Zmień język 

::R5321 : strona 294::

Zadowalające i gorszące czczenie

„Bóg jest duch, a ci, którzy Go chwalą, powinni Go chwalić w duchu i prawdzie” – Jana 4:24

CZCZENIE jest zewnętrznym przejawem szacunku dla rzeczy świętych, co podoba się Bogu, jeśli jest sprawowane we właściwy sposób i z właściwej motywacji. Można jednak przyjąć postawę czczenia, a mimo to nie oddawać czci w sposób, który byłby przyjemny Bogu. W Jego rozmowie z Samarytanką, nasz Pan określił sposób oddawania czci, jaki przyjąłby Ojciec. Można oddawać cześć i kłaniać się, a mimo to wcale nie być przyjemnym Ojcu. Tak więc Pan wskazuje tutaj, że akceptowalne czczenie jest ofiarowaniem Bogu w Duchu i w Prawdzie.

Nasz Pan czyni różnicę między czczeniem w Duchu, a czczeniem w Prawdzie. Moglibyśmy mieć Prawdę i dużo wiedzieć o Panu; ale jeśli nie przyszlibyśmy do Niego w Duchu – we właściwym usposobieniu serca – nasze czczenie nie byłoby akceptowalne, bez względu na to, jak wielką mielibyśmy wiedzę. Z drugiej strony, człowiek może być poganinem, a mimo to posiadać dużo Ducha czczenia, ale on nie mógłby oddawać akceptowalnej czci, gdyż nie posiadał Prawdy. Weźmy za przykład centuriona Korneliusza. On często się modlił i dawał dużo jałmużny ubogim, ale był Poganinem. On posiadał prawdziwe intencje zbliżenia się do Boga, ale Bóg go wtedy nie przyjął. Dlaczego nie? Ponieważ on nie miał Prawdy, i nie mógłby jej przyjąć przez nadejściem właściwego czasu dla Pogan. Ale odkrywamy, że gdy nadszedł właściwy czas, ten Poganin był pierwszym, który otrzymał od Boga wiedzę o Prawdzie, aby on mógł oddawać cześć nie tylko w Duchu, ale także w Prawdzie. Otrzymał on zapewnienie, że teraz jego modlitwy są wysłuchiwane przez Boga.

Prawda, która została dana Korneliuszowi, jest podstawową rzeczą, którą musimy wszyscy posiadać, abyśmy mogli zbliżyć się do Boga i być przyjęci. Ta Prawda niezbędna Korneliuszowi była tym, że chociaż on był grzesznikiem, Bóg zapewnił zadośćuczynienie za grzech w Jezusie Odkupicielu. On nauczył się, że stając się naśladowcą Jezusa i starając się czynić wolę Boga wyrażoną przez Jezusa, będzie on w harmonii z Boskim zarządzeniem. Była ta wielka Prawda, którą poznał Korneliusz. On otrzymał Ducha Świętego i wszedł do rodziny Boga.

Ta sama zasada obowiązuje dzisiaj. W pogańskich krajach są ludzie, którzy mają Ducha oddawania czci, ale nie mają Prawdy odnośnie Jezusa. A ta Prawda musi być znana osobie, zanim będzie mogła być we właściwym znaczeniu czcicielem Boga.

Odnosi się to również do Samarytan, z której jedna była tą, do której były skierowane słowa naszego tekstu. Samarytanie byli Poganami, którzy oddawali część Bogu na górze Garizim, w górach Samarii. I oni cieszyli się myśląc, że Bóg był ich Bogiem. Kiedy ta kobieta zapytała Jezusa, powiedziała: My chwalimy Boga na górze Samaryjskiej, wy zaś Żydowie mówicie, że jedynym miejscem do chwalenia Boga jest Jerozolima.

Jezusa wyjaśnił jej, mówiąc w streszczeniu: Wy chwalicie nie wiedząc sami, co; lecz my Żydzi mamy prawdę pod tym względem – my wiemy, co czcimy. My, Żydzi, możemy oddawać cześć Bogu, ponieważ pod Boskim Przymierzem zawartym z

::R5321 : strona 295::

naszym narodem, mamy przywilej przychodzenia do Boga w modlitwach, i modlitwy nasze Bóg wysłuchuje oraz daje odpowiedź. My oddajemy cześć zgodnie z Boskimi wskazówkami. I On mógłby dodać: Wielu z was ma ducha chwalczego, lecz nie posiadacie Prawdy w tym przedmiocie. Samarytanie mogliby zostać prozelitami Żydami (prozelitą jest poganin nawrócony na religię żydowską – przyp. tłum.). Ale oni nie wiedzieli, że jest to konieczne; dlatego oni tego nie czynili.

W Weku Ewangelii, mamy przywilej stać się przez Chrystusa, Jego współdziedzicami. Niektórzy w ten sposób weszli do rodziny Bożej. Gdybyśmy jednak przyszli z tą Prawdą, ale nie we właściwym duchu, nasze modlitwy nie wzniosłyby się ponad nasze głowy. Tylko ci, którzy jako dzieci Ojca weszli we właściwą relację z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, mogą oddawać cześć w Duchu i w Prawdzie. Ci, i tylko ci, otrzymają wypełnienie niezmiernie wielkich i kosztownych obietnic.

====================

— 1 października 1913 r. —