Zmień język 

::R5355 : strona 355::

RASA NIEWOLNIKÓW

„Bo wiemy, iż zakon jest duchowny, alem ja cielesny, zaprzedany pod grzech” – Rzym. 7:14

Wyrażenie Apostoła, że jesteśmy zaprzedani pod grzech wskazuje, że jako rodzaj jesteśmy niewolnikami. Toteż na innym miejscu mamy powiedziane, że ludzie są sługami, czyli niewolnikami grzechu (Rzym. 6:16,17). Patrząc wstecz, aby zobaczyć, kiedy staliśmy się niewolnikami lub, w jaki sposób nastał ten stan rzeczy, spostrzegamy, że to Adam zaprzedał siebie, a jednocześnie cały swój rodzaj. Za jaką cenę dokonał tego zaprzedania? Co Adam zyskał, gdy zaprzedał siebie i swoje potomstwo w niewolę grzechu? Odpowiadamy: Zyskał swoją wolę. Obrał społeczność z swą żoną na pewien czas, drogę nieposłuszeństwa, odrzucając tym Boga, Jego wolę i Jego prawo. Za tę cenę, za tę samowolę, za pewną miarę chwilowego szczęścia, Adam zaprzedał się pod grzech i przestał być synem Bożym. Przez swoje nieposłuszeństwo stał się niewolnikiem Grzechu, a w wyniku tego niewolnikiem śmierci – Rzym. 5:12.

Grzech, on wielki monarcha rządzący światem, ujarzmił cały rodzaj ludzki. Z wyjątkiem tylko jednego sposobu nikt nie może tej niewoli uniknąć. Na będących w tej niewoli Grzechu, przychodzą choroby, utrapienia, zawody i śmierć. Śmierć jest ostatecznym stopniem tego wielkiego monarchy. Dlatego czytamy: „Zapłata za grzech jest śmierć”. „Wszystko stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd” (Rzym. 6:23; Rzym. 8:22). Wszyscy wzdychają w tej niewoli, której obrazem było gnębienie Izraela w Egipcie, pod panowaniem Faraona. Cały świat jest w nieprzyjaźni z Bogiem, oddalony od Jego Łaski i wiecznego żywota.

Boską obietnicą było, że On przysposobi Okup na wykupienie tych niewolników. W słusznym czasie Bóg to uczynił, przez przygotowanie Odkupiciela. Rodzic Adam dostał się do niewoli dobrowolnie; jego dzieci zaś – cała ludzkość – urodzili się niewolnikami, urodzili się w grzechu, w niewoli, pod karą śmierci. Chrystus przyszedł, aby odkupić tego, który zgrzeszył – aby złożyć cenę Okupu, równoważną cenę – swoje własne życie, za życie ojca Adama. Dlatego w słusznym czasie wszyscy ci niewolnicy mogą być uwolnieni, mogą uzyskać zupełną wolność, jeżeli zechcą. Którychkolwiek Syn uwolni, będą prawdziwie wolnymi.

UWOLNIENIE CZŁOWIEKA POKAZANE W TYPIE

To uwolnienie z niewoli Grzechu i Śmierci było obrazowo pokazane w Prawie (Prawo Mojżeszowe – przyp. tłum.) w wielkich Jubileuszach, które następowały co pięćdziesiąt lat. W roku Jubileuszowym wszyscy niewolnicy

::R5356 : strona 355::

byli puszczani na wolność; w niewoli pozostawali tylko ci, którzy chcieli w niej pozostać (5 Moj. 15:12-17; 3 Moj. 25:39-41). Podobnie tysiąc lat Chrystusowych Rządów – Tysiąclecie – będzie wielkim Jubileuszem, w którym wszyscy niewolnicy zostaną uwolnieni z niewoli Grzechu i z mocy Szatana, a wszyscy, którzy zechcą, będą obdarzeni zupełną wolnością. Jednak legalne uwolnienie tych niewolników będzie jedną rzeczą, a przywrócenie ich przywilejów inną. Ludzkość będzie sądownie (prawnie) uwolniona – będzie wtedy wykupiona – wyrwana z mocy Grzechu i oddana nowemu Mistrzowi, Jezusowi Chrystusowi, wielkiemu Królowi Chwały.

Pod Mesjańskimi Rządami ludzkość zostanie podniesiona. Wszystko co zostało stracone, będzie w Tysiącleciu przywrócone. Wszyscy zostaną uwolnieni, oprócz tych, którzy będą chcieli pozostać w niewoli – ci zostaną ostatecznie wytraceni Wtórą Śmiercią, z której już nie będzie przebudzenia, ani żadnej nadziei powrotu do życia i do rodziny Bożej.

OBECNY WŁADCA LUDZKOŚCI

Grzech zdobył władzę nad rodzajem ludzkim i alegorycznie został uosobiony jako wielki monarcha, dzierżący bezwzględną władzę nad ludzkością. Szatan jest inną nazwą Grzechu. Nasz Pan nazwał Szatana ojcem kłamstwa i „mężobójcą od początku” (Jana 8:44). Toteż z całą trafnością jest on nazywany przedstawicielem grzechu, przedstawicielem wszelkiej niesprawiedliwości.

Jezus Chrystus złożył cenę Okupu za wszystkich, aby w słusznym czasie ludzkość mogła być wykupiona z niewoli Grzechu. Boskim wyrokiem na Adama była śmierć, a Grzech był powodem, czyli przewodem, przez który to potępienie przyszło. Chrystus „stał się grzechem za nas” (2 Kor. 5:21), to znaczy, że On został potraktowany jako grzesznik i poniósł karanie, które właściwie należało się grzesznikom. On zgodził się na to, aby mógł nas uwolnić z tej wielkiej niewoli. Apostoł Paweł oświadcza, że ostatecznie wszystko stworzenie, czyli wszyscy ludzie zostaną uwolnieni z niewoli Grzechu i Śmierci i staną się synami Boga – Rzym. 8:20-21.

Gdy Adam zgrzeszył stał się niewolnikiem śmierci. Bóg nałożył tę karę i musi być ona zrównoważona. Dlatego Chrystus, aby zrównoważyć tę karę nałożoną na Adama, musiał wyrzec się wszelkich osobistych przyjemności, stać się jakoby umarłym dla Samego Siebie, aby tylko czynić wolę Ojca. Jezus chętnie poddał się pod wolę Bożą – zgodził się na wszystko, co „napisano w księgach”.

Ci, którzy znajdują się w społeczności z

::R5356 : strona 356::

Bogiem, doszli do tego przez Chrystusa. Stawszy się dobrowolnymi sługami Pana Jezusa Chrystusa, oni są jeszcze wciąż niewolnikami; lecz niewolnikami Chrystusowymi, a nie Grzechu. Ludzie tego świata znajdują się w niewoli Grzechu, a nie Chrystusa. Zanim Chrystus może uwolnić nas od Grzechu, Ojciec wymaga, abyśmy naszą wolę oddali w zupełności Jemu. To czyni nas niewolnikami w najzupełniejszym znaczeniu tego słowa. Najzupełniejszą niewolą jest oddanie swej woli drugiemu. Taką jest nasza niewola, lecz jest ona dla nas korzystną. Czy jemy, pijemy, śpimy lub pracujemy – cokolwiek czynimy – wszystko ma być czynione zgodnie z Pańską wolą i ku Jego chwale. O tak! nasza niewola jest najchwalebniejszą jaka tylko być może i za nic w świecie nie chcemy się z niej uwolnić.

Wiemy o tym dobrze, że gdybyśmy nie poddali naszej woli w zupełności Bogu, to nie moglibyśmy przygotować się do chwalebnych rzeczy przyszłych, do uczestnictwa z Chrystusem w chwale, czci i nieśmiertelności. Zostaliśmy więc uwolnieni z niewoli Grzechu, abyśmy mogli stać się niewolnikami innego, samego Chrystusa. Zrozumieliśmy, że będąc uwolnieni od Grzechu, staliśmy się prawdziwie wolnymi – Jana 8:36.

Prawdą jest, że dopóki żyjemy w ciele, znajdujemy się do pewnego stopnia w niewoli Grzechu. Jednak Apostoł zachęca: „Niechże tedy nie króluje grzech w śmiertelnem ciele waszem […]” – nie zezwalajcie mu górować; nie ulegajcie grzechowi (Rzym. 6:12). Mamy więc się starać, aby Grzech nie miał nad nami mocy. Kto nie będzie czynić tych usiłowań, pozostanie nadal w niewoli Grzechu. Musimy wytrwale i zdecydowanie sprzeciwiać się naszemu staremu panu, Grzechowi, który stara się podbić nas znowu w swoją niewolę. Mamy walczyć, aby utrzymać się w tej wolności, którą nas Chrystus wolnymi uczynił (Gal. 5:1). Jeżeli w sprawie tej jesteśmy tylko w połowie gorliwymi, to jesteśmy tylko częściowo wiernymi i nie zdobędziemy nagrody, chyba, że otrząśniemy się z naszego częściowego uśpienia. Jeżeli jesteśmy zupełnie wiernymi, to łaska Boża jest nam dostateczną i On więcej niż wynagradza wszelkie nasze zaparcie samych siebie i wszelkie ofiary, jakie dla Niego ponosimy.

„GRZECH ŚWIATA”

Grzechem świata był grzech Adama. Tym grzechem pierworodnym było nieposłuszeństwo, które obejmuje w sobie nie tylko sam uczynek, przez który grzech wszedł na świat i stał się panem świata, ale także wszystko, co ubocznie podlega jego karze. Jezus przyszedł na świat, aby zgładzić „grzech świata” (Jana 1:29). Jezus umożliwił nam uwolnienie od Grzechu tym, że złożył Swe życie jako równoważną cenę za Adama.

Grzech zawładnął Adamem w chwili jego zgrzeszenia. On stał się niewolnikiem Grzechu wtedy, gdy mu uległ. Wykazujemy tu dwie wielkie zasady – sprawiedliwość i grzech. Grzech nasunął pokusę i jakby mówił: wybierz sobie ten sposób postępowania. Gdy tylko Adam uległ tej myśli, stał się niewolnikiem Grzechu; i Bóg poddał Go karze. Tak więc Pismo Święte uczy, że Bóg wypuścił Adama ze Swoich rąk, gdy ten stał się dobrowolnym sługą Grzechu.

ZASADY DOBREGO I ZŁEGO SĄ WIECZNE

Wielkie zasady dobrego i złego zawsze istniały, bez względu czy były czynne czy też nie. Sprawiedliwość zawsze istniała. Zawsze istniała zasada sprawiedliwości i tak samo zawsze istniała zasada niesprawiedliwości. Gdy tylko stworzone były istoty na wyobrażenie Boże, zły bieg, czyli zły sposób postępowania, stał się możliwy i sposobność ku temu zawsze była otwarta. Szatan mógł wybrać ten zły sposób postępowania o wiele prędzej aniżeli to uczynił. Ludzie będą zawsze mieli możliwość grzeszenia, jeżeli będą chcieli to czynić. Jednak Bóg tak namacalnie pokaże ludziom jak gorzką jest zapłata za grzech, że ludzkość, a także wszystkie istoty inteligentne nauczą się tej lekcji w zupełności. Oni nie obiorą złej drogi – ani nie będą jej miłować – bo poznają, że to byłoby samobójstwem. Nie obiorą złego, podobnie jak Bóg nigdy nie obiera złego. Wszyscy nauczą się miłować sprawiedliwość i nienawidzić nieprawości.

Jednak te dwie zasady będą egzystować nadal. Jeżeli jest dobrem czynić pewną rzecz, to jest także złem czynić coś przeciwnego. Boskim sprawiedliwym zarządzeniem jest, że wszyscy stosujący się do zasady sprawiedliwości będą żyć wiecznie. Sprawiedliwość dopilnuje, aby każdy odstępujący od właściwej drogi poniósł karanie. Niezawodny wynik grzechu spadnie na grzesznika. Jest to ogólna zasada – „zapłatą za grzech jest śmierć”, a zapłatą za sprawiedliwość jest żywot wieczny. Jednak ściśle mówiąc, żywot wieczny jest darem, na który nikt nie mógłby sobie zasłużyć! „Dar z łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

CENA SPRZEDAŻY – CENA ODKUPIENIA

Gdy Adam zgrzeszył, zaprzedał swoje życie i Apostoł Paweł mówi, że Adam nie był zaskoczony grzechem znienacka. On wiedział, że karą za grzech była śmierć; więc gdy spożywał zakazany owoc wiedział, że zaprzedawał swoje życie. Inaczej mówiąc, on oddał swoje życie za owoc – a raczej za niewiastę, dla której ten owoc spożył. Ustępstwo to kosztowało go życie. Spożywając owoc zakazany, on dobrowolnie wszedł pod potępienie śmierci i w niewolę grzechu, albowiem wiedział już naprzód, jaka kara miała go spotkać. Widzimy więc, że ceną zaprzedania był owoc, ceną odkupienia zaś, równoważną ceną, było oddanie ludzkiego życia.

Boski Plan jest jak wielki budynek, który może być obserwowany z różnych stron. Moglibyśmy użyć kilku innych obrazów, aniżeli obraz kupna i sprzedaży; lecz dla naszego umysłu ilustracja ta jest bardzo trafna i wyraźna.

Okup jest główną podstawą tego Planu. Nie ma żadnego zarysu w Boskim Planie, któryby był tak dokładnie określony w Piśmie Świętym i któryby również był tak zajadle zwalczany, jak Okup. Cena Okupu za Adama miała być zapłacona sprawiedliwości. Sprawiedliwość wymagała dla ludzkości kary śmierci. Jezus sam podjął się zaspokoić to wymaganie. Sprawiedliwość powiedziała: Zapłać mi nałożoną cenę, a ludzkość zostanie uwolniona. Sprawiedliwość stoi zawsze niewzruszoną i rąk swoich opróżnić nie pozwoli. Kara trwa tak długo aż cena zostanie zapłacona.

Grzech nie jest osobą. Jest to tylko uosobienie zasady złego i jest niekiedy używane jako synonim Szatana, który jest osobą. Człowiek sam zaprzedał się pod Grzech – Sprawiedliwość nie zaprzedała go. Jednak Sprawiedliwość uznała tę transakcję, tę sprzedaż, tak, że pod wyrokiem potępienia, grzech panuje nad człowiekiem. Boska Miłość wdała się w tę sprawę i przysposobiła potrzebną cenę na wykupienie grzesznika. Wszyscy zaprzedani pod Grzech będą odkupieni, czyli z powrotem wykupieni z Grzechu i Śmierci. To przeniesienie z śmierci do żywota może być dokonane tylko przez Chrystusa. On jest Nabywcą i Pośrednikiem, więc w swoim czasie podniesie wszystkich, którzy zechcą, z potępienia Grzechu i Śmierci, wprowadzając ich pod panowanie sprawiedliwości i wiecznego żywota. Sprawiedliwość zgodzi się z tym i przyzwoli Jezusowi na przywilej przywrócenia ludzkości do tego stanu wiecznego żywota, przez zasługę Jego wielkiej ofiary.

====================

— 1 grudnia 1913 r. —