Zmień język 

::R5805 : strona 347::

NIEUSTRASZONY PROROK AMOS

– 28 LISTOPADA – AM. 5:1-15 –

AMOS PASTERZ STAJE SIĘ AMOSEM PROROKIEM – KLĘSKI, KTÓRE MAJĄ NADEJŚĆ NA KRÓLESTWO DZIESIĘCIU POKOLEŃ – BOSKA METODA PRZEDSTAWIENIA POSELSTWA PROROKA – IZRAEL WINNY NIESPRAWIEDLIWOŚCI ORAZ UCISKU – LEKCJE DLA NASZYCH CZASÓW – PRZEPOWIEDZIANE PRZYWRÓCENIE IZRAELA – PROROCTWO AMOSA MA SIĘ WKRÓTCE WYPEŁNIĆ.

„[…] Ale który ma słowo moje, niech mówi słowo moje w prawdzie […]” – Jer. 23:28.

NASZA lekcja dotyczy proroctwa Amosa, który jest uznawany za jednego z najwcześniejszych proroków, którzy zapisali swoje przesłanie. To prawda, że Mojżesz był prorokiem i mamy jego nauki w formie pisemnej. Dawid także był prorokiem, a jego nauki znajdujemy w Psalmach. Jednak proroctwa Mojżesza zostały przekazane głównie w typach, które ustanowił pod Boskim kierownictwem, a proroctwa Dawida zostały spisane w formie poetyckiej, lecz nie zostały dostrzeżone jako proroctwa, dopóki nasz Pan i Apostołowie tego nie wykazali. Wydaje się, że prorok Samuel nie zapisał żadnego ze swoich natchnionych poselstw, podobnie jak Eliasz, Elizeusz oraz inni prorocy żyjący w ich czasach.

Prorok Amos żył mniej więcej sto lat po Proroku Eliaszu i prawie sto lat przed Prorokiem Izajaszem oraz około dwóch wieków przed Prorokami Jeremiaszem, Ezechielem i Danielem. Amos pisze, że urodził się w ubogiej rodzinie. Jego rodzice nie byli nikim wybitnym, a on sam nie kształcił się pośród synów prorockich. Podobnie jak Dawid był on pasterzem owiec i rolnikiem, na którego Pan wylał Swego Ducha z wielką mocą, wysyłając go, by ogłaszał klęski mające nieuchronnie spaść na Izraelitów, chyba że zmieniliby swoje postępowanie i w ten sposób zapobiegli zasłużonej karze za wykroczenia popełnione przeciwko Zakonowi.

Główna część poselstwa tego Proroka zwrócona była przeciw dziesięciu pokoleniom królestwa Izraela. Godna uwagi jest Boska metoda przedstawienia tej sprawy. Poselstwo Proroka rozpoczęło się od narodów ościennych: (1) Damaszek, stolica Syrii, na północy, jest wymieniony jako będący w kolejce do Boskiej odpłaty. (2) Filistyni na zachodzie. (3) Tyr na północnym zachodzie. (4) Edomici na południu. (5) Ammonici nieopodal na wschodzie. (6) Moabici także na południu. (7) Juda na południu. Na koniec zaś wymienione jest sedno poselstwa Proroka, Izrael – królestwo dziesięciu pokoleń.

Możemy sobie wyobrazić z jaką uwagą przysłuchiwał się poselstwu Proroka lud Izraela, słysząc z jego ust słowa opisujące utrapienia, jakie miały dotknąć sąsiednie narody, które były jego wrogami. Jednak, kiedy krąg coraz bardziej się zawężał i okazało się, że istota świadectwa Proroka jest zwrócona szczególnie przeciwko nim, możemy być pewni, że byli oni niezmiernie oburzeni. Jeśli na początku krzyczeli: „To prawdziwy Prorok!”, to prawdopodobnie potem zgrzytali na niego zębami.

To potępienie Izraela opisane jest głównie w rozdziałach 3-6 [Am. 3:1-15; Am. 4:1-13; Am. 5:1-27; Am. 6:1-14] i 7:9-17 [Am. 7:9-17]. Gdy prorok posunął się tak daleko, że otwarcie powiedział o upadku panującej dynastii, Amazjasz, kapłan z Betel, wtrącił się, nakazując Amosowi powrót do jego własnego kraju. Jednak pod szczególną mocą Ducha Świętego, który użył go do wygłoszenia szczególnego poselstwa, prorok Amos odmówił powrotu do domu, dopóki nie wykonał swojego zadania. Dodatkowo, Amos dodał do kary dla Izraela pewne proroctwa dotyczące własnej rodziny kapłańskiej.

ZMIENIONE WARUNKI – ZMIENIONE METODY

Nauczeni doświadczeniami Proroka Amosa pamiętamy o tym, że Pan już nie przekazuje swoich poselstw w ten sposób. Zmieniły się warunki, zmieniły się okoliczności, a proroctwa natchnione przez Pana tak jak to było za dawnych dni, nie są już Jego metodą. Apostoł Piotr pisze o tych proroctwach: „Albowiem nie z woli ludzkiej przyniesione jest niekiedy proroctwo, ale od Ducha Świętego pędzeni będąc, mówili święci Boży ludzie” (2 Piotra 1:21). I ponownie: „Którym objawione jest, iż nie samym sobie, ale nam w tem usługiwali, co wam teraz zwiastowano przez tych, którzy wam kazali Ewangelię przez Ducha Świętego z nieba zesłanego […]” – 1 Piotra 1:12.

Ze względu na zmienione warunki i różnicę w działaniu Boskiej mocy, naszym zadaniem jest głosić

::R5805 : strona 348::

Słowo komukolwiek, kto ma ucho do słuchania, zwracać uwagę na zastosowanie proroctw i świadectw z dawnych czasów, a tym samym przedstawiać Boski plan tak, jak on powinien być rozumiany przez tych, dla których jest przeznaczony – prawdziwych Izraelitów, w których nie ma fałszu. Gdyby ktokolwiek teraz próbował naśladować Proroka Eliasza albo Proroka Amosa lub innego ze starożytnych Proroków Izraela, to by znaczyło, że zupełnie nie rozumie Boskiej woli i Boskiego poselstwa, a nawet mogłoby to wskazywać na brak równowagi umysłowej. Jak pisze Apostoł: mówimy rzeczy, które znamy i świadczymy o tym, co wcześniej zostało wypowiedziane dla naszego napomnienia (Rzym. 15:4). Jednak ta metoda, jaką dzięki kierownictwu Pana zastosował Prorok, kiedy wygłaszał to poselstwo, jest dla nas dobrą nauką.

W obecnej ewangelicznej dyspensacji nasz Pan pozostawia nam znaczną swobodę w wyborze odpowiedniej metody, która będzie służyć Jego dziełu. Jednak napomina nas, abyśmy byli roztropni jak węże i niewinni jak gołębice obiecując nam nagrodę, w proporcji do naszych starań w Jego służbie, którą On może szczególnie pobłogosławić i zrobić z niej użytek. Takie osoby, które mądrze wykorzystują grzywny i talenty im powierzone, otrzymają proporcjonalnie wielkie nagrody, gdy Królestwo drogiego Syna Bożego zostanie ustanowione. A zatem, korzystając z naszej wolności oraz zgodnie z zaleceniem Mistrza, aby być mądrymi jak węże, zwróćmy uwagę na to, że poselstwo Proroka dotyczące nieprzyjemnych i strasznych sytuacji, które wszystkie były prawdziwe, rozpoczęło się w taki sposób, aby zwróciło uwagę słuchaczy.

Apostoł Paweł praktykował tę samą mądrość i wspomniał o niej później niektórym, których przyprowadził do poznania Pana. Powiedział: „[…] chytrym będąc, zdradąm was pojmał” (2 Kor. 12:16). To znaczy, że przedstawił im sprawę w takiej formie, która byłaby najbardziej atrakcyjna dla ich serc. Nie przedstawił jednak nic nieprawdziwego. Prawda może być wyrażona w mniej lub bardziej przyjemnej lub niesmacznej formie.

„NIE KAŻDY, KTÓRY MI MÓWI: PANIE, PANIE!”

Inną lekcją związaną z poselstwem Proroka Amosa jest to, że jego przeciwnicy wywodzili się spomiędzy tych, którzy byli rzekomo religijni – kapłanów. Podobnie było z naszym Panem i Apostołami. Kapłani oraz ówcześni duchowi nauczyciele byli głównymi przeciwnikami Ewangelii w jej prawdzie i czystości, a tego samego musimy się spodziewać w naszych czasach. Prawda, w proporcji jak była głoszona w swej czystości, zawsze budziła opozycję i zawsze znajdowała swych głównych przeciwników wśród tych, którzy mają „kształt pobożności” – ale ogólnie wśród tych, którym brakuje jej mocy.

Dzisiejsza lekcja jest częścią prorockiego wezwania do Izraelitów, aby wrócili do harmonii z Bogiem i w ten sposób uniknęli klęsk, których w przeciwnym razie należało się spodziewać. Historia tamtych czasów pokazuje, że był to okres wielkiej pomyślności, nie tylko dla Judy, ale również dla królestwa dziesięciu pokoleń. Była to ziemska pomyślność. Nagromadzono wiele bogactw, lecz znajdowały się one w rękach możnych osób. Tymczasem Prorok udziela ostrzeżenia bogatym, mówiąc im, że postępują niesprawiedliwie z ubogimi. Sugeruje, że to z tego powodu ostatecznie nadejdą utrapienia. Informuje też, że jedynym sposobem, dzięki któremu mogliby mieć nadzieję na to, by istnieć jako naród, to szukać Pana. Daremną rzeczą byłoby szukanie przez nich pomocy w Betel lub w Gilgal albo w Beer Szewie, centrach ich kultu religijnego, które były pełne zepsucia. Owe religijne instytucje miały wszystkie upaść w ucisku, który zapowiadał prorok.

Samego Pana trzeba szukać szczerym sercem, w przeciwnym razie sprawi On, że zniszczenie przyjdzie jak ogień, by strawić Dom Józefa. Królestwo dziesięciu pokoleń jest tutaj nazywane Domem Józefa, ponieważ pokolenia Efraima i Manassesa miały dominujący wpływ w narodzie, a te dwa pokolenia pochodziły od Józefa. Dlatego też ogień przychodzący na Dom Józefa oznaczał unicestwienie mające nadejść na królestwo dziesięciu pokoleń, jeśli nie będzie ono pokutować.

Następnie prorok wyszczególnia pewne formy zła, z powodu których Izraelici znajdowali się w niebezpieczeństwie. W sądach nie wymierzano sprawiedliwości. Odwołujący się do sądów, jeśli byli biedni, zamiast słodyczy sprawiedliwości otrzymywali piołun – gorycz, rozczarowanie. Prorok oświadcza, że prawość została strącona na ziemię, a uczciwość nie jest uznawana za najważniejszą. Następnie wykazuje, że rozpleniło się przekupstwo, a bogactwo, władza i wpływy mogły dokonać prawie wszystkiego. Należało odwrócić się od takiego stanu, a ulga mogła przyjść jedynie dzięki zwróceniu się ku Panu.

Prorok mówi o Boskiej Mocy językiem nieco podobnym do języka używanego przez Patriarchę Ijoba (Ijoba 9:9). Wskazując na Plejady w gwiazdozbiorze Byka oraz na Oriona, chciałby, aby jego słuchacze zrozumieli, że Ten, którego pomocy potrzebowali, był Bogiem, który potrafił stworzyć ziemię i niebo, Tym, który nie tylko miał moc zgromadzić wody w morza, lecz także zebrać wody z powrotem z mórz do chmur i rozlać je znów na ziemię w swoich porach. Ten wielki Bóg był Tym, kogo potrzebowali, a wszyscy inni, którzy im pomagali, byli bezsilni wobec Niego.

BÓG TROSZCZY SIĘ O UBOGICH I POTRZEBUJĄCYCH

Prorok w wersecie 9 [Am. 5:9] stwierdza, że Boska Moc będzie z ubogimi i uciskanymi, aby zostali wybawieni. To będzie oznaczało, że zniszczy mocnych i potężnych, czyli tych, którzy nienawidzą nagany i brzydzą się sprawiedliwymi. On będzie z tymi, którzy są w opozycji do wszelkiej niesprawiedliwości.

Wersety 11 i 12 [Am. 5:11,12] precyzują i szczegółowo określają charakter niesprawiedliwości, którą praktykowano i którą należało odrzucić i zaprzestać. Werset 13 [Am. 5:13] sugeruje, że wśród Izraelitów byli tacy, którzy nie aprobowali ogólnego postępowania, lecz ci, będąc bezradni i w mniejszości, milczeli ze względów ostrożnościowych – ponieważ czas był zły i opowiedzenie się za sprawą uciśnionych sprowadziłoby na nich kłopoty, nie przynosząc ulgi uciśnionym. Lecz prorok Amos był szczególnie upoważniony przez Pana do udzielenia tej właśnie nagany. Stąd nie może on milczeć z powodu ostrożności lub z jakiegokolwiek innego powodu, ale musi mówić swoje poselstwo z odwagą.

Podobnie i dzisiaj nie wszyscy z ludu Bożego są zobowiązani, aby zachowywać się jak Amos i karcić urzędników publicznych itd., nawet jeśli widzą praktykowanie niesprawiedliwości. Rozwaga i mądrość powinny być używane we wszystkim, co czynimy. Naszą misją obecnie nie jest ganienie narodów, lecz sprawienie, by nasze światło tak świeciło, aby inni widzieli nasze dobre uczynki i wielbili naszego Ojca, który jest w Niebie. Nasz Pan oświadcza, że to On będzie karcił narody, że upokorzy ich pychę, że strąci mocarzy z ich stanowisk, że wywyższy pokornych – w słusznym czasie. Do Swego ludu mówi: „[…] oczekiwajcie na mię, […] do dnia, którego powstanę do łupu […]” – Sof. 3:8,9.

Ta lekcja zamyka się napomnieniem proroka, aby jego słuchacze przeprowadzili gruntowną reformę –

::R5805 : strona 349::

aby szukali dobra, a nie zła, miłowali sprawiedliwość i nienawidzili grzechu. Gdyby tak postępowali, wtedy mogliby rzeczywiście zastosować do siebie obietnice Boże, tak jak już to czynili, twierdząc, że są Jego ludem. Gdyby stosowali się do Boskich wymagań, takie stwierdzenia byłyby na miejscu, ale w żadnym innym przypadku. Gdyby doszli do harmonii z Jego przepisami i wymogami, Pan byłby dla Jego ludu łaskawy. W przeciwnym razie, jak już zostało zapowiedziane, mogli oczekiwać wyłącznie chłosty i kar.

Pamiętając o tym, że Izraelici byli ludem typicznym, musimy przyjrzeć się tekstowi i kontekstowi, aby zobaczyć, czy jest coś w Proroctwie Amosa, co ma zastosowanie szersze niż tylko względem niego oraz ludu Izraela w jego czasach. Uzasadnienie dla takich oczekiwań znajdujemy już w zacytowanych słowach Apostoła Piotra oraz w innych fragmentach z proroctw. Na przykład, kiedy Dawid wypowiadał w swoich proroctwach słowa: „[…] Kość jego nie będzie złamana”, to niewiele rozumiał z tego, jakie miało być prawdziwe wypełnienie jego słów! Podobnie, kiedy Dawid powiedział: „Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia”, jakże niewiele on sam oraz lud Izraela rozumieli, jakie jest znaczenie tych słów, że Dawid jest prorokiem i że nieświadomie mówi o Chrystusie i Jego powstaniu z martwych, czyli z Szeolu! To dlatego, kiedy rozumiemy słowa Proroka Amosa, to stwierdzamy, że niektóre elementy związane z jego proroctwem sugerują jeszcze szersze wypełnienie jego przepowiedni w stosunku do ziemskiego Izraela pod koniec tego Wieku.

OLBRZYMI NA ZIEMI ZAPOWIADAJĄ ZŁO

Nie naszą rzeczą jest twierdzić, że sprawiedliwość leży dzisiaj powalona na ulicach, a prawość nie ma uznania. Nie do nas należy ogłaszanie, że ubodzy są nadmiernie opodatkowani, gnębieni lub okradani. Wprost przeciwnie, stwierdzamy otwarcie, że sądy w krajach Chrześcijańskich wiele razy sądzą sprawiedliwie. Czasami zastanawialiśmy się, jak ludzie mogli ustanowić tak wiele mądrych, sprawiedliwych oraz rozsądnych praw i ustaw. To jednak teraz w pewnym sensie panuje niesprawiedliwość i nierówność, nie dlatego, że dzieje się wiele zła, ale dlatego, że zmieniły się warunki, w jakich żyjemy. Błogosławieństwa Nowej Dyspensacji, które teraz się pojawiają w społeczeństwie opartym na samolubstwie każdego człowieka, prowadzą do tego, że nieliczni bardzo się wzbogacą. Obawiamy się, że już niedługo okaże się, że poprzez ich działanie, wielu stanie się bardzo biednymi.

Przywłaszczenie sobie korzyści naszych czasów, dokonywane zgodnie z prawami, które kiedyś były sprawiedliwe, jest skazane na spowodowanie wielkiej niesprawiedliwości – przekazując władzę i kontrolę finansową nad światem w ręce stosunkowo niewielu. Prawdą jest, że ci nieliczni olbrzymowie są na razie bardzo umiarkowani w swoich żądaniach i poczynaniach, a niektórzy z nich są nawet hojni. Jednak Pismo Święte wydaje się wyraźnie wskazywać, że już niedługo władza ta, chcąc lub nie chcąc, będzie sprawowana w taki sposób, który spowoduje wielkie cierpienia wśród mas ludzkich, miażdżąc je tak, jakby znalazły się pomiędzy dwoma kamieniami młyńskimi.

Z tego punktu widzenia słowa proroka można zastosować do chrześcijaństwa. Lecz możemy być pewni, że osoby, które mają władzę i stanowisko, nie są skłonne słuchać Amosa ani nikogo innego. Musimy więc spodziewać się tego, na co Pismo Święte wszędzie wskazuje, że obalenie chrześcijaństwa przyjdzie nagle, w „[…] czas uciśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być […]”. W tym konflikcie Pan, który stworzył Plejady i Oriona, będzie Tym, który wzmocni słabych przeciwko mocarzom, tak że słabi powstaną przeciwko mocarzom w anarchii – werset 9 [Am. 5:9].

Zakończenie proroctwa Amosa mówi o przywróceniu Izraela i błogosławieństwach Pana, jakie zstąpią wówczas na cały rodzaj ludzki, łącznie z poganami. Właśnie to proroctwo Apostoł Jakub cytował na Naradzie w Jerozolimie, mówiąc: „Potem się wrócę, a pobuduję zasię przybytek Dawidowy upadły, a obaliny jego zasię pobuduję i znowu go wystawię, Aby ci, co pozostali z ludzi, szukali Pana i wszyscy narodowie, nad którymi wzywano imienia mojego, mówi Pan, który to wszystko czyni”. – Dz. Ap. 15:16,17.

Żyjemy obecnie w czasie, kiedy proroctwo to ma się wypełnić. Przywrócenie ziemskiego Izraela dokona się w warunkach ponownego ustanowienia Królestwa Bożego na świecie, Królestwa, które kiedyś było typicznie przedstawione w Królu Dawidzie, a obecnie ma zostać ustanowione dzięki większemu Dawidowi, Temu Umiłowanemu. Pod rządami tego Królestwa, ponownie ustanowionego w korzystniejszych warunkach, Niebiańskiego Królestwa, pozostali ludzie otrzymają sposobność szukania Pana, albowiem znajomość chwały Pana wypełni całą ziemię.

====================

— 15 listopada 1915 r. —