Zmień język 

::R1673 : strona 221::

NARODZENIE JEZUSA

„Dziś się wam narodził Zbawiciel, który jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym” – Łuk. 2:11

Że Chrystus Pan egzystował pierwej, zanim stał się człowiekiem jest jasno przedstawione w Piśmie Świętym. Zob. Jana 17:15; 2 Kor. 8:9; Jana 1:1-3,10; Efez. 3:9; Kol. 1:15-17; Żyd. 1:2; Obj. 4:11.

Ta przemiana stała się w cudowny sposób, która jak wszystkie cuda przechodzą ludzkie pojęcie a zdziałana z potrzeby, której żadne prawo naturalne nie mogło wykonać. Nauka o Boskim planie zbawienia, który tego wymagał, przemawia do umysłu myślącego człowieka kierującego się Pismem Świętym. Syn Boży stał się ciałem, aby mógł to ciało, czyli człowieczeństwo oddać za życie świata; bo jak przez człowieka (Adama) przyszła śmierć, tak przez człowieka („Chrystusa Jezusa”) mogło nastąpić powstanie z umarłych (Jana 1:14; Jana 6:51; 1 Kor. 15:21).

Innymi słowami mówiąc, został przemieniony z istoty natury duchownej, na istotę ludzkiej natury, aby oddając swoje życie za życie świata, mógł dać zupełnie równoważną cenę – okup za to, co było utracone.

Z konieczności musimy ominąć wiele punktów ciekawych a mających łączność z narodzeniem Jezusa, np. wiele proroctw przepowiadających Jego przyjście 1 Moj. 3:15; 1 Moj. 22:18; 1 Moj. 49:10; 2 Sam. 7:12-16; Iz. 9:6,7; Iz. 11:1-9; Dan. 9:24 i wiele innych), jako też zwiastowanie Jego narodzenia Łuk. 1; data Jego narodzenia Zob. II Tom, Jego pochodzenie z linii Dawida i Abrahama, Jego Boskie pochodzenie jako jednorodzonego Syna Bożego a na ostatek stan świata podczas Jego urodzin. Lecz te rzeczy każdy może sam przepatrzeć. Nie możemy jednak pominąć ostatniego punktu, by nie zauważyć dowodu, że Pan Bóg przygotował sprawy świata, ażeby się wypełniło, co On zamierzył w Swoim planie.

(1) Świat w owym czasie zażywał pokoju, państwo Rzymskie podbiło pod swoją władzę, cały ówczesny świat i wszyscy ludzie mniej lub więcej wyczekiwali przyjścia Mesjasza (Łuk. 3:15) według przepowiedni proroków narodu Żydowskiego, którego słowa były znane po całym świecie, przeto nagłe zwiastowanie Jego urodzin, zwróciło na siebie uwagę a co nie byłoby możliwym, gdyby nie panował pokój.

(2) Język grecki był podówczas w powszechnym użyciu przez uczonych i doskonałym narzędziem do ogólnego porozumiewania się ludzi między sobą. W ten sposób wszystko było przygotowane, aby w czasie właściwym język ten mógł być dobrym narzędziem do głoszenia Ewangelii nowego testamentu.

(3) Pisma Starego Testamentu pisane w języku hebrajskim zostały przetłumaczone na język grecki na trzysta lat przed narodzeniem Chrystusa (przekład ten nazywa się Septuaginta). Żydzi będąc rozproszeni między wszystkimi narodami, starali się, by zapoznawać ich z naukami Starego Testamentu, szczególnie proroctwami odnoszącymi się do przyjścia ich króla – Mesjasza.

(4) Był to także czas rozwoju umysłowego, w którym ludzie interesowali się różnymi ważnymi rzeczami. Zatem okoliczności w tym czasie bardzo sprzyjały do ogłoszenia tego nadzwyczajnego wydarzenia, to jest przyjścia Zbawiciela świata. Nastała zupełność czasów a pod kierownictwem Opatrzności warunki zupełnie dojrzały.

Jest godnym uwagi fakt, że zwiastowanie urodzin Zbawiciela nie było uczynione światu, za którego przyszedł umrzeć, ani Izraelowi wybranemu ludowi Bożemu; ani nawet nie wszystkim takim jak Symeon i Anna, którzy przez długi czas wyglądali nadziei narodu Izraelskiego. Wyjątek stanowiła gromadka pasterzy pilnująca w nocy swej trzody. Wielka prawda miała być przyjęta wiarą a posłana przez mało znaczące ludzkie narzędzie, lecz ten cel wybrany od Boga. Ktokolwiek wzgardził tym narzędziem, okazał się niegodnym wesołej nowiny.

Zwiastowanie było tego rodzaju, że z nim nauka dzisiejszych teologów nie może się zgodzić; ich nauka głosi prawie zupełnie przeciwną nowinę tj. wieczne męki prawie dla wszystkich ludzi, bo wszystkim nie dostaje chwały Bożej a więc mało jest takich, co mogliby mieć nadzieję zbawienia. Anioł zaś zwiastował: „Radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi; iż się wam narodził Zbawiciel, który jest Chrystus Pan w mieście Dawidowym”.

Poselstwo, które Anioł zwiastował było: odkupienie, naprawienie wszystkich rzeczy i żywot wieczny wszystkim, co przyjmą warunki, to jest wiarę w Jezusa Chrystusa, jako Odkupiciela i uczynią zupełną poprawę życia, czyli odstąpią od wszelkiego grzechu i nieprawości a zaczną uprawianie sprawiedliwości. Chrystus się narodził na to, aby się stał Zbawicielem przez danie życia swego za świat jako okup. Ta wielka wiadomość – to prawdziwy cud Boskiej dobroci i miłosierdzia dla upadłych i na śmierć skazanych ludzi – została przyjętą chłodno i obojętnie. Napisano jest, że przyszedł do swojego ludu (Żydów), ale go swoi nie przyjęli, chociaż powiadomieni o fakcie i ważności sprawy, jednak nie okazali wiary, ani zainteresowania.

Oceniły jednak zastępy aniołów, czego nie ocenili ludzie i nie ocenią prędzej, aż ich wzrok i słuch zostanie przywrócony, gdy usłyszą wołanie: „Chwała na wysokościach Bogu a na ziemi pokój, w ludziach dobre upodobanie”.

Ważności tego ludzie nie będą mogli prędzej zrozumieć i ocenić aż Chrystus w swym Tysiącletnim Królestwie podniesie ich z upadku, degradacji i grzechu, i przyprowadzi stopniowo do doskonałości.

====================

— 1 lipca 1894 r. —