Zmień język 

::R5722 : strona 205::

NAJMĄDRZEJSZY KRÓL ZWIEDZIONY

– 8 sierpnia – 1 KRÓL. 12:1-24 –

NAJMĄDRZEJSZY KRÓL IZRAELA STAŁ SIĘ NAJBARDZIEJ NIEMĄDRYM – NIEZADOWOLENIE WŚRÓD LUDU – JEROZOLIMA UPRZYWILEJOWANA KOSZTEM NARODU – SYN KRÓLA SALOMONA I NASTĘPCA TRONU – BUNT DZIESIĘCIU POKOLEŃ – PONOWNE ZJEDNOCZENIE KRÓLESTW PO NIEWOLI BABILOŃSKIEJ.

„Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha” – Przyp. 16:18.

CHOĆ Salomon był wielkim królem, druga część jego panowania była mniej wspaniała i mniej godna uznania niż pierwsza. Za jego czasów nie doszło do buntu, jednak dało się odczuć niezadowolenie. Król, zadowalając się osiągnięciami z początków swojego panowania, coraz bardziej interesował się sprawami zagranicznymi, pomnażał liczbę swoich żon i problemów. Bogactwo narodu, widoczne w wielkich publicznych inwestycjach w istocie było bogactwem publicznym, w którym mieli udział wszyscy ludzie. Lecz późniejsze przywiązywanie większej wagi do korzyści osobistych i faworyzowanie dworu nie leżało w interesie całego narodu, lecz sprzyjało jedynie uprzywilejowanym wybrańcom.

Wprawdzie, jak wskazują zapisy, nie doszło do buntu ani nawet do protestów przeciwko królowi Salomonowi, jednak naród stwierdził, że chce zmian w królestwie, gdy będzie panował następca Salomona,

::R5723 : strona 206::

jego syn Roboam. To niezadowolenie objęło głównie dziesięć pokoleń. Dwa pokolenia, na których terytorium znajdowała się stolica, były zadowolone z wielkich przywilejów, jakie zostały im przyznane. Pod względem inwestycji publicznych, stolica króla Salomona była uprzywilejowana kosztem reszty kraju. Izraelici należący do wszystkich pozostałych pokoleń brali udział w powszechnej pracy przymusowej, otrzymując stosunkowo niewielkie wynagrodzenie i uważali, że nie traktowano ich sprawiedliwie.

PODZIELONE KRÓLESTWO

Z tych powodów wstąpienie na tron króla Roboama było sygnałem do protestu i żądania, by król zagwarantował ludowi ochronę przed uciskiem – żądanie bardzo podobne do wyrażonego przez brytyjskie społeczeństwo w związku z Wielką Kartą Swobód. Żądanie Izraelitów zostało wysunięte podczas koronacji króla – gdy wszystkie pokolenia miały potwierdzić swoją lojalność wobec niego. Na uroczystość przybyli przedstawiciele dziesięciu pokoleń z Jeroboamem na czele, oświadczając: „Ojciec twój włożył na nas jarzmo ciężkie; ale ty teraz ulżyj nam niewoli srogiej ojca twego, i jarzma jego ciężkiego, które włożył na nas, a będziemyć służyli”.

Młody król polecił im odejść i wrócić po trzech dniach. Gdy naradzał się ze starszymi królestwa i pytał, co powinien zrobić, „odpowiedzieli, mówiąc: Jeźli dziś powolny będziesz ludowi temu, a posłuchasz ich, i dasz im odpowiedź, będziesz mówił do nich słowa łagodne, będą sługami twymi po wszystkie dni”. Jednak ta rada nie spodobała się młodemu królowi Roboamowi, więc zapytał jeszcze swoich bliskich przyjaciół, młodych mężczyzn, których znał. Dali mu przeciwną radę: „Tak odpowiesz temu ludowi, którzy mówili do ciebie, a rzekli: Ojciec twój włożył na nas jarzmo ciężkie, ale nam go ty ulżyj; tak rzeczesz do nich: Najmniejszy palec mój mięższy jest grubszy niż biodra ojca mego. Przetoż teraz ojciec mój kładł na was jarzmo ciężkie, ale ja przydam do jarzma waszego; ojciec mój karał was biczykami, a ja was będę karał korbaczami” – biczami z kawałkami metalu na końcach rzemieni.

Młodsi mężczyźni i król Roboam, który się z nimi zgadzał, uważali, że jeśli król ustąpi, buntownicze żądania będą się nasilać, aż ostatecznie staną niemożliwe do spełnienia. Dlatego uważali, że ludzi trzeba zastraszyć, zagrozić im. Jednak dziesięć plemion z Jeroboamem na czele nie dało się zastraszyć. Wycofali się, odmawiając udziału w namaszczeniu Roboama na króla. Jedynie przedstawiciele dwóch pokoleń, Judy i Benjamina, pozostali lojalni wobec króla.

W ten sposób królestwo Izraela zostało podzielone. Odtąd przez ponad pięćset lat dziesięć plemion zachowało tytuł Królestwa Izraela, a dwa pokolenia nazwano Królestwem Judy – aż do czasu powrotu z niewoli babilońskiej tych z całego Izraela, którzy mieli szacunek do Boskich obietnic.

Od czasu niewoli, nazwa Izrael odnosiła się do wszystkich dwunastu pokoleń, jak to było pierwotnie. Tej nazwy używali Jezus i Apostołowie; podobnie określenie „Żydzi” stosowano wobec wszystkich, związanych przymierzem z Bogiem. Większość ludu nigdy nie powróciła z Babilonu, lecz dalej zamieszkiwała jego światowe prowincje. Niektórzy, odrzuciwszy obrzezanie i wiarę w Boga, zostali przez Niego odrzuceni, stając się w ten sposób jak reszta pogańskiego świata. Ale inni, którzy, choć pozostali w Babilonie, jednak lojalni wobec Pana przybywali co roku do Jerozolimy na święto, zgodnie z poleceniem Słowa Bożego i nadal byli uważani za członków „dwunastu pokoleń, które są w rozproszeniu”. Wielu z nich zetknęło się z Prawdą za czasów Apostołów.

„PRZED ZGINIENIEM PRZYCHODZI PYCHA”

Lekcje z przeszłości są cenne również dzisiaj. Pycha była głównym przewodnikiem dla świata; wyrządziła wiele szkód. Bogaci i ci, którzy mają władzę, zawsze obawiali się biednych, dlatego prawie wszystkie życiowe przywileje, które ci ostatni otrzymali, zostały im dane jedynie dzięki stanowczym żądaniom i groźbom, a niewiele dobrowolnie. Nie jesteśmy wystarczająco poinformowani, aby twierdzić, że mądrzy tego świata zawsze mylili się w ocenie tej kwestii. To prawda, że biedni i mniej uprzywilejowani są skłonni do stawiania nierozsądnych żądań, lecz kto może stwierdzić, że gdyby bogaci bardziej im zaufali, przyniosłoby to więcej ogólnego dobra? Kto może stwierdzić, że świat nie byłby dziś o wiele bardziej rozwinięty, nawet gdyby wykazano więcej zaufania do mas i większą gotowość do zapewnienia im bezstronnej sprawiedliwości i większego udziału w radościach życia?

Odpowiedź króla Roboama, skierowana do dziesięciu pokoleń przypomina nam obecną postawę wielu uczonych i bogatych wobec społeczeństwa. Oczekują od innych rozwiązania ich własnych problemów i uważają, że uznanie praw ludzi zgodnie ze Złotą Regułą byłoby okazaniem słabości i prowadziłoby do zgubnych żądań, niemożliwych do spełnienia.

SPRAWIEDLIWOŚĆ ZŁOTEJ REGUŁY

Zgodzimy się wszyscy, że mędrcy właściwie doradzili królowi Roboamowi, wyrażając przekonanie, że władca powinien być sługą swego narodu i że jeżeli dochowa wierności tej zasadzie, jego królestwo będzie trwałe, a lud błogosławiony. Ich rada była równoznaczna z napomnieniem, by król przestrzegał Złotej Reguły – by czynił swoim poddanym i dla nich to, co chciałby, by oni czynili jemu, gdyby ich relacje się odwróciły. Złota Reguła dana przez wspaniałą Głowę chrześcijaństwa jest pogardzana i odrzucana jako niepraktyczna, jednak twierdzimy, że ona jeszcze nie została zastosowana. Ci, którzy mieli władzę, zawsze obawiali się zaufać Złotej Regule w postępowaniu z ludźmi. Partie polityczne, domagające się stosowania zasad, zbliżonych do Złotej Reguły, dochodziły raz po raz do władzy jedynie po to, żeby ją odrzucić, twierdząc, że warunki nie pozwalają na jej wprowadzenie, mimo że mieli taką możliwość.

Wkrótce jednak Złota Reguła przejdzie ogólnoświatowy sprawdzian i okaże się, że jest to jedyna reguła, która może na stałe zapewnić ludziom szczęście. To jest obietnica Biblii, która oświadcza, że w Królestwie Mesjasza świat przez tysiąc lat będzie obowiązkowo uczyć się Złotej Reguły. Bóg przez proroków, Apostołów i samego Jezusa, wydaje świadectwo o skuteczności Złotej Reguły – że przyniesie ona wieczną sprawiedliwość, pokój, radość, błogosławieństwo i że łaska Boża będzie nad tymi, którzy dostosują się do Jego Prawa, ostatecznie uwalniając ich od grzechu, chorób, bólu, śmierci i doprowadzając cały świat do pełnej chwały ludzkiej doskonałości, całkowicie niszcząc tych, którzy odmówią podporządkowania się Złotej Regule.

Rezultatem będzie wspaniały stan, który Bóg na początku zaproponował Ojcu Adamowi, a który on zlekceważył i utracił przez nieposłuszeństwo. Kara śmierci, nałożona na Adama i jego rasę wraz z towarzyszącymi jej wszystkimi naszymi chorobami, cierpieniami i śmiercią, została zrównoważona przez ofiarę samego Odkupiciela, Sprawiedliwego za niesprawiedliwych, a wynikiem tej ofiary będą pełne chwały zarządzenia Królestwa, o których wcześniej wspominaliśmy.

====================

— 1 lipca 1915 r. —