Zmień język

::R2425 : strona 30::

Kto sądzi Kościół?

DROGI BRACIE RUSSELL: Pewien brat, który tu przemawiał na temat o sądzie, dowodził, że Chrystus w obecnym wieku sądzi Kościół. Pewna liczba braci z tym tłumaczeniem się nie zgodziła. Co do mnie, to starałem się ten przedmiot zbadać i nie mogłem znaleźć żadnego tekstu, któryby tę myśl poparł tj., że Chrystus jest sędzią Kościoła z wyjątkiem w liście do Rzymian 14:10, gdzie jest powiedziane, że „wszyscy staniemy przed stolicą Chrystusową”, lecz to tłumaczenie zdaje się być nie właściwe, bo we wszystkich lepszych tłumaczeniach jest „przed stolicą Bożą”.

W 2 Kor. 5:10 jest napisane, że „musimy się wszyscy pokazać przed stolicą Chrystusową”, lecz nie żeby być sądzonymi, lecz „aby każdy odniósł, co czynił w ciele […] dobre lub złe”.

Wszystek sąd krisis oddany jest w ręce Syna, lecz nie sąd Kościoła – Jana 5:22,24.

Według mego zapatrywania to stolica Chrystusa (sąd), nie może być prędzej, aż rozpocznie się Jego tysiącletnie panowanie, a krisis, czyli dzień sądu nie zacznie się wpierw, aż umarli zaczną powstawać z grobów i Chrystus usiądzie na własnym tronie – Jana 5:29; Obj. 14:7.

Bóg „postanowił dzień [krisis, sądu], w który będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości przez męża, którego na to naznaczył”, lecz nigdzie nie spotykamy, aby było powiedziane, ażeby Bóg sądził Kościół przez Chrystusa – Dz. Ap. 17:31.

Piotr mówi: „Ponieważ Ojcem nazywacie tego, który bez braku osób każdego sądzi według uczynku” tu nie mówi, ażeby Syn sądził – 1 Piotra 1:17.

Chrystus mówi: „Jam jest winny krzew […] a wy latorośle […] a Ojciec mój winiarzem”; „Kogo Pan miłuje [Ojciec] tego karze, a smaga każdego, kogo za syna przyjmuje” – Jana 15:1,5; Żyd. 12:6-10.

Gdy jest mowa o sądzie świata wyraz grecki krisis jest zawsze użyty, a nigdy krima. Z drugiej strony, gdy jest mowa o sądzie

::R2426 : strona 30::

Kościoła zawsze użyty jest wyraz krima, a nigdy krisis. To zdaje się wskazywać, że Kościół nie przychodzi na krisis, lecz krima – 1 Piotra 4:17. Porównaj z Jana 5:24.

To jest ten krisis, na który Kościół nie przyjdzie, lecz złożył w ręce Chrystusa – Jana 5:22.

Rad bym w tej sprawie usłyszeć twoje zdanie. Mam nadzieję, że ta wiadomość zastanie cię w dobrym stanie i że Pan nadal będzie dodawał ci siły w każdej próbie. Na pewno masz dużo doświadczeń w cierpieniu i powinieneś umieć dobrze pomóc cierpiącym. Paweł mówi: „Chlubimy się z ucisków, wiedząc, iż ucisk cierpliwość sprawuje, a cierpliwość doświadczenie, a doświadczenie nadzieję; a nadzieja nie pohańbia”.

Oby nasz drogi, niebiański Ojciec był z Tobą przez cały czas – abyś nieustannie odczuwał Jego akceptację i uśmiech – jest mogą modlitwą. Siostra McPhail i ja często mówimy o twoich ciężkich doświadczeniach i zastanawiamy się, jak potrafiłeś je znieść. Często myślę o słowach Pawła: „Zewsząd uciśnieni bywamy, ale my nie bywamy podłoczeni; powątpiewamy, ale nie zwątpiamy. Prześladowanie cierpimy, ale nie bywamy opuszczeni; bywamy porzuceni, ale nie giniemy […]” (2 Kor. 4:8-11). Łaska Boża zawsze była wystarczająca dla niego i będzie dla ciebie.

Życzę Ci szczęśliwego i udanego Nowego Roku, z chrześcijańską miłością od pani McPhail i ode mnie dla ciebie i dla was wszystkich.

Wasz brat w Chrystusie,

M.L. McPHAIL.

W ODPOWIEDZI: DROGI BRACIE: Cieszę się, że mam chrześcijańską miłość i współczucie od ciebie i twojej rodziny. Jedna rzecz, w związku z moimi kłopotami daje mi wielką satysfakcję, a mianowicie, że wielokrotnie i starannie badałem moje serce, nie znajdując w nim żadnej nienawiści do tych, którzy mnie oczerniają – żadnego pragnienia oddania złem za złe, ale przeciwnie, pragnienie zrobienia wszystkiego dobrze, jeśli tylko to możliwe. Mam w tym wielką satysfakcję, ponieważ dostarcza mi dowodu, że moje serce posiada ducha miłości. Ufam, że nigdy nie może być inaczej; tym bardziej, że mogę stać się kopią drogiego Syna Bożego, naszego Pana – „Któremu gdy złorzeczono, nie odzłorzeczył; gdy cierpiał, nie groził, ale poruczył krzywdę temu, który sprawiedliwie sądzi” (1 Piotra 2:23; 1 Kor. 4:12). Będziecie zadowoleni, gdy się dowiecie, że posiadam obrączkę miłości; że w moim sercu rządzi pokój Boży; i że mam sumienie obez obrażenia wobec Boga i wobec ludzi – Kol. 3:12-15; Dz. Ap. 24:16; 1 Piotra 2:9; 1 Piotra 3:16.

Odnośnie przedstawienia przez brata sprawy, że Chrystus sądzi Kościół podczas wieku Ewangelii mogę to powiedzieć: Kościół jest Ciałem Chrystusowym i jako takie jest razem na sądzie przed stolicą Bożą. Chrystus Pan nie jest nam przedstawiony jakoby był naszym Sędzią, lecz raczej naszym Orędownikiem przed Sędzią, jako nasz Oblubieniec. Przyjaciel, nasz Wybawca, Zbawiciel, nasza Głowa, Kierownik i Wódz. Jako Głowa trzyma nadzór nad Ciałem, by go utrzymać w społeczności i zgodzie ze sobą samym budując go w najświętszej wierze. Jeżeli Go miłujemy, będziemy starać się zachowywać Jego przykazania, a kto miłuje Jezusa będzie go też miłował Ojciec. Tym sposobem Jego przykazania są dla nas rodzajem sądu, rozkazy jak potrzeba się zachowywać w codziennym życiu; jesteśmy członkami Jego Ciała i jako tacy oddaliśmy swoją wolę Jemu, Jego zaś wolę, czyli sąd, przyjęliśmy za naszą. Jakkolwiek bądź On przyniósł dary ludziom, Kościołowi – i dał pewną miarę swojego ducha, swojej woli, aby wszyscy odnieśli z tego korzyść, a przez używanie darów otrzymanych od Pana, jesteśmy podlegli Jemu. Zatem korzystanie z tych darów lub użycie ich na złe stanowi naszą przed Nim odpowiedzialność (sąd) tak, jak to jest przedstawione w przypowieści o „talentach” i „grzywnach”. Prawdopodobnie, że ten brat miał te rzeczy na myśli, gdy mówił o Chrystusie, że jest sędzią Kościoła w wieku ewangelicznym. Jako głowa sądzi i strofuje ciało, broni je, ochrania, dogląda jego dobra i spraw, tak podobnie postępuje Chrystus z Kościołem Swoim Ciałem.

Zdaje się, że brat nie dopatrzył się wyrazu greckiego krino, który również przetłumaczony jest na wyraz sąd i znajduje się w Nowym Testamencie więcej razy niż krisis i krima razem wzięte.

Prof. Strong tak określa te wyrazy:

Krisis – Decyzja, za lub przeciw. Sprawiedliwość.

Krima – Decyzja odnośnie do przestępstwa.

Krino – Odróżnienie, zadecydowanie, próba.

Krino – jest użyty, gdy odnosi się do sądu w czasie Tysiąclecia, gdy Kościół (głowa i ciało) stanowić· będzie sędziów – zob. Mat. 19:28; Łuk. 22:30; Jana 12:4,8; Dz. Ap. 17:31; 1 Kor. 4:5; 1 Kor. 6:2,3.

Ten sam wyraz Krino jest użyty przypisując przyszły sąd Bogu – Dz. Ap. 7:7; Rzym. 3:6; Żyd. 3:10; 1 Piotra 1:17.

::R2426 : strona 31::

Te na pozór przeciwne sobie wyrażenia dają się zharmonizować przez dwa inne teksty, w których ten sam wyraz krino jest użyty a mianowicie: „Bóg sądzić [krino] będzie skryte rzeczy ludzkie […] przez Jezusa Chrystusa” (Rzym. 2:16) „postanowił dzień w który będzie sądził [krino] świat w sprawiedliwości przez męża, którego na to naznaczył” – Chrystusa, głowę i ciało „nowego człowieka” – Dz. Ap. 17:31.

Z tego punktu zapatrywania, że „Bóg jest Sędzią wszystkich”, nie powinno nas dziwić, że nie tylko sąd świata, Jehowa powierzył umiłowanemu Synowi, ale także sąd kościoła, tj. próby i ćwiczenia. Z tego powodu Pan Jezus powiedział: „Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi” (Jana 5:22). To sądzenie Kościoła nie tylko jest wyrażone w przypowieści o Talentach i Grzywnach itp., lecz szczególnie Paweł apostoł kładzie nacisk odnośnie działalności Ojca z jednej strony i działalność Syna z drugiej, jako wspólność uczestnictwa w sprawie prowadzenia sądu, czyli, że sąd pochodzi od Ojca, a bywa wykonywany przez Syna (2 Tes. 2:8-12). W tym tekście wyraz krino jest przetłumaczony: „Aby byli osądzeni”.

Paweł apostoł również oświadcza, że „duchowni” powinni sprawować tego rodzaju dzieło jak np. odprawianie sądów w Zgromadzeniu, gdy tego okaże się potrzeba; przede wszystkim zaleca on, ażeby każdy najpierw sądził samego siebie i pomagał innym do wglądania w doskonały zakon wolności (Miłość), przez który teraz wszyscy jesteśmy sądzeni (Jak. 2:12). „Gdybyśmy się sami rozsądzali [diakrina], nie bylibyśmy sądzeni [krino]. Lecz gdy sądzeni bywamy, od Pana bywamy ćwiczeni, abyśmy z światem nie byli osądzeni [Katakrino – „potępieni”]”.

W harmonii z powyższym wyrażeniem zgadza się także i to, że Chrystus „Pan sędzia sprawiedliwy” odda mu koronę w on dzień (2 Tym. 4:8) a także zgadza się z tą myślą, że Kościół, ciało Chrystusowe jest teraz sądzone pod zwierzchnictwem Chrystusa, a nie jest bezpośrednio w rękach Ojcowskich, by być sądzonymi, co dowodzi, wyrażenie Pawła w Żyd. 10:31 – „Straszna jest rzecz, wpaść w ręce Boga żywego”. Gdyby ktoś miał być sądzony wprost przez Jehowę, to nikt z niedoskonałego rodu ludzkiego nie mógłby znieść Jego sądu – każdy by zginął pod sprawiedliwym Jego wyrokiem:, lecz pod prawem Nowego Zakonu Pan Bóg obchodzi się z Kościołem jako „z ciałem Chrystusowym” tak długo, dopóki znajdujemy się przykryci szatą sprawiedliwości Chrystusowej, szatą weselną, nie przypisując nam naszych win i przestępstw nam, ale naszej „Głowie” – Jezusowi, który za nas umarł. W każdym razie Kościół jest przyjęty od Ojca w onym umiłowanym w sposób odmienny niż świat. Świat wcale nie będzie przyjęty, ani będzie miał jakąkolwiek z Nim łączność aż przy końcu próby przy końcu Tysiąclecia – 1 Kor. 15:24-28.

Podobnie Jehowa jest stwórcą wszystkich rzeczy; a jednak czyni to przez Tego, który jest „początkiem stworzenia Bożego” (Jana 1:1). Podobnie, mamy napisane: „I będą wszyscy wyuczeni od Boga”, widzimy jednak, że Nauczycielem posłanym od Boga był Jezus, a my teraz jesteśmy w szkole Chrystusowej, ucząc się od Niego.

Z wielką chrześcijańską miłością, wasz prawdziwy brat i sługa w Panu,

– WYDAWCA.

====================

— 15 stycznia 1899 r. —