Zmień język 

::R5092 : strona 277::

„Inszy głos z nieba”

„Wynijdźcie z niego ludu mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jego, a iżbyście nie wzięli z plag jego” – Obj. 18:4

Księga Objawienia Naszego Pana dana Św. Janowi, jest księgą symboli., w której rzeczy tam zapisane symbolizują prawdziwe znaczenie. Dla zilustrowania: W księdze tej niewiasta przedstawia kościół – czysta niewiasta przedstawia czysty Kościół, zaś fałszywa niewiasta kościół odstępczy. W Objawieniu 17:1-6 przedstawiony jest obraz niewiasty niewiernej swemu ślubowi, a przeto już niegodnej zaszczytu by mogła się stać Oblubienicą Chrystusa. Ta niewierna niewiasta  jest naznaczona piętnem „Babilon”. Czytamy, że ta niewiasta siedziała na bestii, co oznacza, że miała władzę nad Rzymem.

W ręce swej trzymała kubek złoty pełen obrzydliwości, i w taki sposób symbolicznie przedstawiona jako ta, która upoiła wszystkie narody winem  fałszywych nauk. Kubek złoty nasuwa myśl, że niewierny kościół, przedstawiony przez niewiastę, był kiedyś odbiorcą Boskiej prawdy – „Byłci Babilon kubkiem złotym w ręce Pańskiej” (Jer. 51:7). Jest także nazwana „Matką wszetecznic” (Obj. 17:5). Nazwa ta wskazuje, że oprócz kościoła, którego jest przedstawiony pod symbolem matki wszetecznic, będą jeszcze inne kościoły przyrównane do córek podobnych matce. Jak matka nazwana jest „Babilonem”, tak również nazwa ta odnosi się i do córek.

BABILON – MATKA I CÓRKI

Wypełnienie tego proroctwa widzimy w około nas. Widzimy, że systemy wyobrażone przez córki wyszły z łona systemu przedstawionego przez matkę, które wyłoniły się z niej. W Pittsburgu, kilka lat temu, pewien powszechnie znany i poważany pastor Prezbiteriańskiego kościoła powiedział: „Sprzeciwiajcie się jak chcecie, lecz przyznać musicie, że kościół Katolicki jest Matką Kościołów. On posiada nieprzerwaną historię sięgającą wstecz, aż do czasów Apostolskich. Każdą odrobinę prawdy religijnej, jaką posiadamy, mamy jemu do zawdzięczania. Jeżeli kościół Katolicki nie jest prawdziwym kościołem, to my (Protestanci) jesteśmy bękartami a nie synami”.

Uczciwe przebadanie różnych denominacji pokazuje, że są one mniej lub więcej w sympatii z matką tego systemu. Księga Objawienia rozdz. 18, opisuje historię tego odstępczego kościoła i przepowiada, że Babilon – tak system Papieski jak i Protestancki – upadnie. Pan jednak ma Swój prawdziwy Kościół, do którego On mówi: „Wynijdź z niego, ludu Mój!” Inaczej mówiąc święci Boży są rozproszeni pomiędzy wszystkimi denominacjami. Jednak teraz, przy końcu tego wieku, Bóg wysyła poselstwo, aby lud Jego nie pozostawał dłużej w tych denominacjach, bo przychodzi czas, kiedy nieuchronna zguba Babilonu będzie nad nią i więcej się nie ostoi – Iz. 13:1-22.

PROROCTWO DOBRZE PRZEDSTAWIA TEN OBRAZ

Gdy badamy Pismo Święte w celu zrozumienia proroctw, to dowiadujemy się, że Bóg w Wieku Żydowskim Bóg sporządził różne typy i figury. Żydzi sami byli narodem figuralnym. Pismo Święte także wskazuje na dwie części Izraela, z których jedna przypodobana do „gwiazd niebieskich” a druga do „piasku na brzegu morskim” (1 Moj. 22:17; Iz. 8:14; 1 Kor. 10:18; Gal. 6:16). Izrael był użyty przez Boga na figurę duchowych rzeczy – „lepszych rzeczy”. Ich lata jubileuszowe były typem na pozafiguralny Jubileusz lepszych czasów; ich kapłaństwo lewickie było figurą na Kapłaństwo w chwale itd.

Podczas niewoli Babilońskiej Żydzi byli zmuszeni zamieszkać w Babilonie, musieli także stać się jego częścią i popierać go, chociaż ich niewola nie była zbyt ciężka. Podobnie dziś, koniecznym jest aby lud Boży przebywał w Mistycznym Babilonie; był jego częścią popierając niektóre okręgi i denominacje. Dlatego też było rzeczą bardzo trudną uwolnić się z Babilonu. W Piśmie Świętym znajdujemy graficzny obraz tego, co ma spaść na mistyczny Babilon i że ci, co chcą tego uniknąć muszą z niego wyjść. Starożytny Babilon był zburzony przez Cyrusa, który w tym obrazie był figurą na Chrystusa. Jak Cyrus zburzył Babilon tak częścią dzieła Chrystusowego przy wtórym przyjściu będzie zburzenie mistycznego Babilonu – Jer. 51:6; Obj. 18:21.

BABILON SYMBOLEM ZAMIESZANIA

Pierwotnie wyraz „Babilon” oznaczał „Brama Boża”. Następnie znaczenie tego wyrazu zostało zamienione na „zamieszanie”, albo mieszanina i w tym znaczeniu wyraz ten jest użyty w księdze Objawienia. Babilon jest symbolem zamieszania. Lud Boży w Babilonie jest zniesławiony, trzymany w niewoli. Obecnie słyszymy wołanie słowa proroczego: „Wynijdź z niego ludu Mój”. To wołanie odnosi się nie tylko do Wielkiego Babilonu, ale i do innych denominacji – matki i córek. „Wynijdź z niego, ludu Mój! abyście nie byli uczestnikami grzechów jego, a iżbyście nie wzięli z plag jego” (Obj. 18:4). Nie bądźcie z tych, którzy nie mogą widzieć błędów Babilonu i konsekwentnie nie mogą zaliczać się do powołanych.

To wezwanie do wyjścia nie jest tylko w celu, aby ludzie opuszczali nominalny kościół, lecz ono znaczy, aby prawdziwy Chrześcijanin, gdy zobaczy błędy, których uczy Babilon, to powinien także zrozumieć, iż dalsze trzymanie się tych błędów byłoby obłudą, tak wobec siebie samego jak wobec Boga i Jego słowa, oraz wobec denominacji, do której należy. Gdy zrozumie ten stan, to głos Pana zawarty w jego Słowie mówi mu, że on powinien stanąć po stronie prawdy i sprawiedliwości.

Nikt wcześniej nie jest wzywany do wyjścia z Babilonu, aż pozna jego prawdziwy stan .Nie potrzeba więc namawiać nikogo do opuszczenia Babilonu, bo jeśli kto ma „uszy ku słuchaniu”, głos Boży powie mu wyraźnie jak powinien postąpić i dlaczego. Księga Objawienia pokazuje, że na Babilon przychodzi srogi ucisk. Kościół nominalny uczy, że królestwo Chrystusowe zostało ustanowione wiele stuleci temu. Jako wynik takiego pojęcia, oni nie oczekują na Chrystusa, aby przyszedł powtórnie i ustanowił Swoje królestwo; albowiem mniemają, że On już ustanowił królestwo przy pierwszym Swoim przyjściu.

„ZGROMADŹCIE MI ŚWIĘTYCH MOICH”

Wyrażenie: „Wyjdźcie z niego”, znaczy, że ludzie poświęcający się Bogu mają odłączyć się od wszystkiego, co sprzeciwia się Słowu Bożemu. Mamy opuścić błędy i błędne systemy niezgodne ze Słowem Bożym. Wszakże nie mamy organizować jakiejś  innej nowej denominacji, bo powołanie Boże było i dotąd jest do członkostwa w ciele Chrystusowym.

„Wyjdź z niego, ludu Mój”, jest wezwaniem do łączenia się z Chrystusem. Wezwanie to wyszło od Boga przez Proroka mówiącego: „Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze” (Ps. 50:5). Oni mieli być zgromadzeni nie do Rzymskiego lub jakiegoś innego systemu, lecz do Pana, by zjednoczyli się z Nim. To też oni nie mogą być zgromadzeni do różnych systemów lub do któregokolwiek z nich. Ci, co słyszą wezwanie powinni opuścić Babilon i stanąć po stronie Pańskiej. Nie powinni już dłużej zwodzić samych siebie i Boga.

Ci, co poznają te rzeczy i mają dosyć odwagi, wyjdą z Babilonu. Ci zaś, co zobaczą te rzeczy, a brak im odwagi by wyjść, są więcej odpowiedzialni aniżeli większość tych, co znajdują się w Babilonie, lecz prawdziwego jego stanu nie widzą. Jeśli ci, co poznali, nie mają dosyć odwagi usłuchać by pójść za głosem Pańskim i pozostaną nadal w Babilonie, na pewno poniosą wiele z jego plag i prawdopodobnie poniosą duży udział karze w przepowiedzianym dniu pomsty.

WIELU STAJE SIĘ NIERELIGIJNYMI

Wielu z tych, co należeli do różnych denominacji nie przychodzą do prawdy, ale raczej stają się niereligijnymi. Oni nie są złymi ludźmi, ale przychodzą do przekonania, że z Chrześcijaństwem został połączony jakiś wielki błąd. Wiele z tych rzeczy, jakie Babilon praktykuje i uczy, oni potępiają lub całkiem odrzucają. Babilon twierdzi, że ucywilizował świat, zapominając, że cywilizacja istniała jeszcze przed rozpoczęciem się Chrześcijaństwa. Kościół ten zapomina, że Żydzi są tak samo ucywilizowani jak Chrześcijanie; a Mahometanie są bardziej powściągliwi niż wielu tak-zwanych Chrześcijan. W żadnym wypadku nie mówimy nic złego na temat  niektórych dobrych rzeczy, jakie ludzie otrzymali nawet od nominalnego Chrześcijaństwa. Czy błogosławieństwa wynikłe z nominalnego Chrześcijaństwa były znaczne czy też nieznaczne, w każdym razie były one większe aniżeli mogłyby dać nauki pogańskie. Mimo to i najlepsze rzeczy Babilonu nie dorównują istotnej Prawdzie i Światłu.

Wielce umiłowani! nam było dane poznać te cudowne rzeczy. Z łaski Bożej zostaliśmy uprzywilejowani do poznania rzeczy, które kiedyś były niezrozumiałe nie tylko nam, ale i naszym rodzicom. Podczas gdy wielu w Babilonie popada w niewiarę, inni zaś, co opuścili Babilon stają się coraz silniejszymi duchowo i przechodzą wiarą i nadzieją „aż wewnątrz za zasłonę” (Żyd. 6:19). Jeżeli Chrystus jest naszym przewodnikiem, to wejdziemy tam z Nim, to znaczy, że staniemy się członkami Ciała Chrystusowego – Jego Oblubienicą, jak to obrazowo jest przedstawione. Prawdziwy Kościół ma się połączyć z Chrystusem w Jego Królestwie. Tedy spłynie obiecane błogosławieństwo na „wszystkie rodzaje ziemi”.

Kiedy uświadamiamy sobie zgodność Boskiego Planu Wieków, serca nasze napełniają się wdzięcznością ku Bogu. Dowiedzieliśmy się, że nowa Dyspensacja będzie zapoczątkowana czasem „wielkiego ucisku, jakiego nie było odkąd narody poczęły być”; oraz że czas, kiedy ten ucisk ma nastąpić przepowiedziany był przez Proroka, który mówi, że „Wielu ich będzie biegać tam i sam i że umiejętność się rozmnoży. Że będzie to czas ucisku, ale „mądrzy zrozumieją” Z jakiego źródła mądrzy otrzymają te instrukcje?  Oni zrozumieją to przez mądrość, „która jest z góry” – w pokorze przyjmując Słowo Boże i wypływające z tego błogosławieństwo – Dan. 12:4,10.

====================

— 1 września 1912 r. —