Zmień język 

::R5700 : strona 169::

NIEWDZIĘCZNY, ZBUNTOWANY ABSALOM

– 4 LIPCA – 2 SAM. 18:1-15 –

HISTORIA ABSALOMA – JAK RÓŻNY OD SWOJEGO OJCA – JEGO UTRACONE MOŻLIWOŚCI – JEGO GODNY POGARDY KONIEC JAKO ZDRAJCY I NIEPOSŁUSZNEGO SYNA, KTÓRY USIŁOWAŁ ODEBRAĆ ŻYCIE OJCU – CHŁOPIEC OJCEM MĘŻCZYZNY – ODPOWIEDZIALNOŚĆ RODZICÓW – DZIECKO TYM, KIM CZYNIĄ JE RODZICE – EUGENIKA NIEWYSTARCZAJĄCA.

„Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna” – Efez. 6:1, BW.

„Posiadanie niewdzięcznego dziecka bardziej boli
niż ukąszenie ostrych zębów węża”

NASZA dzisiejsza lekcja omawia śmierć Absaloma. Jest ona wystarczająco jednoznaczna i nie wymaga komentarza. Dla nas jednak wartościowe będzie spojrzenie wstecz na życie tego młodego księcia i zwrócenie uwagi na niektóre z jego niepowodzeń. Po pierwsze, nie urodził się w dobrych warunkach. Jego matka, żona króla Dawida, była córką pobliskiego pogańskiego króla. Jego matka prawdopodobnie była piękna, ponieważ Pismo Święte wskazuje, że Absalom był urodziwym chłopcem, przystojnym młodzieńcem posiadającym dobre, uprzejme maniery i cieszącym się popularnością. Na jego niekorzyść działało to, że był członkiem rodziny królewskiej i nie wymagano od niego pracy w pocie czoła.

Absalom po raz pierwszy przykuwa naszą uwagę, kiedy zamordował swojego przyrodniego brata Amnona, aby pomścić honor swojej siostry. Z tego powodu uciekł pod ochronę swojego dziadka. W ten sposób był jeszcze bardziej odsunięty od wszelkich dobrych wpływów ze strony ojca i prawdziwej religii. Po kilku latach nieobecności jego ojciec, który nigdy nie przestał go kochać i opłakiwać, został nakłoniony, by zaprosić Absaloma z powrotem do Jerozolimy, chociaż jeszcze przez kolejne dwa lata odmawiał swemu synowi osobistego spotkania. Wszystkie te okoliczności były niekorzystne dla młodego człowieka, ale żadna z nich nie może usprawiedliwić jego zdrady wobec ojca, króla Izraela.

SPISEK ABSALOMA

W całym Izraelu sędziowie rozstrzygali pospolite spory rodzące niezadowolenie. Gdy jednak ich decyzje nie były satysfakcjonujące, odwoływano się do króla jako do sądu wyższej instancji. Król Dawid był zajęty gromadzeniem materiałów na budowę Świątyni, której budowa miała nastąpić dopiero po jego śmierci. Możliwe, że w jakimś stopniu utrudniało to jego pracę na rzecz ludu w roli najwyższego sędziego, tak że niektóre ich sprawy, jak to bywa w sądach wyższej instancji, miały opóźnienia w rozpatrywaniu, co wydawało się uciążliwe dla tych, którzy niecierpliwili się z powodu braku pożądanych rezultatów.

Nie jesteśmy jednak pewni, czy ze strony króla Dawida były jakieś zaniedbania, jeśli chodzi o wymierzanie sprawiedliwości. Wiemy jedynie, że jego przebiegły syn, Absalom, stał się bardzo popularny. Był bardzo łaskawy dla ludu, bardzo z nim zaprzyjaźniony, zawsze gotowy wysłuchać ich skarg. Odpowiadał im bardzo sprytnie, wyrażając smutek z powodu opóźnień, i mówiąc: „Gdybym to ja był królem, byłoby inaczej!”. I tak poprzez oszustwo, intrygę i fałsz, jak czytamy – „Absalom wykradał serca ludu Izraela” swojemu ojcu. Ludzie naprawdę zaczynali myśleć, że gdyby mieli takiego człowieka jako króla, wiodłoby się im znacznie lepiej. Wydaje się, że całkowicie przeoczyli fakt, iż to Bóg był Królem Izraela, i jak mówi Biblia, Król Dawid jedynie zasiadał na Tronie Pana – 1 Kron. 29:23.

Absalom był przyciągającym uwagę, pięknym księciem o długich, falujących włosach. Jeździł swoim rydwanem, a przed nim biegło pięćdziesięciu szybkich biegaczy, jego heroldów. Bezmyślni ludzie podziwiali to i najwyraźniej niejeden rozsądny człowiek dał się omamić zaraźliwym blaskiem tego blichtru.

Absalom wiedział o religijnych uczuciach swego ojca, których najwyraźniej w ogóle nie podzielał. Zdawał sobie sprawę, że prawdopodobnie nie zostanie wybrany przez ojca na następcę, a czas ustanowienia nowego króla nie był tak odległy, ponieważ król Dawid się zestarzał. Podążając za przykładem szatańskiej ambicji i nielojalności wobec Boga, Absalom stał się nielojalny wobec swego ojca. Zebrał armię, ogłosił się królem, a całą sprawę przeprowadził tak szybko i starannie, mając przy tym poparcie tak wielu ludzi, których serca skradł, że Król Dawid i jego regularne wojsko oraz ci, którzy pozostali mu wierni w pałacu, byli zmuszeni uciekać z obawy o swoje życie. Nasza lekcja opisuje bitwę, jaka się rozegrała między przeważającymi siłami Absaloma, a mniej licznymi oddziałami Króla Dawida, złożonymi jednak z lepiej wyszkolonych żołnierzy. Zwycięstwo przypadło królowi Dawidowi. Absalom został zabity, pomimo usilnych próśb Dawida skierowanych do jego żołnierzy, aby nie zabijali tego młodego człowieka, jego syna.

Jakiż kontrast mamy tutaj między człowiekiem według serca Bożego a człowiekiem, którego podziwiali ludzie – błyskotliwym, ostentacyjnym, ambitnym, podstępnym, intrygującym, buntowniczym, który chciał zabić swojego ojca! Mąż Boży, pomimo swych słabości, do których się przyznawał i za które pokutował, miał serce lojalne wobec Boga, wiernie zwracające się ku Niemu jak igła magnetyczna ku północy. Miał też współczującą miłość dla swego syna, którą wyraził w tym znamiennym wyznaniu: „[…] Mój synu, Absalomie! Mój synu, mój synu, Absalomie! Obym ja umarł zamiast ciebie! […]”.

BARDZO WAŻNA ZASADA

Ludzka wola jest czymś wspaniałym, tak że można by powiedzieć, iż każdy chłopiec jest odpowiedzialny za swoją własną przyszłość. Nasze potoczne wyrażenie „self–made–man” (człowiek zawdzięczający wszystko swojej pracy – przyp. tłum.) jest dość bliskie prawdy.

To jednak nie usprawiedliwia rodzica, którego obowiązkiem jest zadbanie o to, aby na świat przyszło właściwie ukształtowane dziecko – nie tylko zewnętrznie piękne, ale sumienne, sprawiedliwe, lojalne wobec Boga i zasad sprawiedliwości. Nie zwalnia to również rodziców od przekazywania dziecku właściwych poglądów na życie, właściwych instrukcji, ponieważ Pismo Święte mówi: „Ćwicz młodego według potrzeby drogi

::R5700 : strona 170::

jego; bo gdy się zestarzeje, nie odstąpi od niej” – Przyp. 22:6.

Wydaje się naprawdę godne ubolewania, że pomimo całego głoszenia i nauczania tego przez wieki, tak niewielu rodziców zdaje sobie sprawę ze swoich obowiązków wobec dzieci, które wydają na świat. Tak niewielu ojców zdaje sobie sprawę, że są oni obrońcami i opiekunami swoich żon i ich potomstwa. Że ich obowiązkiem i przywilejem jest nie tylko wybranie szlachetnej, sumiennej żony na matkę rodziny, ale także umieszczenie jej w sprzyjających warunkach w okresie ciąży i ogólnie pomaganie jej w utrzymaniu umysłu i serca w czystości, miłości, szlachetności, lojalności wobec Boga i prawych zasad, w tym celu, aby ich dziecko mogło urodzić się ze szlachetnym charakterem – w mniejszym stopniu naznaczonym i skażonym grzechem, niż miałoby to miejsce w innym przypadku. Pismo Święte słusznie oświadcza, że ludzie giną z braku poznania – Oz. 4:6.

To prawda, że wszędzie kładzie się nacisk na eugenikę, ale w jakim celu? Chociaż to nauczanie jest ważne w odniesieniu do zdrowia i właściwego wyboru towarzysza życia, to jednak traci na znaczeniu w porównaniu z zasadą, na którą zwracamy uwagę, a mianowicie, że umysł matki w okresie ciąży odciska piętno na charakterze jej dziecka, wpływając na nie korzystnie lub niekorzystnie. Oczywiście nie jest możliwe, aby matka urodziła doskonałe dziecko, ale wiemy ponad wszelką wątpliwość, że gdyby jej własne ideały były wysokie, prawdziwe i niewzruszone, skupione na rzeczach czystych, szlachetnych i dobrych, jej dziecko odniosłoby dzięki temu wielką korzyść zarówno fizyczną, jak i intelektualną, a także moralną. Z drugiej strony, jak wskazaliśmy w Foto-Dramie Stworzenia, doskonała matka, Ewa, przekazała swojemu synowi Kainowi zazdrosne, nieszczęśliwe usposobienie, które doprowadziło do zamordowania przez niego brata.

====================

— 1 czerwca 1915 r. —