Zmień język

::R4598 : strona 132::

Czy Starożytni Godni byli na próbie do życia?

Starożytni Godni nie byli na próbie życia i śmierci; oni nigdy nie byli przyprowadzeni do warunków rozumnej sposobności otrzymania życia wiecznego, które sprawiłyby, że mogliby podlegać także pod wyrok śmierci. Takie warunki znajomości i sposobności nie były możliwe do osiągnięcia na świecie aż do czasu przyjścia naszego Pana. „Łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa”. On „żywot i nieśmiertelność na jaśnię wywiódł”. One nie były nigdy wyjawione przed czasem naszego Pana, i w konsekwencji nigdy nie było takiej odpowiedzialności jak obecnie.

W pewnym znaczeniu naród żydowski był typicznie usprawiedliwiony i typicznie był na próbie do życia lub śmierci, lecz to nie było rzeczywistą próbą w odniesieniu do wiecznego życia i wiecznej śmierci, albowiem Bóg z góry wiedział, że oni nie będą w stanie zachować Zakonu i że nigdy nie mogliby otrzymać żywota wiecznego pod nim; On zarządził też z wyprzedzeniem, że oni powinni być wybawieni od przekleństwa Zakonu bez względu na cokolwiek by oni mogli uczynić w tej sprawie. Dlatego też oni byli na próbie życia i śmierci tylko w typicznym, figuralnym znaczeniu.

Starożytni święci „otrzymali świadectwo, że się podobali Bogu”. Oni byli przyjemnymi w tym, że kiedy upewnili się o Jego woli, to ukierunkowywali się na jej wykonywanie, nawet zanim jeszcze On dał im ją jako prawo lub obowiązek, nawet zanim On mógł zaprosić ich do posłuszeństwa Jemu i obiecać im życie wieczne w zamian za ich posłuszeństwo. Abraham zamanifestował swoją wiarę w Boga pomimo, że dzieło zbawienia je było jeszcze zrealizowane w świecie. Chrystus jeszcze nie przyszedł. I chociaż Abraham nie był na próbie życia i śmierci, Bóg udzielił Abrahamowi swej łaski i powiedział, że był on przyjemny Jemu, a Jego słowo powiada nam, że „lepsze zmartwychwstanie” będzie nie tylko dla Abrahama, lecz także dla wszystkich Starożytnych Godnych — zmartwychwstanie do ludzkiej doskonałości. Lecz ponieważ ludzka doskonałość zostanie osiągnięta wyłącznie w pośredniczącym Królestwie Chrystusa, Starożytni Godni nie będą przedstawieni Ojcu w zupełnym sensie, aż do skończenia się Wieku Tysiąclecia.

Stąd oni nie będą mieli życia w zupełnym tego słowa znaczeniu, aż do czasu, kiedy, przy końcu Wieku Tysiąclecia, Królestwo zostanie oddane Ojcu. To co oni będą mieli w międzyczasie, to będzie doskonałość ludzkiej natury i wszystkie błogosławieństwa, jakie Bóg zamierzył dla ludzkości poprzez wielkiego Pośrednika. Lecz oni nie przyjdą do aktualnej i osobistej społeczności z Bogiem, jako uznani godnymi życia wiecznego, aż do zakończenia Wieku Tysiąclecia, ponieważ ten wiek został wydzielony dla konkretnego celu: sprawdzenia kto z całego rodzaju ludzkiego może otrzymać życie wieczne (pomijając spłodzonych z ducha w obecnym czasie). Przy końcu Wieku Tysiąclecia, kiedy wszyscy ludzie będą mieli doskonałość ludzkiej natury, będą wypróbowani przez Ojca w celu sprawdzenia ich godności, lub niegodności otrzymania życia wiecznego – dokładnie tak jak Adam, który podczas gdy cieszył się doskonałą ludzką naturą, został wypróbowany ku godności, lub niegodności otrzymania życia wiecznego, nieustającego.

Ponieważ Starożytni Godni będą częścią świata pod warunkami Nowego Przymierza — to oznacza to, że oni nie otrzymają decyzji Boskiego Sądu, Boskiej Sprawiedliwości, w odniesieniu do swej godności otrzymania życia wiecznego aż do zakończenia się Wieku Tysiąclecia, aż do okazania się wyniku próby przy końcu tego wieku, który przyniesie im, tak jak i wszystkim innym, którzy będą wierni, wielką nagrodę życia wiecznego.

====================

— 15 kwietnia 1910 r. —