Zmień język 

::R5295 : strona 249::

Duchowe obietnice dla cielesnego Izraela

W Piśmie Świętym słowo duchowy jest zwykle używane w szczególny sposób w odniesieniu do tych, którzy zostali spłodzeni z Ducha Świętego, jak nasz Pan i wszyscy ci, którzy Go przyjęli i poświęcili się pełnieniu woli Boga. Wszystkie obietnice i wszystkie rzeczy odnoszące się do nich, są szczególnie klasyfikowane i określane jako duchowe obietnice i duchowe rzeczy. „Cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego; albowiem mu są głupstwem, i nie może ich poznać, przeto iż duchownie bywają rozsądzane” (1 Kor. 2:14). Tak więc, jeśli Bóg dał Izraelitom coś duchowego przed rozpoczęciem się Duchowej Dyspensacji, to oni nie docenili tego, ponieważ nikt nie mógł uczynić inaczej jeśli nie został spłodzony z ducha.

Niemniej jednak, Cielesnemu Izraelowi dano pewne duchowe rzeczy, których oni nie byli w stanie przyjąć. Apostoł mówi: „Wiemy iż zakon jest duchowny, alem ja cielesny, zaprzedany pod grzech” (Rzym. 7:14). Prawo dane na Synaju pochodził od najwyższej rangą Duchowej Istoty – od Samego Boga. Prawo nie dotyczyło jedynie cielesnych instynktów i sprawowania kontroli nad ciałem, ale dotyczyło panowania nad sercem, umysłem i wolą. Nikt z Żydów nie mógł zachować tego Prawa, ponieważ oni byli zaprzedani pod wpływ grzechu. Było to duchowe Prawo, które mogła wypełnić tylko osoba spłodzona z ducha lub osoba będąca obrazem Boga.

DUCHOWE LEKCJE W PRAWIE

Pewne lekcje Prawa były również duchowe; jak na przykład skała na pustyni, która po uderzeniu wydała obficie wodę, oraz manna – każda z nich dostarczała duchowych lekcji. Ale Izrael nic nie rozumiał w temacie Duchowej Skały ani Duchowej Wody Życia. A więc w Prawie, które zostało im dane, oni widzieli tylko zewnętrzną część, czyli powłokę. Do czasu spłodzenia z Ducha nikt nie był w stanie patrzeć dalej. Możemy zatem powiedzieć, że wiele duchowych rzeczy zostało danych Izraelowi, ale tylko ci z nich, którzy byli prawdziwymi Izraelitami będącymi w harmonii z Bogiem, byli w stanie dostrzec je we właściwym czasie.

Sprawy duchowe zawsze były w Prawie, ale one nie zostały odkryte, nie zostały objawione, nie zostały dostrzeżone przez Żydów z powodu niewłaściwego stanu ich umysłu; a pierwszym Izraelitą, któremu pozwolono zobaczyć rzeczy duchowe, był Sam Jezus, po tym, jak został spłodzony z Ducha i mógł właściwie ocenić te rzeczy. Ale naród żydowski, nie osiągnął wymaganego poziomu, nie był w stanie ich docenić. Niektórzy, którzy zapragnęli pójść śladami Jezusa, otrzymali od Niego przykrycie, a także zostali spłodzeni z Ducha Świętego i potrafili docenić sprawy duchowe. Dlatego Apostoł mówi, że „ona sprawiedliwość zakonu wypełniona jest w nas, którzy nie według ciała chodzimy ale według ducha”. Nie możemy zachować Prawa w naszych ciałach, ale możemy w naszych sercach, w naszych umysłach. „Umysłem służę zakonowi Bożemu” – Rzym. 8:4; Rzym. 7:25.

PODSTAWA DUCHOWEGO WIDZENIA

Kiedy Bóg zawarł Przymierze z Abrahamem, mówiąc, że „błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi”, On powiedział, że to nasienie Abrahama będzie jako gwiazdy na niebie i jako piasek na brzegu morza. Jest to duchowa Obietnica, której Żydzi w tamtych czasach nie byli w stanie docenić, jak nadmienił o tym Apostoł Piotr. Kiedy uświadomili sobie, że jako naród ukrzyżowali Syna Bożego, wielu z nich pytało: Co mamy robić? Św. Piotr powiedział: „Pokutujcie […] albowiemci wam ta obietnica należy i dziatkom waszym” (Dz. Ap. 2:38,39). Była to duchowa Obietnica należąca do nich, ale pod warunkiem, że podejmą pewne kroki.

Tylko nieliczni Żydzi byli w odpowiednim stanie serca, aby spełnić ten warunek. On „do swej własności przyszedł, ale go właśni jego nie przyjęli. Lecz którzykolwiek go przyjęli, dał im tę moc [przywilej, prawo], aby się stali synami Bożymi […]” (Jana 1:11,12). I ci, wchodząc w relację Duchowych Izraelitów, dzięki spłodzeniu z Ducha Świętego mogli docenić

::R5295 : strona 250::

duchowe rzeczy dane takim Izraelitom. Wszystkie prawdy, które posiadamy, pochodzą z tego, co Bóg dał Cielesnym Izraelitom. I my możemy je zrozumieć, chociaż Cieleśni Izraelici nie mogą. Apostoł mówi: „Czego Izrael szuka, tego nie dostąpił; ale wybrani dostąpili, a inni zatwardzeni są” (Rzym. 11:7). Zatem, oni szukali duchowości, bez względu na to, czy oni to rozumieli, czy nie. Jednak za wyjątkiem tylko nielicznych, oni nie osiągnęli tej duchowości, z powodu niewłaściwego stanu serca. Ale duchowość musiała być tam, gdzie mogliby szukać, inaczej nie mogliby jej szukać.

====================

— 15 sierpnia 1913 r. —