Zmień język

::R1939 : strona 34::

Jezus Mesjasz

– 1 MARCA  – ŁUK. 9:18‑27 –

Złoty tekst – „To jest mój umiłowany Syn, jego słuchajcie” – Łuk. 9:35.

ABY zapoznać się z większą częścią tej lekcji, zob. artykuł „Dobre wyznanie” w Watch Tower z 15 stycznia 1895.

Przykazanie Pana skierowane do Jego uczniów, żeby powstrzymali się od śmiałych twierdzeń, iż był Chrystusem – które, pochodząc od nich, Jego bliskich przyjaciół i uczniów, miałoby taki sam skutek, jakby pochodziło od Niego samego – było mądrym zaleceniem. On wolał przekazywać ludziom dowody niż twierdzenia o swoim Mesjaństwie i dozwalać, aby logika Jego potężnych dzieł doprowadziła ich do jedynych rozsądnych wniosków.

Słowa naszego Pana następujące po zaleceniu, aby nikomu nie mówić, ukazują powody, na których się ono opierało: „Syn Człowieczy musi wiele cierpieć i zostać odrzucony przez starszych, naczelnych kapłanów i uczonych w Piśmie, i być zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstać”. W konsekwencji, wszyscy, którzy udaliby się za Nim z jakichkolwiek innych powodów niż z głębokiego przekonania i pragnienia serca, aby być w harmonii z Bogiem, zostaliby zmieceni przez nadchodzącą próbę jak plewy na wietrze. Ale ci, którzy podążają za Nim z głębokim przekonaniem o prawdzie, opartym na jasnym świadectwie Pisma Świętego i Jego potężnych dziełach, to dzięki swoim ugruntowanym przekonaniom będą mogli przetrwać próby wiary i wytrwałości, które muszą wkrótce potem nastąpić. Wiara większości wierzących okazała się jednak bardzo powierzchowna. Byli oni pod wpływem opozycyjnego osądu swych przywódców i tylko nieliczni stali mocno w kolejnych próbach.

Pan nauczał swoich uczniów wyraźnie, że podążanie za Nim oznacza codzienne samozaparcie i noszenie krzyża. Pokazał im, jak musi cierpieć zarzuty i prześladowania, i to ze źródła, z którego można się było tego najmniej spodziewać – od ówczesnych przywódców i nauczycieli religijnych, którzy byli motywowani zazdrością i konsekwentną nienawiścią do Tego, którego moc i mądrość jak dotąd prześcignęła ich własną, tak że obniżało to ich honor i szacunek wśród ludzi. Pokazał im, jak musi cierpieć aż do śmierci i że jeśli pójdą za Nim i pozostaną Jego uczniami, muszą postąpić tak jak On – muszą być gotowi znieść zarzuty i cierpieć prześladowania aż do śmierci. Gdyby nie chcieli tego zrobić, nie byli godni, aby być Jego uczniami. „Jeśli ktoś chce pójść za mną, niech się wyprze samego siebie, niech bierze swój krzyż każdego dnia i idzie za mną”.

Treść wersetu 24 stosuje się do tych, którzy zawarli przymierze z Panem, aby złożyć swoje życie w Jego służbie, a następnie zignorowali swoje przymierze, starając się ocalić to, co poświęcili Bogu aż do śmierci. Wierność naszemu przymierzu ofiary zapewnia życie wieczne na poziomie duchowym; a jego odrzucenie będzie z pewnością utratą tego życia. Ponieważ w naszym przymierzu zrezygnowaliśmy z wszelkich roszczeń należnych ludzkości oraz jej nadziei i celów, które zobowiązaliśmy się poświęcić, wynik musi być taki, jak zapowiada Pan: „Kto bowiem chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mojego powodu, ten je zachowa”. Wnioskowanie w wersecie 25 jest niepodważalne i każda poświęcona dusza powinna dobitnie odczuwać wagę tych słów. Zapewnienia zawarte w wersecie 26 również wymagają uważnego rozważenia.

Werset 27 nawiązuje do wizji Królestwa Bożego danej jako obraz symboliczny na górze Przemienienia Pańskiego. Więcej na ten temat w Watch Tower z 15 stycznia 1895.

====================

— 15 lutego 1896 r. —