Zmień język

::R1916 : strona 11::

Służba Jana Chrzciciela

– 19 STYCZNIA – ŁUK. 3:15‑22 –

Złoty tekst – „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” – Jana 1:29.

KILKA zagadnień w tej znanej narracji zasługuje na szczególną uwagę: (1) Głęboki i szeroki wpływ głoszenia Jana. Przygotowane narzędzia Pana są potężne w Jego dłoni. Cały naród został pobudzony, tłumy były chrzczone chrztem pokuty (Mar. 1:4,5), a wszędzie odczuwalne było oczekiwanie na bezpośrednie przyjście Mesjasza.

(2) Pokora i szczerość Jana, która nie zmieniła się w najmniejszym stopniu mimo popularności i przychylności, uwidacznia się w jego sprzeciwie wobec sugestii, że mógłby być Mesjaszem. Gdyby wysunął takie roszczenie, jakże chętnie ludzie by to zaakceptowali! Lecz to przygotowane naczynie Pana było na tyle ugruntowane w prawości, by wznieść się ponad wszelką taką pokusę.

(3) Odrzucając ten zaszczyt dla siebie, Jan porównał swoje dzieło z dziełem nadchodzącego Mesjasza i pokazał słuchaczom różnicę. Mówiąc o sobie, twierdził, że stoi znacznie niżej. A swoją własną pracę opisał jedynie jako pracę przygotowawczą: „Ja was chrzczę wodą. […] On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem”. Jest całkowicie oczywiste, że nikt z tych tłumów, które ochrzczone zostały wodą, nie został ochrzczony duchem świętym. Chrzest ducha świętego nastąpił w dniu Pięćdziesiątnicy, po uwielbieniu Pana, ale objął tylko nieznaczną mniejszość narodu żydowskiego. Chrzest ognia nastąpił później – pod koniec żniwa żydowskiego (w 70 r. n.e.), kiedy Jerozolima została zniszczona, a narodowa egzystencja Izraela zakończyła się pośród strasznego ucisku. Werset 17 odnosi się do wielkiego, oddzielającego dzieła

::R1917 : strona 11::

żniwa żydowskiego i zgromadzenia godnej reszty w spichlerzu Wieku Ewangelii oraz do osądzenia ogniem niegodnych plew.

(4) W chrzcie Jezusa widzimy, że obrzęd ten otrzymał nowe znaczenie. Jego chrzest nie był pokutą, gdyż nie miał On grzechów do odpokutowania. On był „święty, niewinny, nieskalany, oddzielony od grzeszników” (Żyd. 7:26). Przyzwyczajony do udzielania chrztu, Jan odmówił ochrzczenia Jezusa, w którym nie było grzechu, niemniej jednak, chociaż nie mógł zrozumieć, dlaczego miałby to uczynić, spełnił Jego prośbę. „Ustąp teraz, bo godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość” – Mat. 3:15.

Sprawiedliwość prawa Bożego, które w żaden sposób nie mogłoby oczyścić winnych (2 Moj. 34:7) bez zaspokojenia roszczeń sprawiedliwości poprzez ofiarowanie życia za życie (2 Moj. 21:23; 3 Mojż. 24:17‑21; 5 Moj. 19:21), miała się wypełnić przez Jego ofiarę. On miał oddać swoje ciało za życie świata – kładąc swoje życie

::R1917 : strona 12::

za życie Adama, w którym wszyscy byliśmy potępieni, aby tak jak wszyscy jego potomkowie zostali objęci potępieniem, tak też mogli mieć udział w odkupieniu. Wszyscy, którzy pragną podążać śladami Chrystusa, muszą także składać swoje ciała żywą ofiarą, świętą i przyjemną dzięki Chrystusowi. W ten sposób „godzi się nam [Chrystus, Głowa i Ciało] wypełnić wszelką sprawiedliwość”.

Wraz z chrztem Chrystusa obrzęd ten otrzymał nowe znaczenie całkowitego poświęcenia się Bogu jako żywa ofiara, aż do śmierci. W tym nowym spojrzeniu na sprawę niektórzy żydowscy konwertyci zostali ponownie ochrzczeni. Zauważcie, w jaki sposób chrzest Jana i chrzest Chrystusa oraz Jego ciała, Kościoła, skontrastowane są w Dz. Ap. 19:3‑5. Zobacz także Strażnicę z 15 czerwca 1893 r. [R1539-179 – przypis tłum.]

.

====================

— 1 stycznia 1896 r. —