Zmień język 

::R1123 : strona 2::

Wesołość

Wesołość jest jedną z najprzyjemniejszych łask Chrześcijańskiego charakteru. Ona przynależy tym szlachetnym charakterom, których sama obecność przynosi słoneczny blask wszędzie gdzie się oni udadzą.

Czasami spoglądamy w twarz, która jest tak bardzo zimna i odpychająca, ciemna i ponura, że czyni nas przygnębionymi niemal od samego spojrzenia na nią, oraz która świadczy o braku radości w sercu, braku szlachetności w duszy, braku hojności w charakterze, o tym, że cały charakter jest tak zimny jak góra lodowa. A czasem spotykamy twarz tak rozświetloną, uśmiechniętą, wesołą, radosną, że jeden jej przebłysk czyni dobrze naszym własnym duszom, i jest dla nas inspiracją. I dzięki temu sami czujemy się bardziej wesołymi. Jeśli posiadamy ducha pełnego nadziei, to umożliwi nam to zauważyć srebrne obwódki najciemniejszych chmur za którymi zawsze świeci światło Boskiej obietnicy i pomocy.

Prawdziwa religia nie jest ponura, „jej drogi są drogami przyjemności, a wszystkie jej szlaki są spokojne.” – Wybrane.

———–

„Błogosławiony jest ten, który nauczy się korzystać ze swoich braków i słabości, i który, w całej nędzy jakiej doświadcza, wciąż jest poddany Słowu Bożemu”.

———–

Wiele pozostaje
Do podbicia wciąż; Pokój ma swoje zwycięstwa,
Nie mniej odnowiony niż Wojna; nowy wróg powstaje
Grożąc związaniem naszych dusz więzami sekularyzmu.
Pomóż nam ochronić wolne sumienie z szponów,
Najemnych wilków, których ewangelią są ich szczęki.
— Milton.

====================

— Lipiec 1889 r. —