Zmień język

::R4018 : strona 198::

Typy w Saulu, Dawidzie i Salomonie

DROGI BRACIE RUSSELL,

Czy mogę poddać pod Twoją rozwagę myśl, że można wyciągnąć pewne lekcje z tego, iż pod pewnymi względami czterdzieści lat panowania Saula przedstawiało żniwo wieku żydowskiego, czterdzieści lat panowania Dawida – żniwo wieku Ewangelii, zaś czterdzieści lat panowania Salomona – żniwo wieku Tysiąclecia?

Weźmy przykładowo pierwsze siedem lat królowania Dawida w Hebronie (co oznacza „bród” lub „towarzystwo”): czy nie wskazują one w pewnym sensie na lata 1874-1881, przed pełnym ustanowieniem Królestwa w „Nowym Jeruzalem”?

Wiemy ponadto, że 7000 lat odpoczynku Jahwe zakończy się w roku 2874; właściwa zatem byłaby myśl, że czterdzieści lat żniwa wieku Tysiąclecia to czas, gdy Chrystus odpocznie od wszystkich swoich wrogów, w szczególnym sensie, jak za czasów Salomona.

W przypadku Saula nie mam całkowitej jasności, czy przypadek zarozumiałości, który doprowadził do odrzucenia jego samego oraz jego potomstwa, miał miejsce po drugiej rocznicy wywyższenia go na króla, czy też po trzeciej (1 Sam. 13:1). Warto jednak zauważyć, że to odrzucenie było skutkiem braku właściwego uznania obrazowego pośrednika, Samuela; taka była też i przyczyna odrzucenia cielesnego Izraela trzy i pół roku po zaoferowaniu mu udziału w Królestwie.

Jeśli Brat uważa, że powyższa sugestia jest w jakimkolwiek stopniu słuszna, to chciałbym zapytać, czy Brat dostrzega w końcowym okresie panowania Dawida jakieś cechy, które mogłyby zilustrować zakończenie obecnego czasu żniwa? Pragnąłbym jedynie zaproponować pewną linię badania. Dawid w zasadzie ustąpił z tronu na rzecz Salomona, przy czym siła Salomona stopniowo wzrastała w miarę słabnięcia Dawida. „On musi rość, a mnie musi ubywać.” Proszę zwrócić uwagę na siedem lat głodu w 2 Sam. 24:13, zapisanych jako trzy lata w 1 Kron. 21:12 (liczby 3 i 7 są bardzo podobne do siebie, więc prawdopodobnie jedna z nich jest błędna). W naszym rozważaniu niniejszego tematu chciałbym też zwrócić uwagę na siedem lat głodu w czasach Elijasza – 2 Król. 8:1.

OBRAZY W KSIĘDZE ESTERY

Jeśli można, chciałbym zasugerować, że Aswerus czyli „król” jest symbolem „Słońca” – Chrystusa; Wasty przedstawia tych, którzy zostali zaproszeni na ucztę, ale się na niej nie stawili; zaś Estera – planeta Wenus – przedstawia Oblubienicę Chrystusową (Wenus jest najwspanialszą z naszych planet, odbijającą więcej promieni słonecznych); Żyd Mardocheusz, co oznacza „poświęcony Marsowi”, wskazuje na starożytnych godnych (o ile wiem, Mars znajduje się bliżej Ziemi, niż jakakolwiek inna planeta, krążąc między Ziemią a Słońcem); wreszcie Haman Agagejczyk, ostatni Amalekita wspomniany w Biblii (patrz ostatnie zdanie pod hasłem „Amalekita” w Konkordancji Younga) to klasa, która pod koniec wieku Tysiąclecia chce odebrać władzę starożytnym godnym. Prosiłbym o przemyślenie historii Estery pod kątem tego obrazu. Jeśli to zastosowanie jest poprawne, znaczenie słowa „Mardocheusz” byłoby potwierdzeniem Twojej obecnej myśli o tym, że po zakończeniu wieku Ewangelii starożytni godni mogą dostąpić niebiańskich zaszczytów i stanowisk.

Twój Brat w Chrystusie,

CLAYTON J. WOODWORTH.

====================

— 1 lipca 1907 r. —