaczyło je tam po raz ostatni.

Przez całą sobotę i niedzielę przedstawiciele zborów z wielu miast na wschód od Missisipi i z Kanady przybywali prawie każdym przyjeżdżającym pociągiem. Sala Temple nie była w stanie wszystkich zmieścić. Sala wykładowa na parterze była przepełniona, zajęty był każdy cal wolnej przestrzeni od parteru aż po balkon na drugim piętrze.

Przewidziano dwie usługi w sali zgromadzeń Temple – jedno miało się odbyć po południu dla przyjaciół, drugie wieczorem – dla publiczności. Jednak ze względu na szybko rosnącą liczbę przybywających, Komitet Organizacyjny powziął decyzję, aby usłużyć dodatkowo w niedzielę rano. Mówcą był brat Macmillan, którego przemowa zostanie opublikowana w innym miejscu.

Usługa popołudniowa, która była przewidziana szczególnie dla przyjaciół, rozpoczęła się od zaśpiewania pieśni solowo „Bądź wierny aż do śmierci”. Te słowa zrobiły szczególne wrażenie, ponieważ jedna z najpiękniejszych kompozycji z kwiatów okalających trumnę miała szeroką białą wstęgę, na której widniały słowa tej pięknej pieśni. Następnie odśpiewano pieśń 23, „Błogosławiona niech będzie więź, która łączy” (w polskim śpiewniku „Połączmy serca wraz” – przyp. tłum.), tak często śpiewana na powitanie brata Russela podczas jego usług, oraz pieśń 273 – „Słońcem mej duszy, mój drogi Ojciec” (w polskim śpiewniku „ Ja jedną Prawdę tylko znam” – przyp. tłum.) – która była jedną z ulubionych pieśni brata Russella.

Każdy mówca po zakończeniu swojego przemówienia przy trumnie w głównym Audytorium przechodził do sali wykładowej poniżej i powtarzał to samo dla przyjaciół stłoczonych w mniejszej sali. Wszystkie te przemówienia – łącznie siedemnaście – ukazały się w Strażnicy.

 KOMPOZYCJA Z KWIATÓW

W Strażnicy, w innym miejscu, znajduje się całostronicowe zdjęcie kompozycji kwiatowej ozdabiające całe podium. To była najpiękniejsza kompozycja, jaką kiedykolwiek widzieliśmy przy takiej okazji. Nie da się opisać tego widoku. Podium sali zgromadzeń Temple zostało całe ozdobione roślinami, paprociami i kwiatami oraz najpiękniejszymi wiązankami z kwiatów. Ledwo wystarczyło miejsca dla mówcy i szczątków naszego umiłowanego Pastora. Ponadto, każdy balkon i trybuny zostały artystycznie ozdobione wielkim bogactwem paproci i kwiatów.

U stóp trumny umieszczono złamaną wiązkę kwiatów, odpowiednio przedstawiającą to drogie ciało, które, podobnie jak ciało Pana, zostało złamane w służbie dla braci, a u wezgłowia wykonano wspaniały krzyż i koronę z kwiatów. Krzyż symbolizujący jego udział w śmierci Chrystusa, a korona symbolizująca Koronę Chwały, którą, jak wierzymy, nosi teraz w niebie z naszym drogim Panem.

Podium nie było na tyle duże, aby ustawić wszystkie kompozycje z kwiatów. Podobnie i w sali zgromadzeń Temple nie było tyle miejsca, aby zmieściły się wszystkie ofiarowane bukiety. Chociaż wszystkich było tak wiele i były tak piękne,

 ::R6000 : strona 360::

to w bardzo niedoskonały sposób przedstawiały stopień miłości i szacunku, którym nasz zmarły Pastor był obdarzany przez wszystkich, którzy dobrze go znali.

Komitet Organizacyjny pragnął oczywiście zastosować się do sugestii, jakie wysunął Brat Russell w swoim Testamencie, dlatego też wielu braci zostało poproszonych do przemawiania podczas tej usługi. Między innymi byli to: A.H. MacMillan, Menta Sturgeon, W.E. Van Amburgh, P.S.L. Johnson, E.W.V. Kuehn, Toledo, O.; C.A. Wise, Indianapolis, Ind.; J.T..D. Pyles, Washington, D.C.; I.I. Margeson, Boston, Mass.; F.W. Manton, Toronto, Canada; C.B. Shull, Columbus, Ohio; G.C. Driscoll, Dayton, Ohio; Dr. L.W. Jones, Chicago, III.; D. Kihlgren, Springfield, Mass.; Dr. A.E. McCosh, Detroit, Mich.; C.J. Woodworth, Scranton, Pa.; George Draper, Wichita, Kansas; C.H. Anderson, Baltimore, Md.; W.L. Abbott, St. Paul, Minn.; and J.D. Ross, Truro, N.S. Jednak zrealizowanie programu w całości zajęłoby znacznie więcej czasu, a ponieważ sala Temple była tak zatłoczona, że wiele osób było zmuszonych stać przez długie godziny, uznano, że rozsądniej będzie zmniejszyć liczbę przemawiających. Przemówienia podczas tych trzech zebrań podane są w porządku chronologicznym.

====================

— 1 grudnia 1916 r. —