Zmień język

::R2075 : strona 290::

PYTANIA O CHARAKTERZE OGÓLNYM

Pytanie: Proszę powiedzieć, czy uważasz za typiczne siedem lat dostatku i siedem lat głodu z czasów Józefa oraz ich znaczenie w stosunku do wydarzeń z następnych kilku lat. Pewne fragmenty Pisma Świętego wydają się wskazywać, że przed wybuchem gniewu Bożego nastąpi okres dostatku.

Odpowiedź: Skłaniamy się do poglądu, że siedem lat dostatku i siedem lat głodu to lata typiczne. Nie wydaje się nam jednak (jak sugeruje pytający), by antytyp był taki jak typ. Skłaniamy się raczej do poglądu, że siedem lat dostatku przedstawia łaskę i szczodrość Boga w Chrystusie nagromadzoną w obecnym czasie, a siedem lat głodu przedstawia Wiek Tysiąclecia, w którym świat (prawdopodobnie większość) odczuje głód sprawiedliwości i nie znajdzie żadnej innej oprócz tej, którą posiada antytyp Józefa (Chrystus) i którą rozporządza w imieniu Wielkiego Króla.

Sprzedawanie przez Egipcjan swoich towarów i siebie samych królowi przez Józefa w celu otrzymania żywności rozumielibyśmy jako poświęcenie przez wspomnianą wyżej większość ludzkości samych siebie i wszystkiego, co posiadają Chrystusowi, jeśli będą chcieli otrzymać chleb życia wiecznego – Zobacz 1 Moj. 41:54-56; 47:13-25.

Pytanie: Czy niebo jest miejscem, czy stanem? Jeśli miejscem, gdzie ono jest?

Odpowiedź: Chociaż prawdą jest, że istoty mogą znajdować się w niebiańskim stanie, to jest duchowym i niewidzialnym dla ludzkiego wzroku, a jednak być blisko nas, którzy jesteśmy w ciele, i chociaż wierzymy, że w takim stanie Nasz Pan, istota duchowa, niebiańska, jest teraz obecny, nie możemy się zgodzić z poglądem, że niebo jest jedynie stanem, musi ono być również

::R2075 : strona 291::

miejscem, tak samo jak ziemia jest miejscem. Najrozsądniejsza sugestia, jaką znamy na ten temat, jest podana w serii BRZASK TYSIĄCLECIA (Wykłady Pisma Świętego), tom III, s. 327, a mianowicie, że niebo znajduje się w pobliżu lub w skupisku gwiazd zwanym Plejadami.

Jako dowód na to, że niebo jest miejscem, i to znacznie oddalonym od ziemi, a dotarcie tam i z powrotem wymaga czasu, zauważmy, że Nasz Pan powiedział, że „odejdzie” i „powróci”. Nie mogłoby to być prawdą, gdyby pójście do nieba oznaczało jedynie zmianę warunków z ludzkich na duchowe, ponieważ on nigdy nie powróci do warunków ludzkich. Przyjął postać sługi i został uczyniony mało mniejszym od aniołów, aby cierpieć śmierć, i aby przez łaskę Bożą zakosztować śmierci za każdego człowieka (Żyd. 2:9). On dokonał już tego dzieła i nie potrzebuje ciała niższej natury i został uwielbiony oraz jest dokładnym odbiciem osoby Ojca.

Nasz Pan mówi też w przypowieści, że człowiek szlachetnego rodu odjechał do dalekiego kraju – Łuk. 19:12.

Mamy również podaną informację, że Duch Święty nie został jeszcze dany, ponieważ Jezus jeszcze nie został uwielbiony (Jana 7:39), co wskazuje, że gdy tylko Jezus miał być uwielbiony Duh Święty miał zostać zesłany oczekującemu Kościołowi. Wiemy zaś, że od czasu, gdy nasz Pan wstąpił do nieba, do zstąpienia ducha świętego upłynęło dziesięć dni.

====================

— 1 grudnia 1896 r. —