Zmień język 

::R5272 : strona 205::

Izrael zachowany czy pominięty

— 10 SIERPNIA — 2 MOJ. 12:21-31 —

„Jako i Syn człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służył, i aby dał duszę swą na okup za wielu” – Mat. 20:28

CHRZEŚCIJANIE mówią o żydowskim święcie Paschy jako ustanowieniu będącym relikwią przeszłości, którą nie interesują się specjalnie. Dzieje się tak, ponieważ na ogół znaczenie Paschy nie jest zrozumiane. W rzeczywistości Chrześcijanin powinien być bardziej zainteresowany Paschą niż Żyd. Ale jest jeden aspekt, którym jak zobaczymy w dzisiejszym Studium, interesuje się cały świat.

Dziesiątą plagą, zesłaną na Egipcjan jako karę za ich uporczywą niesprawiedliwość wobec Hebrajczyków, była śmierć ich pierworodnych. W każdym domu w Egipcie była śmierć, i kwiat ich rodzin zwiędł, pierworodni – syn lub córka. Przerażenie takiej nocy można sobie lepiej wyobrazić aniżeli opisać.

Śmierć jest zawsze przedstawiana w Piśmie Świętym jako wróg człowieka – kara za grzech. Wyrok śmierci spadł na naszych pierwszych rodziców z powodu grzechu; a przez nich, na mocy prawa dziedziczenia, przeszedł na wszystkie ich dzieci – rodzinę ludzką. Wszyscy umieramy; a Biblia mówi, że jedyną nadzieją na wyzdrowienie ze śmierci jest to, że Bóg tego chce, i że On przygotował zadośćuczynienie Swojej Sprawiedliwości przez śmierć Jezusa, „[…] sprawiedliwy za niesprawiedliwych […]”. Mówi również, że wkrótce na korzyść ludzkości zostanie zastosowane wielkie lekarstwo na grzech i śmierć. Podczas Mesjańskich Rządów wyrok śmierci zostanie zniesiony, przekleństwo zostanie usunięte, nie będzie już więcej wzdychania, płaczu ani umierania.

Przeciwstawnie, zniesienie przekleństwa, śmierci, będzie oznaczało sprowadzenie błogosławieństwa żywota poprzez uwielbionego Odkupiciela. Wtedy On stanie się Życiodawcą dla wszystkich tych, którzy w pełni oświeceni przyjmą Boską łaskę z Jego rąk. Proces wskrzeszenia zmarłych rozpocznie się w celu pełnego odzyskania wszystkich chętnych i posłusznych z ludzkości, aby powrócili do chwalebnej doskonałości Ojca Adama i przywileju życia wiecznego.

Dlatego Bóg sprowadził tamtej nocy na Egipcjan taką samą karę, jaka była wymierzana całej ludzkości od sześciu tysięcy lat. Kara polegała nie tyle na śmierci, ile na jej nagłości. Pierworodni, którzy w dobrym zdrowiu kładli się na odpoczynek, przed świtem byli trupami, wyrok śmierci spadł na nich gwałtowniej niż normalnie. Oni szybko zasnęli.

Ta plaga nie dotknęła domów Izraelitów. Ich pierworodni zostali pominięci, zachowani, ochronieni przez Wszechmocnego; stąd nazwa Pascha. Z Boskiego rozkazu, Izraelici uczynili rocznicę tego historycznego wydarzenia. Każdy Izraelita, gdy obchodzi Paschę, okazuje swoją wiarę w Boga i zaufanie w ten zapis o Boskim wyzwoleniu swoich przodków – albo popełnia oszustwo; bo nie ma dla niego żadnego innego znaczenia.

PRAWDZIWE ZNACZENIE PASCHY

Doświadczenie Izraela związane z przejściem było alegorią. Jako typ, oni reprezentowali doświadczenia Wybrańców Bożych – Duchowego Izraela. I trzeba zauważyć, że Duchowy Izrael jest grupą świętego ludu Bożego, zebranego ze wszystkich narodów i wszystkich denominacji – Żydów, Rzymian, Francuzów, Brytyjczyków – „[…] ze wszelkiego pokolenia i języka, i ludu, i narodu”. Główni członkowie tegoż Duchowego Izraela pochodzili z Cielesnego Izraela, ale żaden naród nie może wysuwać wyłącznych roszczeń do niego. Jest to klasa wybrana, wybrana nie według linii narodowych, ani żadnych innych preferencji, poza tymi, które dotyczą charakteru.

::R5273 : strona 205::

To grupa Duchowych Izraelitów była przedstawiona w pierworodnych Izraela, cielesnego Izraela, którzy zostali pominięci tamtej nocy. Następnego poranka wszystkie zastępy Izraela wyszły pod przywództwem tych pierworodnych, którzy następnie byli reprezentowani w pokoleniu kapłańskim, typie na Królewskie Kapłaństwo, którego Królewskim Arcykapłanem jest uwielbionym Mesjaszem. Wkrótce, On i Jego Kościół „pierworodnych” (Żyd. 12:23), zostaną uwielbieni przez uczestnictwo w Jego zmartwychwstaniu, Pierwszym, czyli Najwyższym Zmartwychwstaniu, zostaną usadzeni w chwale i mocy Mesjańskiego Królestwa, aby błogosławić wszystkich pragnących powrócić do harmonii z Bogiem.

W przeszłości studenci Biblii byli powolni w rozumieniu Słowa Bożego. Jednak stopniowo, w świetle obecnych przywilejów, oni zaczęli doceniać fakt, że przedstawia ono długość i szerokość, wysokość i głębokość

::R5273 : strona 206::

Boskiej Miłości, Mądrości i Mocy, o jakich nigdy wcześniej nie marzyli. Teraz oni widzą, że kiedy Pan mówi o Kościele Pierworodnych, to On daje do zrozumienia, że zamierza mieć jeszcze innych synów, a oni są tylko pierwszymi. Tak jak pominięci pierworodni Izraela nie byli jedynymi ocalonymi z niewoli egipskiej, tak Kościół Pierworodnych nie będzie jedynymi wybawionymi z niewoli grzechu i śmierci, symbolizowanej przez egipską niewolę. Wręcz przeciwnie, zachowanie tamtych Pierworodnych oznacza wyzwolenie pozostałych.

Wyrażenia noc i poranek również posiadają znaczenie w antytypie. Biblia przedstawia, że owe sześć tysięcy lat, w których grzech i śmierć panowały i zniewalały wielu tych, którzy pragnęli być prawymi przed Bogiem, były czasem nocy. Podczas tej nocy lud Boży był coraz bardziej uciskany przez Szatana i jego sług, typicznie przedstawionych przez Faraona i Egipcjan. Była to długa noc, trwająca sześć tysięcy lat, o której Prorok oświadczył: „[…] z wieczora bywa płacz, ale z poranku wesele” – Ps. 30:6.

Poranek, o którym tu mowa, będzie świtem wielkiego antytypicznego Szabatu, Siódmego Tysiącletniego Dnia. Wtedy Mesjasz i Jego Kościół Pierworodnych, przeniesieni ze śmierci do żywota przez Boską Moc, zastaną osadzeni w chwale Królestwa i rozpocznie się wielkie dzieło błogosławienia wszystkich, którzy zapragną powrócić do harmonii z Bogiem.

Ta Nowa Dyspensacja będzie tak różna od obecnej, że w przenośni jest nazwana Dniem, w przeciwieństwie do ciemności obecnego czasu, przedstawionego jako noc. W tym dniu Mesjańskiego Królestwa, On będzie wielkim Królem – Księciem Światłości. Wtedy Książę Ciemności zostanie związany. Podczas tej chwalebnej tysiącletniej Epoki, zastępy ludzkości, które zapragną osiągnąć harmonię z Bogiem, staną się Izraelitami i będą stopniowo prowadzone przez antytypicznego Mojżesza do doskonałości przywróconego Raju. Tylko niechętnym i nieposłusznym nie uda się w pełni odzyskać tego wszystkiego, co zostało utracone przez Adama w wyniku nieposłuszeństwa w Edenie, a co zostało odkupione przez śmierć Jezusa na Kalwarii.

„IZRAEL, PIERWORODNY MÓJ”

Ponieważ każde błogosławieństwo, każde wyzwolenie od mocy Grzechu i Śmierci, było z łaski Bożej, a nie z obowiązku Sprawiedliwości, miał On doskonałe prawo do ustalenia z dużym wyprzedzeniem, że błogosławieństwa, które zamierzał zesłać, dotrą do ludzkości poprzez Nasienie Abrahamowe, lub jego potomstwo. On oświadczył to wyraźnie, ale w sposób pośredni. W sposób niezauważony dla Żydów, Pan wskazał, że Abraham będzie miał dwa różne nasienia, jedno Niebiańskie, a drugie ziemskie. Wyraził On to następująco: „[…] a rozmnażając rozmnożę nasienie twoje, (1) jako gwiazdy niebieskie, i (2) jako piasek, który jest na brzegu morskim […]”.

Bóg nie wyjaśnił tego Abrahamowi, ale teraz widzimy znaczenie tego aspektu Obietnicy. Gwiazdy reprezentują Niebiańskie Nasienie Abrahama – Mesjasza i Jego Kościół, symbolicznie zwany Jego Oblubienicą. Piasek na brzegu morskim – niezliczony – reprezentuje ogromną rzeszę ludzkości, która ostatecznie zostanie wybawiona od grzechu i śmierci, doprowadzona do Boskiej łaski i życia wiecznego w Mesjańskim Królestwie Duchowego Nasienia, „Kościoła Pierworodnych”. Bóg jednak nie zapomniał ani nie odwrócił Swojej łaski od cielesnego nasienia Abrahama przy wyborze Duchowego Nasienia, ponieważ do nich przyszedł pierwszy przywilej, czyli sposobność, i to z nich zostali zgromadzeni pierwsi członkowie tego Duchowego Izraela – Duchowe Nasienie Abrahama. O nich Św. Paweł mówi: „A jeźliście wy Chrystusowi, tedyście nasieniem Abrahamowym, a według obietnicy dziedzicami” – Obietnicy danej Abrahamowi, że w tym Duchowym Nasieniu cała ludzkość otrzyma błogosławieństwo – zdjęcie przekleństwa grzechu i śmierci – Gal. 3:29; Obj. 21:4,5; Obj. 22:3.

Co więcej, Pismo Święte wskazuje, że po tym, jak Duchowy Izrael zostanie uzupełniony w przemianie z natury ziemskiej w niebiańską, Boże błogosławieństwa zaczną ponownie spływać na cielesne nasienie Abrahama. W ten sposób Boża opatrzność była dana najpierw Żydom, jeśli chodzi o duchowe przywileje, i będą pierwsza dla Żydów także jeśli chodzi o przywileje ziemskie – Restytucja do ludzkiej doskonałości – Rzym. 11:25-33; Dz. Ap. 3:19-21.

PIERWORODNI POD OCHRONĄ KRWI

Nie zapominajmy, że Boska łaska względem pierworodnych z Izraela nie była pozbawiona krwi. Rzeczywiście, jak podkreśla to Św. Paweł, całą lekcją Starego Testamentu było, że „[…] bez rozlania krwi nie bywa odpuszczenie grzechów”. Z Boskiego rozkazania, Izraelici wykazali swoją wiarę w Pana, biorąc baranka jednorocznego bez skazy, zabijając go i spryskując jego krwią odrzwia i podwoje swoich domów, oraz jedząc wewnątrz jego mięso.

Tak jak Pascha była typiczna, tak i baranek i pokropienie krwią. Baranek reprezentował Jezusa, Baranka Bożego – nieskalanego, czystego, świętego, niewinnego, niepokalanego. Jego śmierć nie była za Jego własne grzechy, ale za grzechy ludzkości. Równie ważne jest, aby zauważyć, że Chrystus umarł nie tylko za Kościół, ale, jak oświadcza Pismo Święte, za grzechy całego świata. Kościół stanowił tylko niewielką część świata; mianowicie, część Pierworodnych. Jak oświadcza Św. Jakub (Jak. 1:18), jesteśmy niejakimi pierwiastkami stworzenia Jego. Kościół jest pomijany w czasie tej nocy, czyli jest specjalnie zachowany przed innymi; ale nikt nie jest zachowany inaczej, jak tylko przez zasługę Krwi. O tym, że ta Krew okrywa więcej niż tylko Pierworodnych, świadczy fakt, że w typie krwią skropiono nie tylko pierworodnych, ale także dom, co wskazuje na Domowników Wiary.

====================

— 1 lipca 1913 r. —