Zmień język 

::R5267 : strona 198::

„Te rzeczy stały się nam typami”

„A te rzeczy stały się nam za wzór [greckie tupos – typy] na to, abyśmy złych rzeczy nie pożądali, jako i oni [typiczny Izrael] pożądali […] A te wszystkie rzeczy przydały się im za wzór [greckie tupos – typy], a napisane są dla napomnienia naszego, na których koniec świata przyszedł. A tak, kto mniema, że stoi, niechże patrzy, aby nie upadł” – 1 Kor. 10:6-12

SŁOWA ŚW. PAWŁA mają wielkie znaczenie dla każdego czytelnika tego czasopisma. Powyższy tekst, nawet w naszym tłumaczeniu Common Version, jest bardzo mocny, bardzo dobitny, ale jego siła jest zwielokrotniana, gdy zauważymy, że w języku greckim jest użyte słowo typ; albowiem typ jest bardzo dokładnym wzorem antytypu, który jest na większą skalę.

Siła tego stwierdzenia jest jeszcze bardziej zintensyfikowana, gdy zauważymy, że jest tu mowa o Końcach, lub Żniwach Wieków. Apostoł żył w Żniwie Wieku Żydowskiego; i wierzymy, że my żyjemy w jego antytypie, Żniwie obecnego Wieku Ewangelii. Co więcej, w języku greckim słowa Apostoła sugerują szczególny ucisk lub próbę, związaną z tymi Żniwami – właśnie taki sam ucisk i próbę, jaką poznał naród żydowski w czasach Św. Pawła, i taki sam ucisk i próbę, jakie przychodzą na Chrześcijaństwo w naszych czasach – Żniwie, czyli Końcu tego Wieku Ewangelii.

Św. Paweł literalnie powiedział: „[…] a napisane są dla napominania naszego, na których koniec świata [wieków] przyszedł”. W innym miejscu ten sam Apostoł apeluje odnośnie tego samego czasu, aby lud Boży miał na sobie „[…] zupełną zbroję Bożą […]” w ten „[…] dzień zły […]”, aby mogli ostać się (Efez. 6:13). On sugeruje tutaj, że w tym czasie Żniwa niektórzy z nas mogą czuć się zbyt pewni siebie, a przez to niewystarczająco czujni, ostrożni. On nalega: „A tak kto mniema, że stoi, niechże patrzy, aby nie upadł”. Z tego powodu werset 12 (1 Kor. 10:12) łączy to niebezpieczeństwo upadku z tymi potknięciami i upadkami Izraela, które, jak mówi nam Apostoł, są „nam za wzór [typy]”.

INNE SUGESTIE

Pewien drogi brat w Prawdzie pisze nam obszernie odnośnie pięciu różnych doświadczeń, które Apostoł nazwał tutaj „typami”. Studiując je z wielką uwagą, ten brat pomyślał, że widzi podwójne wypełnienie się tego typu podczas czasu Żniwa. On zauważa inwazję Darwinizmu wśród ludu Bożego, jako odpowiadającą inwazji przepiórek wśród Izraelitów pożądających mięsa, a nie manny. Nauczanie o Ewolucji ignoruje oświadczenie Biblii o upadku człowieka, dziele odkupienia Jezusa, i ostatecznym błogosławieniu świata przez Jego Królestwo, a zamiast tego daje ludziom na ich miejsce światowe doktryny jako pokarm religijny; zwłaszcza pogląd, że człowiek dzięki naturalnym siłom wyewoluował z brutalnego zwierzęcia. Ta pokusa wobec Chrześcijaństwa doprowadziła do wielkich odchyleń, i przez nią wielu straciło swoje duchowe nadzieje, jeśli nie swoje duchowe życie.

Druga pokusa, wyobrażona przez oddawanie czci złotemu cielcowi, według zrozumienia tego brata, jest oddawaniem czci samemu sobie i swoim uczynkom, szczególnie przyjawiając się w ruchu Wyższej Krytyki, w którym przywódcy religijni, wskutek miłości do samych siebie, przedstawili ludziom wytwór ich umysłów jako przedmiot do czczenia, zamiast trzymać się Jahwe, który jest przedstawiony w Planie Pisma Świętego jako Doskonały w Mądrości, Sprawiedliwości, Miłości i Mocy, jako Ten, któremu należy oddawać cześć. On myśli, że oddawanie czci pieniądzom jest związane z zanikiem czczenia prawdziwego Boga. Ta pokusa również spowodowała wiele duchowych szkód i śmierci.

Trzecią pokusę on interpretuje również symbolicznie, rozumiejąc, że oznacza ona niewłaściwe połączenie rzeczy duchowych z rzeczami doczesnymi, rzeczy prawdziwych i rzeczy fałszywych, jak jest to reprezentowane w tendencji do mieszania religii i przyjemności z zarabiania pieniędzy, a także skłonności do łączenia różnych religii z polityką. On sugeruje również, że to spowodowało znaczne zniszczenia w duchowości Chrześcijaństwa.

Czwartą próbą, nazwaną przez Apostoła „kuszeniem Chrystusa”, był bunt przeciwko Mojżeszowi, który był typem Chrystusa. Lud chciał pójść na skróty przez ziemię Edom, aby w ten sposób wejść do Ziemi Obiecanej, podczas gdy Mojżesz kierował ich podróżą przez bardziej okrężną drogę przez pustynię. Nasz brat widzi w tym

::R5267 : strona 199::

typ tego, jak w naszych czasach we wszystkich nominalnych kościołach pojawił się sprzeciw wobec wąskiej ścieżki samoofiarowania – wędrówki przez pustynię do Odpoczynku w Kanaanie – pragnąc pójść na skróty, korzystając z przyjemności obecnego życia i społeczności świata. Ta pokusa przedstawia oficjalne zniesienie ograniczeń chrześcijańskiego postępowania, dzięki czemu rzeczą popularną dla Chrześcijan stało się chodzenie do teatru, czytanie powieści, granie w gry, spotkania towarzyskie, oraz społeczne i polityczne reformy, rzekomo stając się w ten sposób najwyższym typem chrześcijańskich pracowników.

Jest szemranie przeciwko „wąskiej ścieżce” uczniostwa – szemranie przeciwko głosowi Pana zawartemu w Piśmie Świętym i przeciwko wszystkim, którzy chodzą po tej pustyni śladami Jezusa i którzy uczą innych, aby tak czynili. Ogniste węże ukąsiły wielu z tych szemrzących. Wielu jest chorych z powodu tych ukąszeń i tylko uznanie skuteczności krwi Odkupiciela może ich uratować do życia wiecznego. Dzięki Bogu, dla wielu z nich będzie dalsza sposobność by spojrzeć na Jezusa, niż ta, którą można było uzyskać w obecnym życiu!

Jak wierzy nasz brat, wypełnienie piątego z tych typów prób tego okresu Żniwa, następuje właśnie teraz względem nas i będzie zdecydowanie najcięższą próbą, będzie oznaczać duchową śmierć wielu osób. On jest skłonny połączyć wypełnienie tego typu z publikacjami THE WATCH TOWER (Strażnica – przyp. tłum.) i szerokim szemraniem przeciwko nim – jako rzecznikom Boga.

Ten brat myśli, że we wszystkich „naszych typach” jest zaangażowane nie tylko nominalne chrześcijaństwo, ale także w specjalnym znaczeniu ci z ludu Bożego, którzy widzą i doceniają czas, w którym żyjemy, jako czas Żniwa, i którzy cieszą się z „pokarmu we właściwym czasie” dostępnym teraz dla Domowników Wiary. Nie ma potrzeby, abyśmy szczegółowo omawiali zastosowanie przez tego brata pierwszych czterech z tych pokus, prób, ponieważ one spełniły się w związku z dziełem Żniwa i publikacjami STRAŻNICY. Dlatego będziemy zadowoleni z

::R5268 : strona 199::

rozwinięcia nieco jego poglądu na piątą z tych prób, która należy do czasu Żniwa i została zapisana dla naszego napomnienia, jako „nasze typy”.

„ŚLUB” REPREZENTOWANY W FRĘDZLACH

W 4 Moj. 16 mamy przedstawioną piątą próbę ze wszystkimi szczegółami, „[…] a napisane są dla napomnienia naszego […]”, jako „nasze typy”. Nasz brat nalega, aby ten opis tak naprawdę rozpoczynał się od ostatnich czterech wersetów 4 Moj. 15. Tam Pan zwrócił się do Mojżesza, mówiąc: „Mów do synów Izraelskich, a powiedz im, aby sobie poczynili bramy na krajach szat swoich w narodziech swych, a niech przyprawią do bram sznurek hijacyntowy. I będziecie mieli te bramy, żebyście poglądając na nie, wspominali sobie na wszystkie przykazania Pańskie, abyście je czynili, i abyście się nie unosili za sercem waszem, i za oczyma waszemi, za któremi wy idąc cudzołożylibyście. Ale żebyście pamiętali i czynili wszystkie przykazania moje, a byli świętymi Bogu waszemu” – 4 Moj. 15:38-40.

Ten brat zwraca uwagę, że słowo przetłumaczone tutaj jako bramy występuje w hebrajskim jako cicit i oznacza frędzle. Żydzi nadal przestrzegają tego polecenia. Oni noszą na ciele świętą szatę o długości kilku cali, zwisającą na piersiach i plecach, z otworem pośrodku na głowę, bardzo przypominającą szatę noszoną przez kapłanów. W rogach tej świętej szaty przypinają frędzle przewiązane niebieską wstążką. Symbolizm to: „Świętość dla Pana”.

Interpretując to, ten brat sugeruje, że było to nowe przykazanie lub zalecenie podane przez Mojżesza jako Pańskiego rzecznika, i że właśnie to doprowadziło do buntu Korego, Datana, Abirona i Hona, i udziałem dwustu pięćdziesięciu przedniejszych mężów Izraela. Pozornie ich bunt nie był przeciwko Bogu, lecz przeciwko Mojżeszowi; ale w rzeczywistości było to przeciwko Bogu, ponieważ Mojżesz działał jedynie jako Jego rzecznik.

Stosując te rzeczy, ten brat sugeruje, że „Ślub Panu” zasugerowany na kolumnach THE WATCH TOWER (Strażnicy – przyp. tłum.) jako pomoc w osiągnięciu większej świętości i jako pomoc w pamiętaniu o Pańskich przykazaniach, został przedstawiony ludowi Pańskiemu w 1908 roku. Istotnie, ten Ślub nie został przedstawiony jako przykazanie od Boga, ale jedynie jako sugestia czegoś, co mogło dopomóc Duchowym Izraelitom w ich wysiłkach, by wzrastać w łasce, wiedzy i miłości, w świętości i we współczuciu, pamiętając o sobie nawzajem i o wszystkich interesach tego Dzieła, codziennie przed Tronem Niebiańskiej Łaski. Oczekiwano, że ta sugestia dotycząca ich duchowej korzyści i ochrony w tym „złym dniu”, gdy powstanie pytanie: „kto będzie w stanie ostać się”, przyniesie serdeczną odpowiedź ze strony wszystkich tych, którzy są „prawdziwymi Izraelitami”.

Po tym, jak Mojżesz dał instrukcje od Pana dotyczące frędzli, itp., ku zaskoczeniu wielu, natychmiast nastąpił bunt wśród Lewitów – pośród poświęconych – pod przywództwem Korego. Wydawało się, że wrzawa dotyczyła kwestii świętości. „I powstali przeciw Mojżeszowi, a z nimi mężów z synów Izraelskich dwieście i pięćdziesiąt, książęta między ludem, których do rady przyzywano, ludzie zacni. Ci zebrawszy się przeciw Mojżeszowi, i przeciw Aaronowi, rzekli im: Wiele to na was, ponieważ wszystek ten lud, wszyscy są święci, a w pośrodku nich jest Pan; przeczże się wy wynosicie nad zgromadzeniem Pańskiem?” – 4 Moj. 16:2,3.

Sugerowane zastosowanie tego typu jest takie, że jako „nasz typ”, frędzel zawiązany niebieską wstążką (4 Moj. 15:38) reprezentuje Ślub, na który my patrzymy jako środek do łaski, jako pomoc w pamiętaniu wszystkich przykazań Pana, aby je wypełniać, oraz „[…] abyście się nie unosili za sercem waszem, i za oczyma waszemi […]”. Ślub jest sugestią, abyśmy pamiętali przykazania Boże i nie mówili według własnego cielesnego serca, ani według własnej mądrości, ale abyśmy pamiętali i wypełniali całą wolę Bożą oraz Jego wymagania, wychwalając naszego Boga. Bunt Korego, Datana, Abirona i Hona, wraz z dwustu pięćdziesięcioma głównymi mężami kongregacji, reprezentowało w typie sprzeciw, jaki powstał przeciwko dziełu Pańskiego Żniwa, prowadzonemu obecnie przez to czasopismo i Towarzystwo Strażnica, i który użył ten tekst w opozycji do Ślubu, sugerując: „Za bardzo bierzecie to wszystko do siebie. Skoro całe zgromadzenie jest święte, to wszyscy są święci.” Dlaczego więc podnosicie tak wysoko sztandar Pana? Po co podnosić tak wysoko standard prawych wysiłków myśli, słów i czynów?

PRÓŻNE WYJAŚNIENIA MOJŻESZA

To w jaki sposób Mojżesz błagał i wyjaśniał, oraz jak on był lżony, jest opisane w 4 Moj. 16:4,5, a także ostateczny rezultat – że Kore, Datan, Abiron i ich rodziny zostali pochłonięci przez rozstąpienie się ziemi, i grupa dwustu pięćdziesięciu osób została zniszczona przez ogień. Jest to interpretowane jako oznaczające, że ci buntownicy, którzy udawali, że są tak bardzo święci, zostali odrzuceni przez Pana i w jakiś sposób, w antytypie, stracą swoje życie duchowe – być może przez pożarcie przez światowość, interesy, itp. Nasz interpretator sugeruje, że wzięcie kadzielnic i ofiarowanie kadzidła przez tych mężów, obrazuje przyniesienie licznych traktatów i

::R5268 : strona 200::

pamfletów jako kadzidła ofiarowanego Bogu przez tych, którzy się nam sprzeciwiają.

Aaron stanął pośród ofiarujących ze swoją kadzielnicą i kadzidłem, i tylko jego ofiara została przyjęta. Ten brat zwraca również uwagę na dalszy ciąg tej sprawy, który, według jego zdania, może jeszcze w pewnym stopniu przyjść w przyszłości.

Dzieci Izraela, zamiast uznać Sprawiedliwość Pana w postępowaniu z tymi, którzy zbuntowali się przeciwjo Jego Boskim zarządzeniom, potępiły Mojżesza i Aarona za śmierć Korego, Datana i Abirona oraz dwustu pięćdziesięciu przestępców, całkowicie ignorując związek Pana z tą sprawą (4 Moj. 16:41). Ich zastępy zebrały się przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, i szemrząc mówili: „[…] Wyście przyczyną śmierci ludu Pańskiego”! Rezultat tego był taki, że Pański gniew wzbudził się przeciwko szemrzącym. Wybuchła wśród nich zaraza, tak że czternaście tysięcy siedmiuset zginęło. A pozostali zostali oszczędzeni wskutek pośpiechu Aarona, który wbiegł w środek uciśnionego ludu ze świętym i przyjemnym kadzidłem. Ten brat sugeruje, że była to najbardziej niszczycielska plaga z pięciu, i że jest to częścią tego, co Apostoł szczególnie podkreślał, mówiąc: „[…] a te rzeczy stały się nam za wzór […]”. „Ani szemrzyjcie, jako niektórzy z nich szemrali, i poginęli od tego, który wytraca.”

LEKCJE, KTÓRYCH MOŻEMY SIĘ NAUCZYĆ

Nie popierając w pełni każdego z powyższych elementów, musimy jednak powiedzieć, że niektóre cechy tych „naszych typów” dość dobrze pasują do sugerowanych interpretacji. Jednakże, zupełnie niezależnie od tych typów, całkowicie poza tą lub jakąkolwiek inną ich interpretacją, wiemy, że żyjemy w „godzinie pokuszenia” (Obj. 3:10), w „złym dniu”, w którym ten Wiek przejdzie w Nową Dyspensację. Z pewnością wiemy, że „[…] się sąd począł od domu Bożego […]”. Z pewnością wiemy, że ostatecznie obejmie on całe Chrześcijaństwo. Jeśli ten Sąd, czy próba lub ognista próba świata, będzie oznaczać dla nich „[…] czas uciśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być […]”, to z pewnością będzie to czas ognistej próby dla Domowników Wiary, od których się zaczyna. Pytanie brzmi: „[…] i któż się ostać może?” Odpowiedź brzmi: święty – uświęceni w Jezusie Chrystusie.

Duch buntu przeciwko wszelkim prawom, zasadom, przepisom, ludzkim i Boskim, wydaje się unosić w powietrzu, którym oddychamy. Jest to zatem czas, aby dziecko Boże szukało pokoju i coraz bardziej dążyło do niego, o ile to tylko możliwe ze wszystkimi, działając jako czyniciel pokoju, a nie jako rozpoczynający konflikty. Jest to czas, kiedy wielu wydaje się być skłonnych do ofiarowania kadzidła, którego Pan im nie polecił. Duch ambicji, rywalizacji i chęci bycia największym wśród Pańskiego ludu, jest jedynym z najniebezpieczniejszych wrogów Kościoła, nie tylko dla tych, nad którymi będzie panował, ale także dla tych, którzy będą władcami i nauczycielami. Lekcja dla każdego z nas brzmi: „Uniżajcie się tedy pod mocną ręką Bożą, aby was wywyższył czasu swego.”

Inna lekcja jest taka, że lojalność wobec Boga oznacza, że powinniśmy pamiętać, że On przyjął nadzór nad sprawami Swojego Kościoła, i że On jest kompetentny we wszystkim, czego się podjął. W związku z tym, lojalni i posłuszni muszą być ostrożni, gdy podejmują się być lub coś zrobić, uczynić lub złamać cokolwiek, co ma związek z dziełem Pana. Oni coraz więcej i coraz więcej oczekują i szukają Boskiego przewodnictwa we wszystkich swoich sprawach, a także w sprawach Kościoła Chrystusa.

====================

— 1 lipca 1913 r. —