Zmień język 

::R1753 : strona 6::

„TO JEST DROGA”

„Twoje uszy usłyszą słowo wołające za tobą: To jest droga, chodźcie nią – gdybyście zboczyli na prawo lub na lewo” – Iz. 30:21 (UBG).

JAKŻE często pośród życiowych prób i zawirowań umęczone serce odczuwa potrzebę mądrego kierownictwa i porady. Jednakże rada, o którą zabiegamy, nie zawsze jest mądra. Niekiedy jest to rada pochodząca od bezbożnych i grzeszników, a czasami od niedojrzałych i niedoświadczonych. Wyniki takiej rady są niezadowalające, często katastrofalne, a obrana droga staje się w konsekwencji drogą utrapienia i ciemności. Taką jest droga tego świata, nie jest bowiem w mocy człowieka kierować swymi własnymi krokami (Jer. 10:23). Jednak nie tak ma się sprawa w przypadku dziecka Bożego. Ono nauczyło się gdzie szukać rady i rada mądrości jest zawsze gotowa przyjść mu z pomocą.

Prorok określa ją jako słowo, głos „z tyłu […] ciebie”. Nie jest to głos przed tobą, głos jakiejś nowej teologii – o ewolucji, spirytyzmie, o chrześcijańskiej nauce lub innej filozofii ludzkiej – ale jest to owa dawna teologia z jej wszystkimi błogosławionymi doktrynami, o nadziei w Chrystusie, naszym Odkupicielu i Panu, naszym Nauczycielu, naszym Wzorze i Przewodniku. Jest to głos Pański, którym mówili Jego natchnieni Apostołowie i Prorocy od dwóch do czterech tysięcy lat temu. To właśnie na to Słowo Boskiego natchnienia Prorok kieruje uwagę tych, którzy pragną mądrej rady i w tym samym Słowie słyszymy głos Boży, który mówi: „To jest droga, chodźcie nią”. Jeśli doszliśmy do rozwidlenia drogi – do pewnego kryzysu w naszych doświadczeniach – i nie wiemy, czy udać się w prawo, czy w lewo, powinniśmy natychmiast zatrzymać się i nasłuchiwać tego głosu. Innymi słowy, powinniśmy od razu zwrócić się do Pańskiego Słowa i poprzez rozważanie jego przykazań, zasad oraz ilustracji dotyczących powodu naszego zakłopotania, starać się poznać wolę Pana. Powinniśmy prosić także o kierownictwo Jego Ducha i usiłować doprowadzić umysł do postawy pełnej miłości, uległości i ufności. „To jest droga, chodźcie nią” będzie jasną odpowiedzią dla każdego poszukującego w taki sposób serca.

Mimo iż te słowa Proroka były skierowane bezpośrednio do cielesnego Izraela, ich zastosowanie wobec duchowego Izraela ma jednak nie mniejszą moc oddziaływania. W odniesieniu do tego pierwszego przepowiadały mu powrót Boskiej łaski, gdy ostatecznie przeminie długi okres jego karania i zaślepienia. Wtedy, pod tysiącletnim panowaniem Chrystusa, oczy ślepych i uszy głuchych zostaną otworzone, a głos całego natchnionego Słowa – wtedy już jasno dla nich zrozumiałego – skieruje ich na sprawiedliwe drogi Pana, księgi bowiem (zakonu, proroków i Pism Nowego Testamentu) zostaną otworzone i będą oni sądzeni według zawartej w nich nauki – Obj. 20:12.

Drogą wskazaną wówczas cielesnemu Izraelowi i całemu światu będzie wspaniały gościniec świętobliwości, którym pójdą odkupieni Pańscy, a wesele wieczne będzie na głowach ich (Iz. 35:10). Końcem tej drogi będzie życie i pokój – zupełne wybawienie z grzechu i śmierci i całkowita restytucja do stanu ludzkiej doskonałości.

Podczas gdy droga życia będzie wyraźnie widoczna dla Izraela i świata w wieku, który nadejdzie, to już teraz jest ona nie mniej wyraźnie widoczna dla dzieci Bożych, które postępują wiarą, a nie widzeniem. Jest ona pokazana jako: 1) droga wiary; i ci, którzy teraz postępują wiarą, są prawdziwym nasieniem Abrahama (Rzym. 4:12-16), którego dotyczy przymierze i nadzwyczaj wielkie i kosztowne obietnice w ich najpełniejszym wypełnieniu. 2) Jest to droga zupełnego poświęcenia się Bogu aż na śmierć, co oznacza pogrzebanie własnej woli w woli Bożej – stawianie siebie ofiarą żywą.

Zgodnie z tymi dwiema zasadami – wiary i poświęcenia – jesteśmy pouczeni, aby kroczyć w nowości życia, nie według ciała, ale według ducha; nie jak inni poganie w próżności umysłu, ale ostrożnie, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy, czas odkupując, postępując nie widzeniem, ale wiarą – Rzym. 6:4; Rzym. 8:1;Efez. 4:17,18; Efez. 5:15,16; 2 Kor. 5:7.

Przez wiarę i poświęcenie weszliśmy w nowe życie jako duchowi synowie Boży, jednakże skarb ten mamy w ziemskim naczyniu, a nowe życie jest tylko w stanie

::R1753 : strona 7::

zarodkowym. Stąd konieczność postępowania według duchowych instynktów nowej natury i trzymania na wodzy silniejszych impulsów starej natury. Na tym polega chodzenie w nowości życia, według ducha, a nie ciała. Postępowanie według ciała jest podążaniem za jego nadziejami, celami i ambicjami; a skoro ciało i duch są w stanie wojny między sobą, podtrzymanie życia ich obu jest niemożliwe. Dlatego też napisano: „Albowiem jeślibyście [wy spłodzeni z ducha] według ciała żyli, pomrzecie; ale jeźlibyście Duchem sprawy ciała umartwili [uśmiercili], żyć będziecie” – Rzym. 8:13.

Podczas gdy Słowo Pańskie mówi w powyższy sposób o ogólnych zasadach określających drogę, którą powinniśmy chodzić, jesteśmy też nakłaniani, aby we wszystkich mniejszych sprawach życia udawać się po radę do tych Boskich wyroczni. Jeżeli nie wiemy, czy mamy udać się w prawo, czy w lewo, idziemy i znajdujemy obietnicę: „Spuść na Pana drogę twoją, a ufaj w nim”, a On pokieruje krokami twoimi. Gdy czujemy się obciążeni, znajdujemy obietnicę: „Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście spracowani i obciążeni a Ja wam sprawię odpocznienie”. Tak więc głos dochodzący z tyłu dostarcza nam pocieszenia, pokoju i odpoczynku wśród wszelkich życiowych trosk i prób, jeżeli postępujemy, zachowując posłuszeństwo wobec jego zasad i przepisów. „A którzykolwiek według tego sznura postępować będą, pokój na nich przyjdzie i miłosierdzie, i na lud Boży Izraelski”.

====================

–1 stycznia 1895 r. —