Zmień język 

::R5920 : strona 204::

Lekcja z uschłego drzewa figowego

„Miejcie wiarę w Boga” – Mar. 11:22

W czasie gdy Jezus i Apostołowie szli drogą z Betanii do Jerozolimy, głosząc Ewangelię o Królestwie Bożym, zauważyli przy drodze drzewo figowe. Nasz Pan, będąc głodnym, zbliżył się do drzewa, aby poszukać owocu; albowiem czas fig jeszcze nie przeminął. Zauważył jednak, że drzewo było bezowocne, nie zrodziło ani jednej figi. Wypowiedział więc pewnego rodzaju klątwę, jakoby tchnienie zarazy na drzewo. Następnego dnia, gdy znowu szli tą samą drogą, uczniowie zauważyli, że drzewo uschło aż do korzeni. Wtedy Piotr rzekł: „Mistrzu, oto figowe drzewo, które przekląłeś, uschło! A Jezus odpowiadając im rzekł: Miejcie wiarę w Boga” (Mar.11:13,14,20-22). Następnie zwrócił uwagę swoich uczniów na fakt, że to nie tylko Jego słowa spowodowały uschnięcie tego drzewa, ale że stała za tym moc Ojca Niebieskiego. Jezus zawsze przypisywał zasługę swojemu Ojcu, a siebie uważał tylko za palec Boży. „Sprawy, które mi dał Ojciec, abym je wykonał, te świadczą o mnie, iż mię Ojciec posłał”. „Słowa, które ja do was mówię nie od samego siebie mówię, lecz Ojciec, który we mnie mieszka, on czyni sprawy” – Jana 5:36; Jana 14:10.

GŁÓWNY CEL CUDÓW JEZUSA

Niektórzy ludzie w tamtych czasach, również i obecnie, mieli szkodliwą moc. Czyn Jezusa mógłby być przypisany takiej mocy. Toteż Jezus zawsze dawał uczniom do zrozumienia, że Jego cudowna moc pochodziła od Boga, a nie od Szatana. Niektórzy mogli dziwić się, że Bóg zwrócił swoją uwagę na drzewo jedynie dlatego, że nie zrodziło owocu. Lecz Jezus nie był zwykłym człowiekiem. Jego czyn nie jest wzorem dla nas, że i my możemy przeklinać bezowocne drzewa, mówiąc: „Niechajże więcej na wieki nikt z ciebie owocu nie je!”. Gdyby ktoś upodobałby sobie taki sposób postępowania, to może by wyszukiwał różne wady w drzewach i we wszystkim innym. Nasz Pan Jezus zaś, jako posłany od Ojca, miał w zwyczaju czynić dobrze drugim; leczył chorych i uczył ich, dając im pewne znaczące lekcje.

Niezbędne było, aby uczniowie Pana byli zupełnie przekonani, że On był posłany przez Ojca, zanim mogli rozwinąć w sobie potrzebną wiarę. Musieli trwać w tej wierze, a ich serca i życie musiało być poświęcone Bogu, zanim stali się gotowi by dostąpić błogosławieństwa Pięćdziesiątnicy. Dlatego wiele dzieł naszego Pana było tak znamiennych i widocznych, miały one na celu pouczenie Jego naśladowców, utwierdzenie Jego stanowiska jako Mesjasza i ujawnienie Jego przyszłego dzieła dla świata. O dokonanej przez Niego przemianie wody w wino jest napisane: „Ten ci początek cudów uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej, a objawił chwałę swoję; i uwierzyli weń uczniowie Jego” – Jana 2:11.

Święty Paweł wskazuje, że cielesny człowiek nie może widzieć głębokości spraw Bożych, ponieważ one są rozsądzane duchowo (1 Kor. 2:14). Dlatego więc potrzebne były te zewnętrzne, widzialne dowody, aby uczniowie Pana, będąc tylko ludźmi cielesnymi, mogli pojmować rzeczy głębsze. Chociaż uznali Go za Mesjasza, na początku nie pojmowali tej sprawy jasno. Jezus zapytał ich przy pewnej okazji: „A wy kim mię być powiadacie?”. Szymon Piotr dał taką odpowiedź: „Tyś jest Chrystus, On Syn Boga żywego”. Tedy Jezus rzekł Piotrowi: „Błogosławionyś Szymonie, synu Jonaszowy, bo tego ciało i krew nie objawiły Tobie, ale Ojciec mój, który jest w niebiesiech” (Mat. 16:15-17). Było to bardzo wymowną lekcją, jakiej Jezus wówczas udzielił swoim Apostołom.

Tak więc bacząc na drzewo figowe, cudowne uzdrawianie chorych, wskrzeszanie umarłych, wyganianie demonów, nakarmienie tysięcy itd. zauważamy, że nie było sprawą tak ważną, aby pewne osoby były wówczas fizycznie uleczone, ani fakt by tłumy nie cierpiały głodu tej jednej nocy, ani także to by Boskie niezadowolenie dotknęło bezrozumne drzewo, ale ważnym było to, aby uczniowie otrzymali potrzebne lekcje i poznali, że Boska moc mogła być wykonywana także w ich imieniu, aby zdali sobie sprawę, że Bóg był po ich stronie, prowadził ich i chronił, a oni byli w stanie zachować duchową ufność. Ważne też było abyśmy mieli podobne zapewnienie o Boskiej miłości i pieczy nad nami jako Jego dziećmi. Zobrazowanie i ukazanie nadchodzącej chwały naszego Pana w Jego Królestwie było równie istotną i ważną sprawą.

::R5920 : strona 205::

SYMBOL DRZEWA FIGOWEGO

W drzewie figowym zawarta jest głębsza myśl. Wierzymy, że ono przedstawia naród Żydowski. Ten naród był drzewem figowym Boga. W słusznym czasie Bóg posłał swego Syna, aby znalazł owoc w tym narodzie, lecz owocu w nim nie było – drzewo było bezpłodne. Co prawda znalazł kilka wiernych jednostek, ale jako naród byli bezowocni. Przeto zaraza, czy też klątwa Pańska, spoczęła na tym narodzie, albowiem wobec wszystkich przywilejów i korzyści, jakich dostąpili, nie przynieśli należytego owocu. Pięć dni przed swoją śmiercią nasz Pan Jezus ogłosił spustoszenie ich domu. „Oto wam dom wasz pusty zostanie!” (Mat. 23:38,39; Łuk.13:34,35).

Od onego czasu Żydzi byli spustoszeni i martwi jako naród. Jest jednak obietnica, że to zamarłe drzewo figowe ma ponownie stać się drzewem żywym – żywym narodem. Oni mają zostać przywróceni do Boskiej łaski, po dopełnieniu się ich „dwójnasobu” niełaski (zob. WYKŁADY PISMA ŚWIĘTEGO, Tom 2, s. 240-255). Rozumiemy, że ten „dwójnasób” już się dopełnił i to rozbudziło pomiędzy Żydami wielki ruch Syjonistyczny.

Mówiąc o swoim wtórym przyjściu i o bliskim, na ówczesny czas, Królestwie Bożym, Jezus powiedział: „A od figowego drzewa nauczcie się tego podobieństwa: Gdy się już gałąź jego odmładza i puszcza liście, poznajecie, iż blisko jest lato. Także i wy, gdy ujrzycie, iż się to dziać będzie, poznawajcie, że blisko jest i we drzwiach” (Mar. 13:28,29). Naród żydowski doświadczył długiego okresu zimy, lecz nadszedł dla niego czas wiosny. Widzimy, że to drzewo figowe już wypuszcza liście, widzimy także, że lekcja owego drzewa figowego nie była jedynie lekcją na tamtą godzinę, ale była i jest wielką nauką dla wszystkich wiernych Pańskich, od onego czasu aż dotąd.

====================

— 1 lipca 1916 r. —