Zmień język 

::R4840 : strona 187::

Wyzwolenie od przekleństwa

„Kto ma Syna, ma żywot; kto niema Syna Bożego, niema żywota”; „lecz gniew Boży zostaje nad nim” 1 Jana 5:12; Jana 3:36

WIERZĄCYM, o jakim mówi powyższy tekst, jest taki, który wierzy z serca, a nie ten, co tylko przyznaje w swoim umyśle, że Chrystus jest Synem Bożym. „Sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości” – powiedział apostoł Paweł. To oznacza takiego, który doszedł do bliskiej społeczności z Synem Bożym i uznał Go za swojego wodza, za swoją głowę. „Kto ma Syna, ma żywot” – to znaczy żywot wieczny. W obecnym czasie żywot ten jest takim tylko przypisany; on nie posiada go, ma się rozumieć, w pełnym znaczeniu tego słowa. Jest on tylko spłodzonym do nowej natury i ma obietnicę, że gdy pozostanie wiernym aż do śmierci, to dostąpi pierwszego zmartwychwstania. „Błogosławiony i święty, który ma część w pierwszym zmartwychwstaniu; albowiem nad tymi wtóra śmierć mocy nie ma; ale będą kapłanami Bożymi i Chrystusowymi i będą z Nim królować tysiąc lat” – Obj. 20:6.

W przemianie przy zmartwychwstaniu, jaka nastąpi momentalnie, w „okamgnieniu,” tacy otrzymają życie w zupełności. Teraz oni liczą się jako nowe stworzenia; nie znajdują się więcej pod potępieniem śmierci. „Albowiem zapłata za grzech jest śmierć, ale dar z łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rzym. 6:23). To też ci, którzy dar ten przyjęli, znajdują się w tym stanie żywota, uwolnieni z pod potępienia śmierci. Pozostała ludzkość znajduje się dotąd pod tym potępieniem, „gniew Boży” pozostaje nad nią. To jednak nie znaczy, że ludzkość znajduje się pod potępieniem wiecznych mąk; ale pod przekleństwem, pod potępieniem śmierci. Wszyscy ludzie urodzili się pod tym wyrokiem. To też apostoł powiedział o wierzących, że „uszli skażenia tego, które jest na świecie” (2 Piotra 1:4). Ono jest dotąd nad światem, lecz myśmy wolnymi.

NOWE PRZYMIERZE BĘDZIE Z IZRAELEM

Jednakowoż zachodzi pewna różnica pomiędzy tym wiekiem, a przyszłym. Zanim świat poddanym będzie próbie przygotowany zostanie Pośrednik, składający się z Chrystusa, Głowy i Kościoła, który będzie Jego ciałem. Będzie to Pośrednik pomiędzy Boską sprawiedliwością, a rodzajem ludzkim. Pierwszą działalnością tego Pośrednika będzie ustanowienie nowego przymierza. Prorok Jeremiasz mówi, że przymierze te będzie postanowione z Izraelem. „Oto dni idą, mówi Pan, w których uczynię z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe” (Jer. 31:31). Mesjasz będzie Pośrednikiem tegoż nowego przymierza. Mojżesz był typem na tego większego Pośrednika, a żydzi będą przeniesieni z pod Mojżesza do Chrystusa, lepszego Pośrednika i z pod starego przymierza zakonu do nowego przymierza.

To nowe przymierze będzie także otworzone dla wszystkich innych ludzi, w miarę jak zrozumieją swoje potrzeby, które zaspokojone będą mogły być tylko przez Pośrednika. Wszyscy będą musieli wejść pod obrządek królestwa Chrystusowego, bo tylko w ten sposób będą mogli uczestniczyć z żydami w ówczesnych błogosławieństwach Bożych; jak czytamy: „I pójdzie wiele narodów mówiąc: Pójdźcie, a wstąpmy na górę Pańską, to jest do domu Boga Jakubowego, a będzie nas uczył dróg Swoich i będziemy chodzili ścieszkami Jego; bo zakon z Syonu wyjdzie, a słowo Pańskie z Jeruzalemu” (Iz. 2:3; Mich. 4:2). Powiedzą: Bóg uczynił dobre rzeczy dla żydów najprzód, lecz uczyni takie same również i dla nas.

„NAZWĄ IMIĘ JEGO: DZIWNY, RADNY BÓG MOCNY” ITD.

W taki sposób błogosławieństwa Boże będą rozchodzić się z jednego narodu na drugie, aż cały świat napełniony zostanie Jego łaskami i wszystkie rodzaje ziemi będą błogosławione. Jednakowoż to zarządzenie nowego przymierza przyniesie błogosławieństwo ludziom tylko w proporcji jak oni przyjmą Pośrednika. Przez całe Tysiąclecie otwierane będą ich oczy wyrozumienia, w miarę jak przychodzić będą do harmonii z zarządzeniami nowego przymierza. Przeto dostąpienie żywota, przez Onego wielkiego Życiodawcę, w przyszłym wieku, będzie odmiennym od dostąpienia żywota obecnie. W całym tym okresie tysiącletniego panowania Mesjaszowego Chrystus, jako Pośrednik nowego przymierza, będzie udoskonalał żydów i wszystkich innych, podnosząc ich z upadłego stanu do stanu zupełnej doskonałości.

Prorok Izajasz określił, że Pośrednik ten nazywać się będzie: Dziwnym, Radnym, Bogiem mocnym, Ojcem wieczności i Księciem pokoju (Iz. 9:6). Z tego wynika, że stosunek owego Pośrednika do ludzkości będzie jako Ojca do swoich dzieci. Okres panowania Chrystusowego będzie tym, czasem, gdzie żywot wieczny dany będzie każdemu, kto zechce; a każda osoba otrzyma pełną próbę, zupełną sposobność dojścia do tegoż wiecznego żywota. Przy końcu Tysiąclecia ludzkość będzie oddana Ojcu i ostatecznie doświadczona.

Natomiast stosunek Chrystusa do Kościoła jest inny. On nie jest naszym Ojcem, ale naszym Bratem. Mimo to jednak jest On też Orędownikiem, przez którego możemy przystąpić do Ojca i wołać: Abba, czyli Ojcze.

Tekst nasz stosuje się głównie do obecnego czasu. W Tysiącleciu stosować się będzie stopniowo, w miarę jak ludzie będą poznawać i przyjmować prawdę. Żydzi jako naród będą przeniesieni z pod przymierza zakonu pod nowe przymierze. Bóg trzymał ich związanych zakonem przeważnie w tym celu, aby mogli być przeniesieni w czasie słusznym. Natomiast inni ludzie będą zobowiązani przyjąć Onego wielkiego Pośrednika i w ten sposób, czyli od chwili przyjęcia Chrystusa, korzyści nowego przymierza zaczną spływać na nich. Nad tymi, którzy Boskich zarządzeń przyjąć nie zechcą, gniew Boży pozostawać będzie nadal.

====================

— 15 czerwca 1911 —