Zmień język 

::R5648 : strona 78::

„Czy umiesz?”

Czy umiesz iść prosto ową wąską drogą, Bez przyjaciół u boku, którzy pomóc nie mogą? Czy umiesz odważnie iść w mroku gęstniejącym? Czy umiesz, aż Pan ześle swe Światło, być cierpliwie czekającym?

Czy umiesz powściągnąć serdeczne Miłości pragnienie, Czy wolisz skierować za duchową przyjaźnią swe dążenie? Czy umiesz pozostać samotny, nieznany, wśród świata tego, Gdy tylko wiara cicho szepcze: „On zna, którzy są Jego”?

Czy umiesz stać tam, gdzie stały stopy Błogosławionego? Czy umiesz podążać przez pustynny kraj śladem Jego? Czy bez przyjemności i sławy mógłbyś szczęśliwym być? Czy wyłącznie dla chwały Jego imienia mógłbyś żyć?

Czy umiesz, gdy Jego głos mówi „Nie”, uśmiechać się, Gdy „pole bieleje na żniwo”, a serce odejść chce? Czy odpoczynek w ciszy zadowolenie ci sprawi, Aż twój Pan, Główny Żniwiarz, Swą wolę objawi?

Czy umiesz złożyć na ofiarę, w ołtarza czystych płomieniach, Twe najcenniejsze dobro, skarb dobrego imienia? Czy umiesz prosić o Ojcowskie błogosławieństwo dla tych, Którzy tobą gardzą i walczą i masz wrogów w nich?

Gdy rozpęta się bitwa Błędu przeciw Prawdzie nauczonym, Czy potrafisz dobyć „Miecza” przeciwko wrogom niezliczonym? Czy umiesz wznosić „Sztandar” coraz wyżej do nieba, Gdy Jego chwałę w pośrodku ognia opiewać trzeba?

Gdy widzisz, że miałaby upaść Pańska sprawa, Czy przed siedmiokrotnym żarem pieca wstrzyma cię obawa? Czy ostoi się wiara, gdy twe serce i ciało miłością nie płoną, Gdy jako Nowe Stworzenie przechodzisz pod ostatnią Zasłoną?

Jeśli tak, to Kielich, który On nalewa pić możesz, A jeśli nigdy nie porzucisz Sztandaru Prawdy Bożej, Będziesz przez Niego umiłowany i przywdziejesz koronę Jego, Na Jego Tronie zasiądziesz dzieląc chwałę Błogosławionego!

G. W. S.

====================

— 1 marca 1915 r. —