Zmień język 

::R5879 : strona 107::

CENA OKUPU I JEJ ZASTOSOWANIE

DOKTRYNA OKUPU jest centralnym punktem Boskiego Planu Zbawienia – jest jak piasta, z której niczym szprychy wszystkie inne doktryny promieniują do obwodu Planu. Mamy nadzieję, że odpowiedzi zamieszczone poniżej okażą się pouczające i pomocne.

Pytanie 1 – Proszę o krótką definicję słowa OKUP.

Odpowiedź – Okup to suma zapłacona za uwolnienie danej osoby lub zabranej czy przetrzymywanej własności.

Pytanie 2 – Proszę o krótką definicję słowa ZASŁUGA.

Odpowiedź – Zasługa, to: (1) coś, co zasługuje na uznanie, nagrodę lub poszanowanie; (2) wartość, nagroda lub wynagrodzenie, zasłużone lub otrzymane, jak na przykład w szkole.

Pytanie 3 – Proszę o krótką definicję PRAWNEGO PRZEDŁOŻENIA.

Odpowiedź – Prawne przedłożenie oznacza, że walutę, czyli pieniądze uznane przez prawo, dłużnik oferuje na spłatę długu, co wymaga także przyjęcia przez kredytodawcę. Innymi słowy to, co rząd lub prawo uzna jako środek wymiany.

Pytanie 4 – Jakie jest znaczenie wyrażeń SPŁACIĆ oraz SPŁACONY?

Odpowiedź – Spłacić znaczy pozbyć się długu, dać odpowiednią wartość, wypełnić. Spłacony oznacza, że taki dług został oddany, załatwiony i że odpowiednia cena została już złożona.

Pytanie 5 – Proszę dać krótką definicję pojęcia DEPOZYT.

Odpowiedź – Depozyt to coś, co zostało złożone w depozycie, czyli powierzone drugiej osobie.

Pytanie 6 – Jaka jest różnica w znaczeniu wyrażeń: ZAPŁACONY, ZASTOSOWANY i złożony w DEPOZYT?

Odpowiedź – Jest pewna różnica w znaczeniu tych wyrażeń. Gdy jest użyte określenie zapłacono, to znaczy, że pewne wymagania zostały zaspokojone; gdy użyto słowa zastosowano, oznacza to, że pewne finansowe zobowiązania zostały załatwione, bezpośrednio lub pośrednio. Gdy natomiast użyto pojęcia depozyt, to znaczy, że zostało polecone czyjejś opiece coś, co jeszcze nie zostało zastosowane albo przypisane.

Pytanie 7 – Proszę krótko zdefiniować termin OFIARA ZA GRZECH.

Odpowiedź – Termin Ofiara za Grzech oznacza, że została złożona ofiara na rachunek grzechu, jako wyrównanie [rozliczenie] grzechu, jako zadośćuczynienie za grzech.

Pytanie 8 – Co rozumie się pod określeniem ZASŁUGA JEZUSA CHRYSTUSA?

Odpowiedź – O zasługach Jezusa Chrystusa możemy mówić z różnych punktów zapatrywania. Na przykład, zasługą było, że stał się człowiekiem Jezusem, w tym sensie, że wykazał swoją wierność względem Boga oraz posłuszeństwo względem Boskiego planu. Możemy także mówić o Jego zasłudze jako człowieka, że dobrowolnie wyzbył się tego, co posiadał, co było słuszne, sprawiedliwe i prawe. Lecz gdy mówimy o zasługach Jezusa Chrystusa odnośnie tego, że uczynił pojednanie za grzech świata, wtedy mamy na myśli zupełnie inną rzecz, a mianowicie, że między Jezusem Chrystusem a Ojcem Niebieskim została zawarta umowa, na mocy której nasz Pan miał się stać człowiekiem, a następnie to człowieczeństwo oddać, godząc się, by Jego życie było od Niego odjęte i okazując przez to posłuszeństwo i wierność względem woli Ojca aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.

Gdy mówimy o zasługach Jezusa Chrystusa, to mamy na myśli, że na podstawie zasługi, jaką posiadał, a którą Ojciec Niebieski uznał, gdy Go wzbudził od umarłych, Pan nasz został nagrodzony; nie tylko przywrócony do poziomu duchowego, ale “nader wywyższony” do boskiej natury. Zatem ta zasługa, którą Bóg wynagrodził, pozostawiła Mu pewną część błogosławieństw,

::R5880 : strona 107::

których teraz może udzielać innym, mianowicie Jego prawo do życia ludzkiego, którego nie utracił przez grzech ani w żaden inny sposób. Biblia nas informuje, że to prawo do życia ludzkiego, o którym mówimy jako o zasłudze Jezusa Chrystusa, zostanie zgodnie z Boskim planem ostatecznie zastosowane przez Pana Jezusa Chrystusa – w pełnej harmonii z Ojcowskim planem – za „[…] grzechy wszystkiego świata” (1 Jana 2:2) – za grzech Adama i całego gatunku, który w nim umarł. Zasługa ta należy już do naszego Pana i jest do Jego dyspozycji we właściwym czasie postanowionym przez Ojca.

Pytanie 9 – Proszę o krótką definicję słowa POJEDNANIE.

Odpowiedź – Słowo Pojednanie oznacza pogodzenie, przyprowadzenie do zgody osób lub rzeczy, które przedtem nie pozostawały ze sobą w zupełnej zgodzie. Stosując to do rodzaju ludzkiego, oznaczałoby to, że Adam oraz cały jego rodzaj był nieposłuszny Boskim rozporządzeniom i znalazł się w Bożej niełasce i potępieniu i że to potępienie ma być zgodnie z Boskim postanowieniem usunięte, a rodzaj ludzki ma być przyprowadzony z powrotem do zupełnej harmonii z Bogiem i ma być z Nim pojednany, jeżeli tego zechce i przyjmie Boskie warunki. Rozporządzenie, na mocy którego ma to być przeprowadzone, nazywamy dziełem pojednania, a dzieło to zostało rozpoczęte przez Pana naszego Jezusa Chrystusa przy Jego pierwszym przyjściu i postępuje dalej, aż zostanie ukończone podczas wtórej obecności. Słowem, dzieło pojednania w najpełniejszym sensie rozpoczęło się od Kościoła i nie zostanie ukończone, dopóki jego postanowienia nie obejmą wszystkich członków rodzaju ludzkiego, przyprowadzając wszystkich chętnych i posłusznych do pełnej harmonii z Bogiem.

Pytanie 10 – Czy jakiś doskonały człowiek mógłby zapłacić cenę okupową?

Odpowiedź – Nie! Doskonały człowiek nie mógłby złożyć okupu inaczej niż na podstawie Boskiego zarządzenia, umowy, czyli porozumienia z Bogiem. Gdyby na przykład znalazł się doskonały człowiek na świecie, to jednak nie mógłby stać się odkupicielem ojca Adama, chyba że zostałby tak uprzywilejowany przez Boskie zarządzenie. Sąd Boży musiałby zadecydować, czy jeden człowiek mógłby zastąpić drugiego. W przypadku Pana naszego Jezusa Chrystusa, to z rozporządzenia Bożego okazał się On odpowiednią osobą, by jako doskonały człowiek stać się ceną okupową, a wówczas, realizując Boski program, dał samego siebie i na mocy tegoż rozporządzenia został przyjęty.

Pytanie 11 – W jaki sposób została zapewniona cena okupowa?

Odpowiedź – Bóg sam zapewnił Okup, który „gładzi grzechy świata”. Jedynie z upoważnienia Bożego odkupienie człowieka mogło stać się możliwe.

Pytanie 12 – Gdzie została zapewniona cena okupowa?

Odpowiedź – W Boskim planie cena okupowa została zapewniona od założenia świata, ponieważ Pismo Święte zapewnia nas, że nasz Pan Jezus Chrystus był zgodnie z Boskim zamysłem Barankiem Bożym, zabitym od założenia świata (Obj. 13:8). W innym znaczeniu cena okupowa została zapewniona, gdy została zawarta umowa między Ojcem Niebieskim a Jego chwalebnym Logosem. Z tego punktu widzenia okup nie został zapewniony, dopóki Logos nie stał się ciałem i nie doszedł do zupełnego wieku doskonałego człowieka w trzydziestym roku życia.

Dopiero wtedy było możliwe, by zgodnie z Boskim postanowieniem nasz Pan rozpoczął służbę jako cena okupowa i dał siebie jako cenę okupu. Lecz nie dał samego siebie, by

::R5880 : strona 108::

być ceną okupową, dopóki nie uczynił przymierza z Bogiem, które zostało okazane przez chrzest, jako znak zupełnego ofiarowania życia aż na śmierć. Jednak to nie był jeszcze koniec, ponieważ były z tym związane pewne warunki. Chociaż Jezus oddał tam swoją wolę i został uznany przez Ojca, to jednak miał On ją nadal w swoim posiadaniu, aby dzień po dniu i godzina za godziną okazywać swoje zupełne poddaństwo. Jego ofiara została dopełniona wówczas, gdy umierając na krzyżu, rzekł: „Wykonało się!”. Wtedy zakończył składanie ceny okupu, co oznacza, że cena okupowa została w pełni zapewniona. Musimy jednak rozumieć różnicę między zapewnieniem ceny okupowej a daniem lub zastosowaniem, czyli przekazaniem jej. Okup został zapewniony w czasie, gdy Jezus umarł, lecz jeszcze nie był dany w tym znaczeniu, żeby rodzaj ludzki mógł z niego skorzystać i zostać wyswobodzony od śmierci.

Pytanie 13 – Kto zapewnił cenę okupową?

Odpowiedź – Najpierw sam Pan Bóg przez swoje własne postanowienie; bez tego okup nie byłby możliwy. Następnie Jezus, przez to, że dał samego siebie; miał zupełną wolność odnośnie swego ofiarowania się. Nie był do tego zmuszony.

Pytanie 14 – Gdzie w typie ofiara za grzech się zaczyna i gdzie się kończy?

Odpowiedź – Zwierzę przeznaczone na ofiarę za grzech było wybierane i przyprowadzane z tym przeznaczeniem do drzwi namiotu, lecz stawało się ofiarą za grzech w momencie, gdy Najwyższy Kapłan kładł na nie swoje ręce i je zabijał. Ofiara za grzech w typie składała się z dwóch części – cielca i kozła. Zabicie cielca nie kończyło ofiary za grzech, ponieważ w Boskim planie i postanowieniu Najwyższy Kapłan Jezus miał ofiarować dwie ofiary: zarówno kozła Pańskiego, jak i antytypicznego cielca. W typie kozioł reprezentuje naśladowców Jezusa, zaś cielec wyobraża samego Jezusa. Dlatego w typie ofiara za grzech nie była skończona, dopóki kozioł ofiary za grzech nie został zabity. W ten sposób ofiara za grzech była skończona w znaczeniu składania ofiar. Nie było więcej składania ofiar. Lecz wyrażenie ofiara za grzech ma jeszcze szersze znaczenie niż to. W typie zawiera ono także przedstawienie Bogu krwi tych zwierząt, co jest pokazane w tym, że Najwyższy Kapłan najpierw wnosił do Świątnicy Najświętszej krew cielca, a następnie krew kozła Pańskiego i kropił nią ubłagalnię ku wschodowi. Gdy to zrobiono, ofiara za grzech była zakończona.

Pytanie 15 – Gdzie w antytypie rozpoczęła się ofiara za grzech?

Odpowiedź – W antytypieofiara za grzech zaczęła się, gdy Jezus ofiarował samego siebie w Jordanie, według postanowienia i umowy uczynionej przedtem z Ojcem. Tam, zgodnie ze stwierdzeniem apostoła, nasz Pan wydał samego siebie, oddał się, by stać się ofiarą za grzech. Nasz Pan prowadzi to dzieło przez cały Wiek Ewangelii, ofiarowując tych, którzy przyjmują Jego zasługę i którzy dobrowolnie stają się Jego naśladowcami, oddając Mu swoją wolę. Wtedy On ofiaruje ich jako część swojej własnej ofiary.

Gdy Jezus dokończył składania swojej osobistej ofiary, wstąpił na wysokość, aby tam przedstawić Niebieskiemu Ojcu swą ofianiczą zasługę za klasę Kościoła, jak to było symbolicznie pokazane w typie przez pokropienie krwi cielca w Świątnicy Najświętszej Przybytku za Najwyższego Kapłana i jego dom. Ostatecznie dokończy On dzieła ofiarowania, gdy ostatni członek Ciała Chrystusowego skosztuje śmierci i przejdzie poza zasłonę. Wtedy Najwyższemu Kapłanowi pozostanie dokończenie tej usługi poprzez złożenie ofiary za grzech „za cały lud”, przez przedstawienie Bogu zasługi „lepszych ofiar”, chociaż rzeczywista zasługa jest w samym tylko Jezusie.

Pytanie 16 – Czy Okup był zapłacony na Kalwarii?

Odpowiedź – Ten punkt był już omawiany powyżej i zostało wykazane, że okup był złożony na Kalwarii, a następnie oddany w ręce sprawiedliwości, lecz nie został zapłacony w tym sensie, że umowa nie została jeszcze wykonana – to zostało zachowane na przyszłość. Okup został złożony na krzyżu, gdy Jezus zawołał: „Ojcze, w ręce Twoje polecam ducha mego!” – moje życie! Tym sposobem, że tak to wyrazimy, Jezus złożył w depozycie cenę okupową, lecz jeszcze jej ostatecznie nie zastosował.

Pytanie 17 – Czy Okup był zapłacony, gdy Jezus wstąpił do Nieba?

Odpowiedź – Nie! Przyczyna tego została już wykazana.

Pytanie 18 – Czy Okup został już zapłacony?

Odpowiedź – Nie! Z przyczyn wyżej wskazanych, lecz możemy do tego dodać, że cena okupowa nie zostanie zupełnie zapłacona, dopóki cały Kościół nie będzie uwielbiony i połączony ze swym Panem. Wtedy okup zostanie zapłacony za cały rodzaj ludzki, zapewniając uwolnienie całego świata od śmierci i zdjęcie przekleństwa Adamowego.

Pytanie 19 – Co Jezus uczynił z ceną okupową, gdy wstąpił do Nieba?

Odpowiedź – Już wcześniej złożył ją w ręce sprawiedliwości jako depozyt. Ludzkie prawo do życia, jako cena, jest wciąż w Jego posiadaniu. Następnym krokiem było wpisanie go do hipoteki przez przypisanie pewnej części Jego Kościołowi, jeszcze nierozwiniętemu.

Pytanie 20 – Czy Jezus zaspokoił Sprawiedliwość, gdy wstąpił do Nieba?

Odpowiedź – Sprawiedliwość jest zawsze zaspokojona. Sprawiedliwość nigdy nie ustąpi, dopóki nie otrzyma odpowiedniego ekwiwalentu. Na przykład wymagania sprawiedliwości były spełnione, kiedy Adam został skazany na śmierć za swoje przestępstwo. Wymagania sprawiedliwości były przez cały czas spełnione, gdy traktowały Adama i jego ród jako odpowiedzialnych za ten grzech. Sprawiedliwość i teraz jest zadowolona, pozwalając Kościołowi przejść przez obecne warunki, ponieważ depozyt jaki jest w rękach Sprawiedliwości, zupełnie odpowiada potrzebom Kościoła, a nawet więcej. Sprawiedliwość nie będzie zadowolona z uwolnienia ludzkości, dopóki cena Okupu nie zostanie w pełni zapłacona i złożona w ręce Sprawiedliwości. Nastąpi to dopiero po skompletowaniu i uwielbieniu Kościoła.

Pytanie 21 – Kiedy i w jaki sposób zaspokojona jest Sprawiedliwość?

Odpowiedź – Tą kwestię omówiliśmy w odpowiedzi na pytanie dwudzieste.

::R5881 : strona 108::

Pytanie 22 – W jaki sposób ktoś może mieć udział w ofierze wraz z Chrystusem, jeśli Sprawiedliwość nie jest zupełnie zaspokojona przez Jezusa Chrystusa, gdy wstąpił On do Nieba?

Odpowiedź – Jak zostało to wyjaśniane w odpowiedzi na pytanie dwudzieste, zasługa złożona w Depozycie była wystarczająca, aby zadośćuczynić za grzechy całego świata. Z uwagi na ten Depozyt, Sprawiedliwości zupełnie wystarczyło, aby ludzie, którzy zawarli specjalne przymierze z Bogiem, przez Pana Jezusa Chrystusa, byli wolni, dlatego, że zawarli Przymierze Ofiary.

Pytanie 23 – Co jest pierwsze: Usprawiedliwienie czy Poświęcenie i dlaczego?

Odpowiedź – To zależy od znaczenia słowa poświęcenie. Biblia rozpatruje poświęcenie na dwa różne sposoby. Po pierwsze, poświęcenie osobiste; po drugie, nadanie temu poświęceniu ważności przez Jezusa Chrystusa i przyjęcie go przez Ojca. Poświęcenie się danej osoby, by czynić Pańską wolę, czyli zupełne poddanie swojej własnej woli, przedstawione

::R5881 : strona 109::

przez przywiązanie kozła do drzwi Przybytku, poprzedza usprawiedliwienie. Jednak potrzebny jest jeszcze stopień następny, mianowicie, żeby nasz Pan Jezus Chrystus stał się Orędownikiem dla tych, którzy pragną zostać członkami Królewskiego Kapłaństwa, zanim będą mogli zostać przyjęci przez Ojca. Stąd też ich usprawiedliwienie przez Pana Jezusa Chrystusa, który przypisuje im Swoją zasługę, następuje po ich poświęceniu się i zraz potem ma miejsce akt poświęcenia ich przez Ojca Niebiańskiego, w tym znaczeniu, że On przyjmuje ich za poświęconych i udziela im wszelkich praw i przywilejów zawartych w zarządzeniu tego przymierza.

Pytanie 24 – Co jest przypisywane temu, kto jest usprawiedliwiony z wiary: Zasługa, czy Sprawiedliwość?

Odpowiedź – Tutaj musimy wyjaśnić wyrażenie „usprawiedliwiony z wiary”, ponieważ w Biblii to wyrażenie ma dwa różne znaczenia. Czytamy na przykład, że Abraham był usprawiedliwiony przez wiarę, ale na pewno nie tak samo, jak usprawiedliwiony przez wiarę jest Kościół! Abraham został uznany za sprawiedliwego, aby mieć społeczność z Bogiem, aby otrzymać Obietnicę, aby mógł poznać pewne rzeczy, jakie Bóg zamierzał uczynić w przyszłości i aby okazał swoją wierność wobec Boga, zgodnie z Boskimi wymogami. Jednak nie był on usprawiedliwiony, aby żyć wiecznie. Nie był usprawiedliwiony w tym znaczeniu, że był zaproszony, aby złożyć swoje ciało, jako żywa ofiara, aby stać się odkupicielem dla Adama, ani w żaden sposób chwalebną ofiarą za kogoś innego. Nikt nie mógł być, w ten sposób, usprawiedliwiony przez wiarę, aż do śmierci Jezusa, aż po przypisaniu mu Jego zasług, po wstąpieniu na wysokość i ukazaniu się „przed oblicznością Bożą za nami” – Kościołem.

Pytanie 25 – Jeśli Zasługa jest przypisywana, to kto ją przypisuje? Jeśli Sprawiedliwość jest przypisywana, to przez kogo jest ona przypisywana?

Odpowiedź – Nasz Pan Jezus przypisuje Swoją Zasługę Swoim naśladowcom pod warunkiem, że zupełnie poświęcą się ich przymierzu, ale to przypisanie dokonuje się za zupełną zgodą Boskiej Sprawiedliwości i przy jej współpracy – nie inaczej. To przypisanie Zasługi niedoskonałemu, który pragnie być naśladowcą Jezusa, może być określone, jako przypisanie mu Sprawiedliwości ze strony Boskiej Sprawiedliwości, ze strony Ojca Niebiańskiego, jak czytamy: „[…] Bóg jest, który usprawiedliwia” − Rzym. 8:33.

Pytanie 26 – Co oznaczają wyrażenia „prawo do życia” i „prawa życiowe”? Jaka jest różnica między tymi wyrażeniami?

Odpowiedź – Osoba może mieć prawo do życia, pozostając w harmonii z Bogiem, ponieważ Bóg zarządził, że wszystkie Jego inteligentne stworzenia mogą żyć bez końca, jeśli będą żyć w harmonii z Boskim Prawem i jego wymogami. Zatem prawo do życia na początku było przywilejem Ojca Adama. Gdyby nie zgrzeszył, miałby prawo do życia i nie utraciłby tego prawa. Jezus również miał prawo do życia. Miał to prawo, nie tylko zanim przyszedł na świat, ale też, gdy został Człowiekiem Jezusem. Z tego powodu, że miał to prawo, mógł złożyć Swoje życie w ofierze za Adama i jego ród. Po poświęceniu się, poprzez chrzest, Jezus nie miał już więcej prawa, aby żyć jako człowiek, ponieważ zrezygnował z tego prawa do życia. Jednak, jako spłodzony z Ducha Świętego, miał prawo do życia, jako Nowe Stworzenie, chyba że upadłby, naruszając Boskie Prawo, albo łamiąc uczynioną z Bogiem Jego własną umowę lub przymierze. Cały świat otrzyma prawo do życia po Wieku Tysiąclecia, gdy osiągnie doskonałość i zostanie przedstawiony Ojcu, a On ich wtedy przyjmie. Wtedy będą mieli takie samo prawo do życia, jakie miał na początku Ojciec Adam, zanim zgrzeszył.

Wyrażenie „prawa życiowe” możemy używać na różne sposoby. Na przykład, kiedy zastosujemy je do Pana Jezusa Chrystusa, który ma prawa życiowe, możemy powiedzieć, że chociaż poświęcił Swoje życie jako człowiek, tak naprawdę nie uczynił nic, aby stracić to życie. Zgodził się, aby złożyć je w ofierze, choć prawnie należało do Niego, inaczej nie miałby prawa użyć go ponownie dla innych. Zachował to prawo, bo był sprawiedliwy. Dlatego nadal posiadał prawo do ludzkiego życia, którego nie utracił, ale pozwolił, aby było mu odebrane. Nadal ma prawa życiowe, jako człowiek, chociaż teraz nie potrzebuje życia ludzkiego, ani praw życiowych dla Siebie, ponieważ ma On coś o wiele lepszego. Nie może korzystać z dwóch żyć jednocześnie. Ma Boskie prawa życiowe, ale nadal zachowuje Swoje ludzkie prawa życiowe, które może przekazać, jako cenę Okupu, jako pełną rekompensatę za Adama i wszystko, co przez niego zostało utracone.

Pytanie 27 – Co jest ofiarowane przez tego, który jest spłodzony z Ducha do członkostwa w Ciele Chrystusowym?

Odpowiedź – W jednym znaczeniu tego słowa nikt nie czyni żadnej ofiary oprócz Najwyższego Kapłana. To co my czynimy, jest tylko ofiarowaniem naszej woli oraz stawieniem naszych ciał, by mogły one stać się żywą ofiarą, aby wspaniały Najwyższy Kapłan mógł uczynić z nich ofiarę. Łatwo można zauważyć, że samo zabicie zwierzęcia nie jest jego ofiarowaniem. Żydzi zabijali tysiące zwierząt przeznaczonych na pokarm, podobnie jak my czynimy to obecnie, lecz zwierzęta te nie stanowiły ofiary, tylko dlatego, że były zabijane. Żadna ofiara nie może być ofiarowana w inny sposób, jak tylko zgodnie z Boskim zarządzeniem, a On zrządził, aby to kapłan składał ofiary. Według prawa Żydowskiego kapłanem składającym ofiary był Najwyższy Kapłan, inni kapłani byli tylko jego pomocnikami lub zastępowali go po śmierci. Najwyższy Kapłan był typem Jezusa, zatem tylko Jezus jest Jedynym, który może składać antytypiczne ofiary, a naśladowcy Jezusa mogą jedynie przedstawić Mu samych siebie.

To przedstawienie siebie w typie było zobrazowane przez przywiązanie kozła u drzwi Przybytku. Innymi słowy, ta klasa poświęca się, odłącza, poświęca się jako istoty ludzkie. Po tym, jak Jezus uchwycił taką jednostkę, przyjął jej poświęcenie, przypisał jej swoją zasługę i ofiarował ją Ojcu, przyjęcie przez Ojca jest zamanifestowane przez Syna, wielkiego Najwyższego Kapłana, przez spłodzenie z Ducha Świętego. Odtąd taki jest członkiem Ciała Chrystusowego, a jego imię zapisane jest w Barankowej Księdze Żywota, z której nie będzie wymazane, jeżeli zachowa swą wierność.

Pytanie 28 – Wyjaśnij krótko różnicę między Okupem a Ofiarą za grzech.

Odpowiedź – Wyrażenie „ofiara za grzech” szczególnie odnosi się do faktu, że rzecz lub życie (lub życia) jest przedstawiana Bogu jako ofiara z powodu grzechu. Ofiara za grzech sugeruje okup, lecz nie w szczególności, nie formalnie. Jest to ofiara za grzech, ale nie musi oznaczać koniecznie pełnej, zadowalającej ofiary. Jednak fakt, że ofiara za grzech jest przyjemną Bogu, oznaczałby, że dana ofiara była pełną, całkowitą rekompensatą, czyli zadośćuczynieniem. Słowo Okup użyte w Nowym Testamencie, zawiera w sobie nie tylko myśl o ofierze złożonej z powodu czegoś złego, ale dodatkowo precyzuje, że ta ofiara jest zupełnie i dokładnie odpowiednia, gdyż znaczenie słowa Okup w odniesieniu do Jezusa to równoważna cena.

Pytanie 29 – Czy Kościół uczestniczy w Okupie i Ofierze za grzech i dlaczego?

Odpowiedź – Rozważając tę kwestię, musimy spojrzeć na Kościół z dwóch stron. Jeśli pomyślimy o Kościele, który stawia swoje ciała jako żywe ofiary, to powiemy, że oni nie są uczestnikami

::R5881 : strona 110::

w Okupie. Nie posiadają bowiem niczego, co mogliby dać, jako udział w Okupie – oni są niedoskonali. Jeśli spojrzymy na tę kwestię z innego punktu widzenia, że Kościół to istoty duchowe, i jako istoty duchowe są członkami Ciała Chrystusowego, jednością z Tym, który jest ich Głową, wtedy jako członkowie Chrystusa biorą z Nim udział we wszystkim, cokolwiek On czyni, podobnie, jak ręka ma udział z głową, gdyż Biblia, mówiąc o Chrystusie, używa typu ludzkiego ciała. Zasługa, przez którą cena Okupu jest skuteczna u Boga, jest tylko i wyłącznie w Jezusie. To właśnie tej zasługi nie posiadaliśmy, kiedy przedstawialiśmy się w poświęceniu Bogu. Jednak, kiedy Jezus przyjął nas jako uczniów, On przypisał nam Swoją własną zasługę i uczynił nas częścią Swej własnej ofiary. Jednocześnie uczynił nas częścią tego, co będzie dane Bogu za grzechy całego świata, przy końcu obecnego Wieku, gdy Kościół, Jego Ciało, zostanie skompletowany i razem z Nim uwielbiony.

Musimy jednak pamiętać, że staliśmy się martwymi jako ludzie, gdy poddaliśmy naszą wolę i zostaliśmy członkami Ciała Chrystusowego. Ponieważ jesteśmy Nowymi Stworzeniami, stare rzeczy przeminęły, a wszystkie nowymi się stały (2 Kor. 5:17). Powinniśmy również pamiętać, że to nie duchowe Ciało Chrystusa jest składane w ofierze tak jak i duchowa Głowa

::R5882 : strona 110::

nie była ofiarowana. Ofiarą za grzech było ciało. Co więcej, to ciało Jezusa stanowiło Okup – nie nasze ciała. Jednak teraz, kiedy cena Okupu została złożona w ręce Sprawiedliwości, jako depozyt, do którego tytuł własności posiada Jezus, jesteśmy współwłaścicielami Jego własności z powodu naszego stosunku do Niego i naszego zainteresowania wszystkim, co On posiada. W ten sposób Kościół uczestniczy w tej cenie Okupu, ponieważ jako Jego Oblubienica współdziedziczymy z Nim i mamy być połączeni z Nim w udzielaniu światu błogosławieństw wynikających z ceny Okupu.

My nie składamy Ofiary za grzech, tak samo jak nie stanowimy okupienia. Jesteśmy jedynie przyjęci przez Najwyższego Kapłana, a to przyjęcie jest pokazane w ofiarowaniu nas, jako ludzi, przez Niego, po przypisaniu nam Jego zasługi. Ostatecznie będziemy uczestniczyć z Nim, jako Nowe Stworzenia, ale to nie znaczy, że ofiarujemy coś, co należy do Nowego Stworzenia, ale uczestniczymy z Jezusem w ukrzyżowaniu ciała, a wtedy każde Nowe Stworzenie będzie także miało udział z Nim, gdy zasługa zostanie przedstawiona Ojcu.

Pytanie 30 – Jeżeli Jezus zapłaciłby cenę okupową, gdy wstąpił do Nieba, czy mógłby stać się Orędownikiem Kościoła? Jeżeli mógł, to jak?

Odpowiedź – Jeżeli Jezus zapłaciłby i zupełnie rozdysponowałby cenę okupową, gdy wstąpił na wysokość, to gdy tylko zostałaby ona przyjęta, natychmiast zadziałałaby na rzecz Adama i całego jego rodzaju żyjącego wówczas i do tamtej pory. Cały rodzaj znalazłby się ponownie na próbie, indywidualnie, i byłby podatny na śmierć ze względu na swą niedoskonałość, niezdolność poradzenia sobie z tą sytuacją, chyba że Jezus ustanowiłby swoje tysiącletnie Królestwo i zaraz rozpoczął udzielać potrzebnej pomocy przez zaprowadzenie Nowego Przymierza. Lecz co się tyczy Kościoła, to dla niego nie byłoby nic uczynione, nie byłoby możliwości dania Kościołowi niczego szczególnego, ponieważ ci, co są Kościołem, są członkami rodzaju ludzkiego. Okup, będąc zapłaconym, zaspokoiłby wszystkie zobowiązania ludzkości, więc nie pozostawałoby miejsca dla Kościoła, by postąpić z nim inaczej niż z resztą świata. W takim razie Kościół nie potrzebowałby Orędownika i oczywiście nie miałby go.

Pytanie 31 – Kiedy Okup zostanie zupełnie zapłacony i ostatecznie zadysponowany?

Odpowiedź – Okup będzie zupełnie zapłacony i całkowicie zadysponowany, gdy Kościół przejdzie poza zasłonę i gdy wielki Najwyższy Kapłan, Głowa i Ciało (Kościół wtedy będzie uwielbionym Ciałem Najwyższego Kapłana), zapieczętuje Nowe Przymierze i umożliwi jego skuteczne działanie na rzecz Adama i całego rodzaju ludzkiego. Wtedy dokonane będzie Odkupienie, lecz dzieło Pojednania będzie w toku. W to trzeba wliczyć dzieło Tysiąclecia, by wyprowadzić rodzaj ludzki (tych, co zechcą) z grzechu i degradacji i przywieść do pełnego pojednania i harmonii z Bogiem. Lecz cena okupowa musi być w zupełności zapłacona Bogu i przyjęta przez Niego, zanim Nowe Przymierze może wejść w życie i zanim restytucja ludzi może się rozpocząć. Wyprowadzenie człowieka ze stanu śmierci jest częścią dzieła Okupu – Oz. 13:14.

====================

— 1 kwietnia 1916 r. —