Zmień język 

::R5941 : strona 248::

RADOŚCI I SMUTKI Św. PAWŁA

– 3 WRZEŚNIA – 2 KOR. 11:21-32 –

ŚWIĘTY PAWEŁ BOHATEREM – JEGO LOJALNOŚĆ, WIERNOŚĆ, WYTRZYMAŁOŚĆ – ON CIERPIAŁ DLA CHRYSTUSA I ZE WZGLĘDU NA BRACI – RADOWAŁ SIĘ Z NIESIENIA POSELSTWA BOSKIEJ ŁASKI – DLACZEGO W TEJ LEKCJI WYMIENIONE SĄ JEGO CIERPIENIA – Z PEWNOŚCIĄ BYŁ NACZYNIEM WYBRANYM

„[…] Dosyć masz na łasce mojej, albowiem moc moja wykonywa się w słabości […]” – 2 Kor. 12:9

JAK cudownym człowiekiem był Św. Paweł! Bez wątpienia tajemnica jego świetności tkwiła w tym, że zupełnie oddał samego siebie Bogu – aby czynić nie swoją wolę, lecz wolę Ojca – tak iż Pan mógł użyć go jako Apostoła, jako swego rzecznika, jako sługę, może w szerszym zakresie, niż użył jakiegokolwiek innego człowieka. Nie sugerujemy przez to, że Św. Paweł był większy niż jego Mistrz. Nasz Pan miał jedynie trzy i pół roku służby, podczas gdy Św. Paweł był sługą długo – był to długi okres służby dla Boga i Kościoła. Poza tym nie było to możliwe dla Pana objaśnić w szczegółach Boski Plan, gdyż nawet Jego wierni naśladowcy włącznie z Apostołami byli cielesnymi ludźmi, którzy nie otrzymali spłodzenia z Ducha Świętego aż do dnia Pięćdziesiątnicy. Dlatego czytamy, iż nauki Jezusa były podawane przeważnie w przypowieściach i niejasnych stwierdzeniach – 1 Kor. 2:14; Mat. 13:10-17.

Przy pewnej okazji Mistrz oświadczył swym uczniom: „Mamci wam jeszcze wiele mówić, ale teraz znieść nie możecie. Lecz gdy przyjdzie on duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę […] i przyszłe rzeczy wam opowie” (Jana 16:12,13). Takie ograniczenia nie dotyczyły Św. Pawła lub innych Apostołów. Ich listy były skierowane do świętych Bożych w różnych prowincjach, do których pisali – Boskiego Planu Zbawienia. Niektóre z ich pism były przeznaczone, jak to oświadczyli, dla „niemowlątek” w Chrystusie, a inne stanowiły „twardy pokarm” – głębsze rzeczy dotyczące Planu Bożego (Żyd. 5:13,14; 1 Piotra 2:1-3). Lecz pisali oni jedynie do spłodzonych z ducha, a nie do świata.

KWALIFIKACJE Św. PAWŁA

Św. Paweł, najbardziej wykształcony spośród Dwunastu, ten, który zajął miejsce Judasza, miał oczywiście największą możliwość szerszego zrozumienia. Prawdą jest, że jako Saul z Tarsu okazał się bardzo zaślepiony i fanatyczny w swej wojowniczości przeciwko Chrystusowi i Jego naśladowcom. Lecz gdy jego oczy zrozumienia zostały otworzone i gdy został spłodzonym z ducha Nowym Stworzeniem, Św. Paweł okazał cudowną znajomość głębokich rzeczy Bożych. Wyjaśniając tę znajomość, oświadczył, że miał widzenia i objawienia w większym stopniu niż wszyscy inni Apostołowie Pańscy razem wzięci – 2 Kor. 12:1,7,11,12.

::R5942 : strona 248::

JEGO CIERPIENIA DLA CHRYSTUSA

Św. Paweł ciężko pracował z Kościołem w Koryncie i ubolewał nad tym, że nie zrobili właściwego postępu w Prawdzie, ponieważ uważali go za niekompetentnego nauczyciela. Dlatego w naszej lekcji robi coś, co nazwał „głupim samochwalstwem”. On nie aprobował samochwalstwa, a jednak dla dobra swoich słuchaczy chciał poinformować ich o pewnych sprawach. Jakże cieszymy się, że Duch Święty tak kierował Apostołem, że możemy lepiej go poznać i w pełni docenić jego miłującą lojalność wobec Króla królów jak też i fakt, iż był on wybranym naczyniem Pańskim do przekazywania Prawdy nawet dla Domowników Wiary naszych czasów!

Lecz Apostoł nie chlubił się sam z siebie – ze swych talentów, oratorstwa, z tego, jak ludzie byli nim urzeczeni, jak wielu ludzi rozpoznawało jego zdolności itp. Nie, on raczej chlubił się z rzeczy, które inni mogliby uważać za jego hańbę. Wolał powiedzieć im, na jakie cierpienia dla sprawy Prawdy dozwoliła mu Boska opatrzność – biczowanie, chłostanie rózgami, uwięzienie, niebezpieczeństwa morskich głębin, niebezpieczeństwa ze strony fałszywych braci, niebezpieczeństwa ze strony pogan. Dla niego były to

::R5942 : strona 249::

oznaki Boskiej miłości i łaski, a także dostarczały świadectwa, że miłował Pana, Jego sprawiedliwość i że był chętny cierpieć dla Pańskiej sprawy i Prawdy.

Widziana w ten sposób lekcja jest bardzo wartościową częścią Słowa Bożego. Daje nam ona informacje, jakich nie znajdujemy w innych miejscach Pisma Świętego. Rzeczowo przedstawia nam obraz żołnierza Krzyża i tego, co cierpiał. Mówi nam: „Bądź wierny aż do śmierci” – idź śladami Jezusa i Jego szlachetnego naśladowcy – nie chlub się w samym sobie, lecz w Panu i swoich przywilejach służby dla Jego Prawdy.

SEKRET JEGO SUKCESU

Wkrótce nadejdzie czas, gdy szlachetny Św. Paweł i mniej wybitni naśladowcy Pana zostaną przyjęci do wiecznej chwały i będą przedstawieni Ojcu bez plamy czy wady (Efez. 5:25-30). Jednak możemy być pewni, że każdy z tej wspaniałej grupy będzie wiernym żołnierzem, a nie dezerterem i nie będzie wstydził się Pana ani Jego Prawdy. O takich Mistrz oświadcza, że się ich nie powstydzi, lecz wyzna ich imiona przed Ojcem i Jego świętymi aniołami – Mat. 10:32,33.

Sekret znoszenia tak wielkich niedostatków przez Apostoła – biczowania, uwięzienia, wszelkiego rodzaju poniewierki – jest nam zaprezentowany w słowach naszego Złotego Tekstu. Pańska łaska była wystarczająca. Moc Pańska była doskonale okazana w jego słabości. Czy nie w tym tkwi sekret udanego życia każdego Chrześcijanina? Czy nie było tak nawet z naszym Panem, że duch Ojca był z Nim, Jego zaufanie do Ojca, Jego szukanie światła oblicza Ojca rzeczywiście były mocą Bożą wytwarzającą w naszym Zbawicielu chcenie i skuteczne wykonanie Ojcowskiego dobrego upodobania?

Podobnie dzieje się z każdym naśladowcą Pana od Jego czasów. Mistrz prawdziwie powiedział do swych naśladowców: „[…] beze mnie nic uczynić nie możecie” (Jana 15:5). Jest to Boska moc, która działa przez naszego Pana Jezusa, przez Jego Słowo Prawdy, przez naśladowców Jezusa. Moc ta może działać tak przez najsłabszego członka Ciała Chrystusowego, jak i przez najmocniejszego. Pańska łaska jest wystarczająca dla wszystkich i w każdym czasie potrzeby. Jednak nie zapominajmy, że nie jest wylewana na lud Pański bezwarunkowo, lecz w odpowiedzi na ocenę ich potrzeb i na modlitewne prośby o Boską łaskę w każdym czasie potrzeby.

====================

— 15 sierpnia 1916 r. —