Zmień język

::R1963 : strona 81::

NASZE DZIECI W CZASIE UCISKU

Poniższy list niewątpliwie wyraża uczucia wielu.

DROGI PANIE: – mam małą córeczkę, która ma teraz dwa lata. W roku 1910 będzie miała zaledwie szesnaście lat. Pytanie brzmi, co stanie się z nią podczas anarchii? Prawdopodobnie należy do klasy dzieci sprawiedliwości. Wiele osób z ludu Bożego ma dorastające dzieci, i u większości musi pojawiać się to pytanie. Z pewnością nie przedstawiałoby to godnego pochwały ducha, jeżeli jakiś rodzic mógłby się cieszyć w nadziei stania się członkiem Oblubienicy Chrystusowej, oraz być zabranym z ucisku „przychodzącego na cały świat”, nie myśląc o losie swoich pozostawionych dzieci. Znalazłam takie obietnice jak Ps. 37:25,26; 102:28, oraz Przyp. 11:21; nie obejmują one jednak użycia środków. Jeżeli dzieci sprawiedliwości będą wybawione w „czasie ucisku”, w moim odczuciu będzie to poprzez użycie środków zapewnionych dla ich wybawienia; a także kto powinien być brany pod uwagę jako środek wybawczy, jeżeli nie ich rodzice i opiekunowie?

Obecnie moją myślą jest, że stan anarchii przyniesie zupełne zniszczenie (1) handlu – koleje nie będą działały, urzędy pocztowe nie będą funkcjonowały, linie telegraficzne będą zamknięte; (2) biznesu – fabryki nie będą funkcjonowały, nie będzie żadnych transakcji handlowych, poza tymi prostymi i ograniczonymi do wąskich granic; (3) rządu – nie będzie ochrony jednostek, poza ich własnymi wysiłkami. Państwo będzie pełne band rabusiów, a pokój i moralność między ludźmi zostaną ograniczone do małych grup zjednoczonych w celu ochrony. W odniesieniu do jedzenia i ubrań ludzie będą musieli ograniczyć się do tego, co sami wytworzą, lub zdołają ochronić przed rabusiami.

Miasta i miasteczka zostaną spalone lub popadną w ruinę w wyniku zaniedbania, mosty itp. będą zniszczone, maszyny i tym podobne rzeczy w naszym przemyśle będą zniszczone, lub uczynione nieprzydatnymi poprzez zaniedbanie, lub rozkład, a więc po zakończeniu okresu anarchii, świat zostanie zmuszony, by zacząć jeszcze raz od początku.

Chciałabym, abyś rozważył to pytanie na temat stanu państwa, ponieważ być może nie będzie on tak zły, jak opisałam, przynajmniej w Stanach Zjednoczonych i Anglii. Te dwa państwa były szczególnie faworyzowane podczas Wieku Ewangelii i być może nadal mogą być faworyzowane w czasie ucisku. Ich wysoki poziom inteligencji, ich większe zamiłowanie do porządku, a także większa wiedza prawdy, może uzdolnić ich do szybszego przystosowania się do nowego porządku rzeczy, i nie przynieść na nich tak surowego karania, jak na resztę świata. Co więcej, być może proroctwa nie odnoszą się w szczególności do imperium rzymskiego, a Stany Zjednoczone z pewnością nie były jego częścią, Anglia prawdopodobnie też nie.

Kiedy rozważymy to, kto odniesie największe korzyści z ucieczki od zagrożeń tamtego czasu, oczywiste jest, że miasteczka i miasta ucierpią najbardziej. Tymi, którzy będą najmniej dotknięci, będą ci, którzy mieszkają w miejscach odległych od miast i miasteczek, oraz głównych dróg podróży, którzy żyją w prostych warunkach, zaspokajający swoje potrzeby, głównie z własnej pracy na otaczających ich terenach, których potrzeby nie zależą od handlu, a także których oddalenie od miast i dróg utrzyma ich w izolacji od band rabusiów. Tereny takie znajdują się głównie w regionach górskich, a miejsca te są najłatwiej strzeżone i chronione przed atakiem. Przypomina nam to, że Chrystus ostrzegał chrześcijan z Judei, aby „uciekali w góry”, kiedy zobaczą bliskie nadejście żydowskiego „czasu ucisku” – który był typem czasu ucisku. Czy nie może być tak, że Jego zamiarem było, aby pomóc nam przez danie ostrzeżenia i zapewnienie miejsc do schronienia, dla tych z naszych rodzin i przyjaciół, które będą znajdowały się tutaj, kiedy rozpocznie się anarchia?

W ODPOWIEDZI: powyższe zrozumienie czasu ucisku, jest, jak wierzymy, bardzo łagodne. Znaczenie ucisku nad Jeruzalem, podczas jego nadejścia, jest o wiele okropniejsze; takim jest również zapis panowania terroru we Francji ubiegłego wieku. Obydwa te wielkie wydarzenia zostały wspomniane w Piśmie Świętym jako ilustracja nadchodzącego czasu ucisku, który jednakże, jak zostało to wyraźnie wskazane, będzie gorszy niż tamte – „czas ucisku, którego nie było, odkąd narody poczęły być”.

Podczas gdy rzymskie imperium zajmuje najważniejsze miejsce w proroczej historii minionych osiemnastu stuleci, musimy pamiętać, że wielkie uciski, zaznaczające „dzień Pański” są przeniesione do symbolicznego Babilonu – pomieszanego świata chrześcijańskiego – który, z pewnością obejmuje Wielką Brytanię i Stany Zjednoczone. Istotnie, tak jak srogi ucisk podczas pierwszego adwentu nadszedł dla tych, którzy widzieli to wielkie Światło i Go odrzucili, tak my możemy się słusznie obawiać, że wielkie przywileje i błogosławieństwa, którymi cieszą się ludzie mówiący w języku angielskim, przyniosły także wielką odpowiedzialność, oraz przyniosą surowe cierpienia.

Kiedy burza będzie się zbliżać, tendencją wszystkich będzie szukanie schronienia, ochrony pod wielkimi górami (królestwami), a także w skałach społeczeństwa (korzystnych porządkach) (Obj. 6:15-17); a wielu będzie uciekać ze wsi do miast. „Zwycięzcy”, którzy „uciekną od wszystkich tych rzeczy przychodzących na świat” (Łuk. 21:36), istotnie uciekną w góry, do Królestwa Pana, i będą

::R1963 : strona 82::

bezpieczni, jednak nikt inny nie może tego osiągnąć „Któż wstąpi na górę Pańską? a kto stanie na miejscu świętym jego? Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, […]” – Ps. 24:3-6.

Widząc jednak, że próżnymi będą wszystkie ludzkie wysiłki, aby ukryć się „przed gniewem Baranka”, kiedy wielki dzień Jego gniewu nadejdzie, święci zrobią najlepiej, jeżeli nie będą się starali ukryć swoich dzieci, wiedząc, że byłoby to niemądre. Ucisk nadchodzi, aby zniszczyć grzech, a także każdy fałszywy system i rzecz; a lekcje, jakie to przyniesie, potwierdzą korzyści dla całej ludzkości, obalając ich bożków, oraz oczyszczając ich serca. Jeżeli nasze dzieci i przyjaciele potrzebują oczyszczenia, nie powinniśmy życzyć sobie, aby oni uciekli przed tym. Jeżeli tego nie potrzebują, możemy odpoczywać, upewnieni, że Pan pozwoli uwielbionym członkom Swego Ciała, Swojego Kościoła, opiekować się ich dziećmi i przyjaciółmi podczas tego ucisku, a także chronić ich przede wszystkim, co nie byłoby dla ich dobra. O, co więcej, moglibyśmy prosić, jak o to, aby być ich duchowymi opiekunami, o wiele bardziej pomocnymi, niż będąc z nimi w ciele.

Najlepszym wsparciem, jakie rodzice mogą uczynić swoim dzieciom, jest danie im, poprzez zasady i przykład, wierne instrukcje w sprawiedliwości. Pamiętajmy, że „bojaźń [cześć] Pańska jest początkiem mądrości”. Zacznijcie zatem, od uczenia ich planu zbawienia, planu wieków. Kiedy dojdą do prawdziwego ocienienia Boskiej mądrości, sprawiedliwości i miłości, przyniesie im to szerszy i prawdziwszy obraz na sprawiedliwość i miłość, w odniesieniu do ich własnego postępowania i w stosunku do współbliźnich. Uczcie je cichości i pokory, a także tego, że niewłaściwa duma i arogancja są bardzo złe. Uczcie je wspaniałomyślności, tego, jak być szczęśliwym w małym, często przypominając im, że pobożność wraz z zadowoleniem są prawdziwymi bogactwami. Przypominajcie im słowa Naszego Pana, „[…] szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, snać się ukryjecie w dzień zapalczywości Pańskiej” (Sof. 2:3). Bogaci w wątpliwe bogactwa tego świata, a także dumni, bogaci lub biedni, oraz wszyscy, którzy czynią niegodziwie, będą najbardziej cierpieć – porównaj Mal. 4:1, Jak. 5:1-6.

W czasie ucisku, po raz pierwszy w ludzkiej historii, będzie nagroda za cichość, cierpliwość, miłość, łagodność, pobożność. (Jednak, zanim nastąpi ta faza ucisku, zanim Babilon upadanie, nastanie inny ucisk dla „Wielkiej Kompanii”, dla tych niepokonanych, którzy będą poważnie nękani przez Babilon, którego potęga na pewien czas wzrośnie. Dotychczasowe uwagi nie odnoszą się do tej klasy, która przejdzie przez większe doświadczenia. Ponieważ służba dla biednych i chorych umysłowo i cieleśnie jest wielkim przywilejem, powinniśmy więc dążyć do nauczenia tego naszych dzieci, ponieważ kiedy przyjdzie ucisk, będą one zarówno zdolne, jak i chętne, aby doradzać innym sprawiedliwość i unikanie walk cielesnych, a nie samolubne myślenie, jedynie o własnym bezpieczeństwie. Dzieci powinny być zachęcone do takiej stałości w charakterze, w połączeniu z wiarą w Boga, aby mogły, pod każdym naciskiem, okazywać wysoki poziom szlachetności).

====================

— 15 kwietnia 1896 r. —