Zmień język 

::R4818 : strona 151::

Okup i jego zastosowanie za całą ludzkość

Słowo „okup” jest używane w odniesieniu do ceny, jaka została złożona za ludzkość oraz w łączności z uwolnieniem, jakiego ludzkość dostąpi w wyniku złożenia okupu. Jako ilustrację użycia dwóch znaczeń tego słowa, podajemy dwa wersety Pisma Świętego: (1) „Który dał samego Siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów Jego” (1 Tym. 2:6), (2) „Z ręki grobu wybawię ich, od śmierci wykupię ich” (Oz. 13:14). W tekstach tych widzimy użycie obu znaczeń słowa „okup”. Słowo to w Piśmie Świętym jest często używane w podobnym znaczeniu, co słowo „wykupienie”. W rzeczywistości oba zawierają w sobie myśl o nabyciu czegoś. „Wykupić coś” oznacza złożyć okup za daną rzecz. Zatem, słowo „wykupić”, tak jak jest użyte w 1 Tym. 2:6, oznacza odkupienie czegoś przez złożenie odpowiedniej ceny.

Pismo Święte mówi czasem o śmierci naszego Pana Jezusa Chrystusa jako o złożeniu ceny. Biblia mówi, że nasz Pan Jezus dał samego siebie jako okup (Mat. 20:28; Mar. 10:45). Oddał samego siebie przy Jordanie, a zakończył to dzieło na Kalwarii. W swojej śmierci złożył okup, czyli cenę niezbędną do wykupienia spod wyroku śmierci Adama oraz całego jego rodzaju.

Trzeba jednak zauważyć różnicę pomiędzy złożeniem okupu a zastosowaniem go. Cenę okupu stanowił sam Pan Jezus, ale zanim ktokolwiek mógł z niej skorzystać, On najpierw musiał złożyć ją w ofierze. Pismo Święte pokazuje nam, że po złożeniu przez Jezusa Chrystusa tej ceny, Bóg upełnomocnił Go do zrobienia z niej użytku, pozwalając Mu wejść do Świątnicy Najświętszej, czyli do samego nieba. Jak nakreśla Pismo Święte, On użył tej ceny w dwojakiej ofierze dla Boga. 

Po pierwsze, On przypisuje życie, które złożył- zasługi tego okupu- tym, którzy mają stanowić Jego Ciało, Kościół. On sam nie miał żadnych grzechów do zmazania, lecz ci, którzy zgodnie z boskim zarządzeniem mają być członkami Jego Ciała, są grzeszni. Za takich On stosuje Swoją krew jako cenę odkupienia lub zasługę działającą na ich korzyść oraz zabezpieczającą ich. Ona nie tylko uwalnia ich od przekleństwa, ale również daje możliwość stania się uczestnikiem z Nim w dziele odkupienia. Nasz Pan jeszcze nie zastosował zasługi tej ofiary za Adama ani za jego dzieci, a jedynie za tych, którzy w typie byli reprezentowani w podkapłanach i Lewitach, czyli za braci i sług kapłańskiej rodziny. 

Po drugie, Chrystus zastosuje swoją ofiarę na korzyść wszystkich ludzi. Jak było pokazane w typie, kropienie krwią ubłagalni pod koniec Dnia Pojednania- które było drugim kropieniem- było za cały lud. Antytyp tej czynności będzie oznaczać zupełne usunięcie przekleństwa adamowego. Jednak, inne fragmenty Pisma Świętego pokazują nam, że gdy wszyscy ludzie przejdą pod bezpośrednią kontrolę wielkiego Mesjasza, nie będą znajdować się w stanie doskonałości, lecz w takim stanie, w jakim będą znalezieni- w stanie umierania. Natomiast gniew Boży, z powodu niedoskonałości, będzie nadal nad nimi ciążył. Wówczas, pod Nowym Przymierzem, którego nasz Pan będzie pośrednikiem, wielki Mesjasz zajmie się wszystkimi ludźmi mimo, że będą oni jeszcze podlegać różnym słabością wynikającym z wyroku śmierci. Pod tym Nowym Przymierzem wszyscy, którzy będą posłuszni prawom królestwa Mesjasza, wejdą w społeczność z Życiodawcą, zgodnie z tym, co mówi nasz tekst: „Kto ma Syna ma żywot; kto nie ma Syna Bożego nie ma żywota” (1 Jana 5:12; Jana 3:36). Całe potomstwo Adama będzie miało możliwość przyjęcia Jezusa, zarówno jako Jego bracia w obecnym czasie, jak i jako Jego dzieci w wieku przyszłym.

Wracając teraz do słów „okup” i „odkupienie” oświadczamy, że słowa te odnoszą się do Pana Jezusa i nie oznaczają, że dokonał On dzieła okupu kiedy umarł, ale że zapewnił wtedy cenę okupu. Podczas Jego pośredniczącego panowania, całe dzieło Chrystusa będzie miało na celu wybawienie tych, za których został złożony okup. W tym ostatnim zastosowaniu tego słowa, będzie właściwym powiedzieć, że Kościół ma udział z Chrystusem w dziele odkupienia, czyli wybawienia świata. Jest to myśl, którą podtrzymuje każdy fragment Pisma Świętego. Jednak niewłaściwym byłoby mówić, że Kościół ma udział w okupie. Okup stanowił doskonały człowiek Jezus, który dał samego siebie na okup za wszystkich. W tej ofierze jest wystarczająco zasługi za całe potomstwo Adama. Kościół więc nie ma żadnego udziału w dziele dostarczania okupu, chociaż będzie miał udział w dziele wybawienia, czyli przywracania do życia tych, za których okup ma być zastosowany.

Wyrok śmierci, jaki zapadł na ojca Adama, przeszedł drogą dziedziczenia na wszystkie jego dzieci. Przy końcu obecnego Wieku Ewangelii, wielki Arcykapłan dokończy Swoje dzieło pojednania. Wtedy, przez zastosowanie okupu na korzyść świata, uzyska On wszystkie prawa i tytuły do ludzkości i ziemi. Pełna cena została zapłacona na korzyść ludzkości i ich mieszkania, a także została przyjęta przez Wszechmocnego. „Ziemia i napełnienie jej” zostaną przekazane Chrystusowi, który będzie Królem Królów i Panem Panów. Sprawiedliwość nie będzie miała już żadnych roszczeń wobec ludzkości, ponieważ ta będzie w całości przekazana Chrystusowi. Lecz nie uzna On takich, którzy będą w buntowniczym nastawieniu do boskich zarządzeń.

Jednak, tacy będą trzymani krótko i w dalszym ciągu będą się znajdować pod boską sprawiedliwością, ponieważ wielki Pośrednik będzie przedstawicielem tak boskiej sprawiedliwości, jak i boskiego miłosierdzia. Podczas Jego panowania Jego obowiązkiem i przywilejem będzie nauczenie ludzkości wielkiej lekcji. W jednym z proroctw czytamy: „Pójdźcie a wstąpmy na górę Pańską, do domu Boga Jakubowego, a będzie nas uczył dróg Swoich, a będziemy chodzili ścieżkami Jego; albowiem z Syonu wyjdzie zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalem” (Iz. 2:3; Mich. 4:2). I stanie się, że naród, który nie przejdzie do Jeruzalem, nie otrzyma błogosławieństwa – Zach. 14:17-19.

Innymi słowy, podczas gdy królestwo Tysiąclecia zostanie w pełni ustanowione, jego błogosławieństwa będą spływać jedynie na tych, którzy będą starać się zachować boskie prawo. Kiedy narody zauważą, że bez zachowania boskiego prawa nie ma błogosławieństwa, to bez wątpienia będą się starać je zachować. We właściwym czasie, światło znajomości pańskiej napełni całą ziemię, a nieświadomość i przesąd zostaną wyparte przez boskie oświecenie. Pismo Święte zapewnia nas, że to Nowe Przymierze zostanie zawarte z Izraelem oraz całą ludzkością, która stanie się Izraelitami, ponieważ Bóg odda również pogan Mesjaszowi, który będzie władcą całej ziemi, a nie tylko tych, którzy przyjmą Jego rządy. „Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje”. On będzie rządził laską żelazną po to, aby cała ludzkość mogła nauczyć się boskiego prawa i otrzymać boskie błogosławieństwo – Ps. 2:6-12.

====================

— 15 maja 1911 —