Zmień język 

::R5395 : strona 40::

SAMOTNA DROGA

Niestety, jak niewielu wie ile łaski potrzeba,
By kroczyć samotną drogą. Sam!
O tak, sam! Żadne ludzkie serce
Nie może zrozumieć bezimiennych smutków,
Nocy na łkaniu spędzonych, a jednak kiedy świta
Dzień, by powitać świat promiennym uśmiechem
I rozrzucić wokół blask słońca, ty cichutko szepczesz
Do swego biednego serca, „Czy wytrzymasz jeszcze trochę więcej?”

Sam! Biedne serce, czy ty nie pytasz: Dlaczego?
Czy nie myślisz, że to dziwne, że musisz kroczyć tą drogą?
O nie! Ty jedynie kroczysz śladami,
Tego, który przeszedł przed tobą i nikt z ludzi
Nie był z Nim! Sam? Ale nie samotny –
Czyż nie powiedział twój błogosławiony Pan i Mistrz,
„Oblicze Moje pójdzie przed tobą”? O, duszo moja,
Nie będzie już samotnej drogi!

24 grudnia 1913, G.W. SEIBERT

====================

— 1 lutego 1914 r. —