Zmień język

::R4079 : strona 317::

Miasta ucieczki

— Joz. 20:1-9 — 3 LISTOPADA —

Złoty tekst: „Którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei” – Żyd. 6:18

Miasta ucieczki przeznaczone były w Izraelu jako ochrona przed odwetową karą dla takiego co przypadkiem pozbawiłby kogoś życia; lecz nie były ochroną dla rozmyślnego zabójcy. Miast takich było sześć i znajdowały się one w środku poszczególnych okolic. Zabójca mógł uciec do któregokolwiek z tych miast i tam znalazł ochronę, aż do czasu gdy sprawa jego mogła być legalnie rozstrzygnięta. Rozmyślny zabójca nie mógł tam zamieszkiwać, lecz odpowiednia władza, po bezstronnym rozsądzeniu jego sprawy, wydała go na poniesienie słusznej kary za jego zbrodnię, a karą tą była śmierć – 5 Moj. 19:11-13; 4 Moj. 35:30-34.

Jeżeli zabójstwo okazało się przypadkowym, zabójca musiał nadal pozostawać w mieście ucieczki, aż do śmierci naonczas urzędującego najwyższego kapłana. To ograniczenie jego wolności było poniekąd karą za jego nieostrożność, a tym samym dodatkową ochroną dla życia ludzkiego.

Ten zarys figuralnego prawa Mojżeszowego był dobitnym obrazem ochrony, jaką grzesznik może znaleźć w Chrystusie. On jest naszą ucieczką i ochroną przed karą za wszelkie grzechy, oprócz dobrowolnych. Dla upartych i nie pokutujących grzeszników On nie jest ochroną, ale jest nią dla każdego zrodzonego w grzechu i poczętego w nieprawości. Tak więc dla grzeszników, którzy są takimi z urodzenia, czyli dziedzicznie, lecz gorliwie starają się unikać grzechu i jego skutków i uciekają się do Pana, jest ochrona. Wszyscy znajdujemy się pod wyrokiem śmierci; sprawiedliwość jest mścicielem; i tylko ci w Chrystusie, są pod ochroną.

Zauważmy jednak, że grzesznik musi pozostawać pod ochroną tego miasta ucieczki tak długo jak żyje najwyższy kapłan – to znaczy dokąd Chrystus trwa w Swoim kapłańskim urzędzie , a urząd ten będzie aż do czasu gdy On wszystkich odkupionych i trwających w Nim będzie mógł przedstawić Ojcu, pod warunkami nowego przymierza, przy końcu Swego tysiącletniego panowania jako Król i Kapłan. Wtedy, stawszy się rzeczywiście doskonałymi przez Onego wielkiego Odkupiciela i Lekarza, ludzie będą mogli stać, nie w przypisanej sprawiedliwości drugiego, ale w ich własnej chwalebnej doskonałości, pamiętając jednak zawsze o onej wielkiej ofierze pojednania i o mozolnej pracy restytucyjnej, które umożliwiły tak chwalebne wyniki.

Na podobieństwo owych miast ucieczki, Chrystus jest łatwo dostępnym wszystkim co pilnie Go szukają i co nie znajdują się w opozycji do sprawiedliwości ani do Jego słusznych i sprawiedliwych ćwiczeń.

====================

— 15 października 1907 r. —