Zmień język 

::R5809 : strona 361::

MIŁOŚĆ BOŻA DO IZRAELA

–12 GRUDNIA – Oz. 11:1-11. –

IZRAEL TRAKTOWANY PRZEZ BOGA JAK SYN – BUNTOWNICZY, SAMOWOLNY, NIEWIERNY – MIŁOSIERDZIE BOŻE TOWARZYSZYŁO IM PRZEZ WIEKI – NIEWOLA IZRAELA W BABILONIE – ZAPOWIEDŹ POWROTU DO ŁASKI BOŻEJ

„Powrozami ludzkiemi pociągałem ich, powrozami miłości […]” – Oz. 11:4.

OZEASZ prorokował w Izraelu – królestwie dziesięciu plemion – przed niewolą babilońską, umierając mniej więcej w tym czasie, gdy Samaria się poddała. Imię Ozeasz oznacza zbawienie i dobrze określa to poselstwo. Pan przez Ozeasza wyjaśnił Izraelowi, że ich narodowe zniszczenie i niewola są bliskie, a to z powodu ich grzechów. Ale także powiedział ludowi o Boskiej przychylności do nich, o Jego wielu miłujących łaskach itp., i zapewnił, że On będzie ich nadal miłował aż do końca, a ostatecznie będzie im błogosławił i uwolni ich z ziemi nieprzyjaciela.

Doświadczenia Ozeasza z jego własnego życia, w pewnym stopniu przedstawiały doświadczenia Pana z Izraelem. Otóż żona Ozeasza była mu niewierna, tak jak Izrael był niewierny Panu. Postępując zgodnie z Pańskim poleceniem, Ozeasz przyjął z powrotem swoją żonę i w ten sposób ją odzyskał. To poselstwo pokazuje Boską niezmienną miłość do tego ludu, że chociaż oni byli niewierni Panu, to jednak On lojalnie ich przyjmie, gdy tylko nauczą się lekcji i z radością wrócą jak ptak z Egiptu i drżąca gołębica z Babilonu.

„IŻ WAS UMIŁOWAŁ PAN”

Miłość jest głównym tematem Biblii, pomimo faktu, że zawiera ona zarówno groźby, jak i obietnice, deklaracje i przejawy sprawiedliwości, a także miłosierdzie. Gdyby charakter Boży był pozbawiony sprawiedliwości, a Jego miłość miała przeważyć nad sprawiedliwością, byłoby to strasznym nieszczęściem dla wszystkich, którzy od Niego zależą. Świadczyłoby to o słabości charakteru, a nie o mocy. Fakt, że Boska mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc współdziałają w pełnej harmonii, budzi w nas podziw dla Niego, zaufanie do Niego i miłość do Niego; a wszystkie te uczucia nasilają się, gdy uświadamiamy sobie Jego niezmienność.

Widzimy, jak od początku Bóg przygotował swój plan, który stopniowo dojrzewa. On przewidział, że człowiek, któremu pozwolono, aby podążał swoją drogą i który popadł w głęboki grzech, zostanie ukarany śmiercią. On przewidział Swój własny cel, aby przygotować we właściwym czasie Baranka Bożego jako Okup – ofiarę za grzechy całego świata. Przewidział ostateczne błogosławieństwo wszystkich rodzajów ziemi, zamierzając, aby uwielbiony Odkupiciel był Wybawicielem ludzkości. On przewidział i przygotował tysiąc lat na pracę restytucyjną, kiedy w chwalebnym Królestwie Mesjasza cała ludzkość będzie przyprowadzona, aby zupełnie poznała Boga i mogła powrócić do wszystkiego, co zostało utracone w Edenie, do wszystkiego, co było odkupione na Kalwarii. A wtedy ostatecznie zbuntowani będą usunięci. On od początku przewidział chwalebny wynik, gdy każde kolano będzie się kłaniać i każdy język wyzna chwalebne dzieło Królestwa Mesjasza. Cały ten Plan pochodzi od Ojca i przez Syna – 1 Kor. 8:6.

Przy okazji tego wielkiego planu Bóg przewidział mądre posunięcie, aby święte grono było stowarzyszone z Jezusem w wielkim dziele Jego tysiącletniego Królestwa, które ma rządzić i błogosławić tysiące milionów. Bóg postanowił, że będzie mieć dwie święte grupy. Jedna klasa miała być ziemska, to ziemski przykład tego, co ludzkość może ostatecznie osiągnąć przy pomocy Królestwa. Druga klasa świętych, jeszcze bardziej wywyższona zostanie Oblubienicą Mesjasza i Jego dziedzicami w Królestwie na poziomie duchowym. Bóg mógł obsadzić te zaszczytne stanowiska aniołami, którzy byliby zadowoleni, gdyby mogli w ten sposób służyć. Jednak, zamiast tego Bóg postanowił wybrać te właśnie grupy spośród ludzi, czyli spośród samych grzeszników.

POWOŁANIE POTOMSTWA ABRAHAMA

Na wiele sposobów Pan mógł zgromadzić wybranych do przyszłej służby. Ten sposób, który On wybrał i realizował, był niewątpliwie

::R5809 : strona 362::

najmądrzejszy, najlepszy. Po pierwsze, Bóg powołał Abrahama, który był grzesznikiem jak inni, ale jego serce było pełne ufności w Bogu i z rozkoszą postępował drogami Pana w miarę swoich możliwości. Boską obietnicą daną Abrahamowi było to, że jego potomstwo stanowić będzie Wybranych i że przez takie potomstwo wszystkie narody otrzymają Boskie błogosławieństwo.

Okres prawie czterech tysięcy lat, od zawarcia przez Boga przymierza z Abrahamem, był poświęcony rozwojowi nasienia Abrahamowego, czyli nasienia ziemskiego i nasienia duchowego. O tych dwóch potomstwach Pan wspomniał Abrahamowi pośrednio, gdy powiedział: „Nasienie twoje będzie jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim” (1 Moj. 22:17). Zatem gwiazdy niebieskie są użyte do przedstawienia duchowego nasienia Abrahama, a piasek na brzegu morza, to ziemskie nasienie.

Przez ponad osiemnaście stuleci Bóg zajmował się ziemskim nasieniem Abrahama. Jego obietnice dla nich i zawarte z nimi Przymierze Zakonu były wielkimi błogosławieństwami, natchnieniem i pomocą. Chociaż Izraelici, podobnie jak inni, nie byli w stanie zachować Przymierza Zakonu, ponieważ byli niedoskonałymi grzesznikami, to jednak ich starania, aby być posłuszni były dla nich pomocą. Różne karania Izraela, włączając w to niewolę babilońską, były lekcjami przeznaczonymi dla ich dobra i ostatecznie uczyniły ten naród, w czasie gdy Jezus przyszedł jako Odkupiciel, najświętszym ludem na całym świecie, jedynym ludem uznanym przez Boga.

„DO SWEJ WŁASNOŚCI PRZYSZEDŁ”

Niemniej jednak wiele ze świętości Izraela w czasach Jezusa, było tylko formą pobożności, która nie wytrzymała próby. Tylko Izraelici, którzy mieli czyste serca i pragnienia, mogli docenić ten dar Boży i stać się uczniami Jezusa, prawdopodobnie było ich w sumie 25.000. Następnie drzwi sposobności, aby stać się współdziedzicami z żydowskimi świętymi, zostały otwarte dla pogan i poselstwo Boże zostało im dane, zapraszając ich do współdziedzictwa z Chrystusem. Gromadzenie tej klasy trwało przez osiemnaście stuleci, podczas gdy naród izraelski został odrzucony od Boskiej łaski. Obecnie wkraczamy w wielki czas ucisku, który rozpocznie Królestwo Mesjasza. Podczas tego ucisku Kościół będzie uwielbiony w Pierwszym Zmartwychwstaniu. To wtedy rozpocznie się tysiącletnie panowanie Mesjasza z wybraną, duchową Oblubienicą, pochodzącą zarówno z Żydów, jak i z pogan.

Nadal jednak Boża łaska będzie skierowana do ziemskiego nasienia Abrahama. Ich lekcje i karania będą im sprzyjać i przygotują ich szybciej niż innych ze świata, aby otrzymali Mesjańskie błogosławieństwa. Ziemska faza Królestwa Mesjasza będzie należała do Izraela, w tym znaczeniu, że Abraham, Izaak i Jakub oraz wszyscy prorocy i święci aż do Jana Chrzciciela będą postanowieni „książętami po wszystkiej

::R5810 : strona 362::

Ziemi” (Ps. 45:17), czyli ziemskimi przedstawicielami w ludzkiej doskonałości duchowego Królestwa Mesjasza.

Oczywiście Izrael w naturalny sposób dojdzie pierwszy do harmonii z Boskim zarządzeniem i jako pierwszy otrzyma błogosławieństwo. Jednak, podczas tysiącletniego Królestwa, jak Pismo Święte oświadcza, wszystkie narody będą błogosławione, stając się nasieniem Abrahama, czyli przyjdą do społeczności z Królestwem, którego podstawą będzie Izrael (Jer. 4:2; Iz. 65:16; 1 Moj. 12:3). Ostatecznie wszyscy, którzy nie staną się prawdziwymi Izraelitami, zostaną wytraceni. W ten sposób nasienie Abrahama ostatecznie obejmie wszystkie rodziny ziemi, tych wszystkich, dla których Bóg zapewnił życie wieczne. Co się tyczy pogan – obcych dla Boga – nikt z nich nie ocaleje.

====================

— 1 grudnia 1915 r. —