Zmień język 

::R4821 : strona 155::

Klasy studiów biblijnych – poszerzenie

Dostrzegając wzrost w łasce i wiedzy między braterstwem w wielu zgromadzeniach Badaczy Pisma Świętego, rozważaliśmy tę sprawę i czyniliśmy ją tematem naszych modlitw, by zwiększyć ich użyteczność jako pracowników w winnicy. Z początku Stowarzyszenie zachęcało i wspierało kilku braci w zakresie pracy na zewnątrz. Gdy jednak inni zgłosili chęć uzyskania podobnego uznania, prędko stwierdziliśmy, że Stowarzyszenie mogłoby popaść w kłopoty, udzielając wsparcia i upoważnienia komuś na to nie zasługującemu, albo też nie popierając kogoś, kto byłby tego godzien. A przy tym usiłowaniem Stowarzyszenia jest przecież, by jego działalność, zgodnie z apostolską wskazówką, zawsze była „niestronnicza, nieobłudna” (Jak. 3:17).

Wycofujemy się zatem ze wszelkiego rodzaju tego typu szczególnej współpracy poza regularną służbą pielgrzymów, których nazwiska pojawiają się na ostatniej stronie STRAŻNICY lub którzy są przez nas w jakiś szczególny sposób popierani. Nie możemy uchylać się od odpowiedzialności za te osoby i choć nie chcielibyśmy wspierać skłonności do czepiania się, krytykowania i doszukiwania się błędów na siłę, to jednak zwracamy się do wszystkich miłych nam członków Stowarzyszenia, by informowali nas o każdym zachowaniu i nauczaniu pielgrzymów, które mogłoby im się wydawać sprzeczne z pouczeniami Słowa – niezgodne z „wiarą raz świętym podaną”. Nie omawiajcie takich spraw w duchu obmowy, ale w miły i uprzejmy sposób poinformujcie o tym główne biuro w Brooklynie – „Wydział Pielgrzymów”. Nie oznacza to, że przyznamy wam rację i zganimy pielgrzyma. Ponieważ jednak pielgrzymi reprezentują Stowarzyszenie, wydaje nam się to stosowne, byśmy wiedzieli, jaki wywierają wpływ i jakie są osobliwości ich nauczania. Nie będzie to miało charakteru obmowy, o ile tylko osoba informująca nie będzie usiłowała koloryzować faktów i czynić z nich okoliczności do potępiania.

NOWY PLAN POSZERZENIA

Około sześć miesięcy temu opracowany został plan, dzięki któremu, jak wierzymy, Stowarzyszenie będzie w stanie kooperować z setkami drogich braci w dziele wykorzystywania ich talentów na rzecz rozpowszechniania Prawdy. Plan ten, na ile umiemy to ocenić, wolny jest od jakichkolwiek zastrzeżeń, które można by podnieść przeciwko ludzkim planom. Sprawi on, że to zgromadzenia będą odpowiedzialne za pracę na rzecz poszerzenia, a Stowarzyszenie będzie w ten sposób działać poprzez zgromadzenia i w łączności z nimi. Plan ten nie będzie polegał na tym, by jedno zgromadzenie mogło sprawować nieograniczoną kontrolę nad innymi zgromadzeniami. Myślimy, że Boska Opatrzność stopniowo pobudzi w każdym zgromadzeniu brata starszego, który będzie całkowicie zdolny do zatroszczenia się o sprawy lokalne, a następnie też będzie umiał zająć się pracą na rzecz poszerzenia. Plan, który sugerujemy, odnosi się wyłącznie do poszerzenia i jest następujący:

(1) Każde zgromadzenie może czuć się zaproszone do uczestniczenia w programie poszerzenia, jeśli tylko ma między swoimi w zwykły sposób wybranymi starszymi kogoś wystarczająco utalentowanego do pracy na zewnątrz, tak by nie narażała ona na niebezpieczeństwo dobra i powodzenia zboru.

(2) Jeśli zgromadzenie dysponuje poprzez swoich starszych nadmiarem zdolności wykraczających ponad to, co byłoby potrzebne do jego własnego rozwoju, powinno zastanowić się nad wyznaczeniem pewnego pobliskiego terytorium, na którym nie ma jeszcze zborów, i powinno wyznaczyć kilka obszarów aktywnej służby. Zgromadzenie powinno wyznaczyć jednego ze swoich starszych, który byłby jego zdaniem uzdolniony do wygłoszenia trzech wykładów na temat Planu Wieków, a następnie innego starszego, który umiałby wygłosić trzy następne kazania na tematy: Dzień Sądu, Okup i Restytucja oraz Sposób powrotu Pana. Stowarzyszenie jest przygotowane na to, by dostarczyć na ten cel wykresy Planu Wieków, a także niewielkie broszurki dla mówców, które zawierają zarys trzech wykładów na temat Planu Wieków – tego, co mówca powinien zawrzeć w swoich wykładach. Trzy kolejne kazania powinny być wygłoszone zgodnie z tym, co zostało przedstawione w WYKŁADACH PISMA ŚWIĘTEGO, lub też stosowne rozdziały mogłyby być odczytane po wcześniejszym dokładnym ich przestudiowaniu i przećwiczeniu, o ile taka metoda okazałaby się korzystniejsza.

Po zakończeniu każdego wykładu należy ogłosić następny, a słuchacze oraz ich przyjaciele powinni zostać na niego serdecznie zaproszeni. Po wygłoszeniu trzeciego wykładu na temat Planu Wieków mówca powinien ogłosić nazwisko brata, który będzie przemawiał w kolejną niedzielę, oraz podać temat jego kazania. Należy zrobić to w sposób jak najbardziej interesujący i zachęcający. Przy zakończeniu drugiej serii trzech wykładów dobrze byłoby, żeby mówca zapytał, ilu spośród słuchaczy byłoby na tyle zainteresowanych badaniem Biblii zgodnie z wytycznymi dyspensacyjnymi, by regularnie spotykać się jako zgromadzenie Badaczy Pisma Świętego. Mówca winien wytłumaczyć, na czym polega beriańskie badanie Biblii, powinien zastanowić się nad najbardziej stosownym czasem i miejscem takich spotkań, mógłby także obiecać, że jeśli będzie takie oczekiwanie, zgromadzenie, które go posłało, mogłoby wyznaczyć także spośród siebie kogoś, kto byłby w stanie ich wesprzeć w początkowym etapie takich spotkań, zanim nie osiągną samodzielnej zdolności do rozwijania się i zaspakajania swych potrzeb.

(3) Pozyskanie takich poszerzonych zgromadzeń wymaga pewnego wysiłku i pociąga za sobą wydatki. Czasami można pozyskać na ten cel sale sądowe, klasy szkolne, niekiedy sale wykładowe przy kościołach lub nieużywane kaplice, innym razem sale kinowe czy koncertowe, w zależności od sytuacji. Często bywa tak, że gdy osoby odpowiedzialne za wynajem dowiadują się, że chodzi o spotkania na badanie Biblii i że nie będą pobierane żadne opłaty za wstęp ani też prowadzone zbiórki pieniędzy, gotowe są udostępniać swoje obiekty za darmo lub za minimalną opłatą, pokrywającą koszty dozorcy, oświetlenia czy ogrzewania. Czasami jednak trzeba zapłacić niewielki czynsz. W każdym jednak wypadku należy jasno dać do zrozumienia, że chodzi o trzy do sześciu spotkań i że będą one reklamowane w kolejne niedziele. Należy zapłacić z góry i uzyskać pisemne pokwitowanie, tak aby nie było potem nieporozumień, gdy zacznie się już rozpowszechniać materiały reklamowe.

(4) Stowarzyszenie będzie chętnie współpracować przy organizowaniu takich zebrań. Dostarczy ono darmowe kopie Everybody’s Paper [„Gazetka dla każdego”], gdzie na ostatniej stronie będzie umieszczone ogłoszenie o wykładach na temat Planu Wieków wygłaszanych przez kolejne trzy niedziele. Napisane będzie wszystko, z wyjątkiem miejsca i daty spotkania. Te informacje będzie można dodrukować w lokalnej drukarni za niewielką cenę lub też będzie można ją uzupełnić przy użyciu gumowej pieczątki. Rozpowszechnianie tych gazetek będzie zarazem rozpowszechnianiem wielu kazań, co może mieć dobry skutek niezależnie od tego, czy ktoś po przeczytaniu ulotki przyjdzie na publiczne zgromadzenie. Dostarczymy tych gazetek w takiej ilości, by wystarczyło ich dla jednej szóstej angielskojęzycznej populacji danego miasta, dzielnicy czy okręgu. Dane odnośnie liczby mieszkańców obejmują zwykle dzieci, a proporcja jeden do sześciu odpowiada na ogół ilości rodzin.

Wydatki związane z organizowaniem takich zebrań nie przekraczają zwykle możliwości zgromadzeń, a koszty podróży do pobliskich miast są niewielkie. Mimo to Stowarzyszenie z przyjemnością podejmie współpracę z każdym zgromadzeniem, które nie byłoby w stanie ponieść pełnych kosztów takich zebrań, pod warunkiem, że przesłany raport będzie uzasadniał ich wydatki. W takich raportach sporządzanych przez sekretarzy zgromadzeń należy podać szczegóły rozliczenia oraz zasugerować, jaką część kosztów zgromadzenie byłoby w stanie samodzielnie sfinansować, a jakie środki musiałoby przekazać Stowarzyszenie, by można było przeprowadzić ten program.

(5) Stowarzyszenie nie chciałoby współdziałać bezpośrednio z mówcami, lecz wolałoby, aby byli oni odpowiedzialni przed zgromadzeniem, które ich wysyła, skoro nawet Paweł i Barnaba zostali najpierw wysłani przez zgromadzenie w Koryncie i tam bezpośrednio kierowali swoje sprawozdania. Stowarzyszenie preferuje raporty miesięczne na dostarczonym wydrukowanym formularzu, który powinien zostać wypełniony przez odpowiednio wybranego sekretarza zgromadzenia.

(6) Wszelką korespondencję (z wyjątkiem ściśle osobistych listów kierowanych bezpośrednio do br. Russella) należy kierować na adres Międzynarodowego Stowarzyszenia Badaczy Pisma Świętego, Wydział Rozszerzeń. Cała korespondencja dotycząca tego zagadnienia powinna być przesyłana: w Ameryce – do Brooklyńskiego Domu Modlitwy, w Wielkiej Brytanii – do Londyńskiego Domu Modlitwy, w Australii – do Melbourne, a w krajach skandynawskich i niemieckich do ich odpowiednich biur.

(7) To, co napisaliśmy powyżej w odniesieniu do zebrań anielskojęzycznych, może być w równym stopniu zastosowane do usług w innych językach, na ile pozwalają na to okoliczności.

PRACA TA JUŻ SIĘ ROZPOCZĘŁA

Podjęliśmy już w tym zakresie pewne próby. Wydaje się, że niektóre osoby nie w pełni i nie w każdym punkcie zrozumiały nasze zamiary. Mimo to dobra praca już się rozpoczęła. Otrzymaliśmy już raporty od 145 zgromadzeń. Według raportów przesłanych do 1 kwietnia odbyło się już 512 zebrań, w których uczestniczyły łącznie 16 392 osoby. Niechaj to dobre dzieło będzie kontynuowane mądrze, umiarkowanie, z miłością i gorliwością! Żniwo jest wielkie, a robotników niewiele w stosunku do wielkiego pola, które ma zostać zżęte.

Podkreślamy raz jeszcze, że cała korespondencja na ten temat powinna być kierowana na Stowarzyszenie, a nie na pojedyncze osoby. W miarę możliwości dobrze jest też wskazać konkretny wydział, do którego powinna zostać skierowana koperta. Listy adresowane w inny sposób mogą zostać przeoczone albo ujść naszej uwadze. Pojedyncze osoby mogą być chore lub nieobecne, tymczasem wydział jest czynny przez cały czas i zawsze będzie mógł udzielić szybkiej odpowiedzi.

====================

— 15 maja 1911 —