Zmień język 

::R0936 : strona 7::

Poświęć swoje życie

„Kto znajdzie swoje życie, straci je, a kto straci swoje życie z mego powodu, znajdzie je” – Mat. 10:39

Niektóre z nauk naszego Pana były adresowane do mieszanych grup otaczających go światowych ludzi, ale najwięcej uwagi i nauk poświęcił specjalnie swoim uczniom. I powiedział im wiele rzeczy, których nie byli w stanie pojąć w tamtym czasie, ale które, jak obiecał, miały być przypomniane i wyjaśnione Kościołowi później.

Wśród nich znajduje się stwierdzenie powyższego tekstu. Dla uczniów w tamtym czasie było ono po prostu niezrozumiałe, ale w świetle pełniejszego nauczania w epoce ducha staje się całkiem jasne i wyraźne. Stwierdzenie to odnosi się do tych, którzy poświęcili swoje życie, którzy stawili się Bogu jako żywe ofiary. Ich poświęcenie oznacza, że zamierzają wiernie przeżyć życie w służbie Bożej aż do śmierci.

Zawarłszy to uroczyste przymierze z Bogiem i tym samym będąc przyjęci przez Niego za pośrednictwem Chrystusa, nie mamy ani prawa, ani władzy, żeby odzyskać to, czego się tym sposobem zrzekliśmy i do czego nie mamy już żadnych praw – a mianowicie naszego życia jako istot ludzkich z nadziejami i błogosławieństwami itp., które do niego przynależy. Jesteśmy teraz (z przypisania) nowymi stworzeniami, spłodzonymi z Boga do nowej natury, boskiej, której nie możemy w pełni posiąść, dopóki natura ludzka nie będzie całkowicie unicestwiona – martwa. Wziąć nasz krzyż i iść za Mistrzem, umierając w ten sposób codziennie, aż ostatnia iskra wypali się w Jego służbie, nie jest rzeczą łatwą i niektórzy mogą kuleć, chwiać się i wahać, a mimo to pokonywać wszystkie swoje słabości, patrząc na Pana i przyjmując Jego zaoferowaną pomoc.

Jednak całkowite odwrócenie się od naszego celu i uchwycenie się tego, co pozostało z naszego ziemskiego życia oraz ponowne rozpoczęcie życia według ciała oznaczałoby utratę wszelkich praw do życia duchowego, jedynego życia, do którego takie osoby mają obecnie prawo. O nich to zaś jakże dobitnie jest powiedziane, że ten, kto trzyma się życia już poświęconego na ofiarę, traci w ten sposób całe życie, podczas gdy ten, kto jest posłuszny swojemu przymierzu, znajdzie życie o wiele bardziej obfite niż obecnie posiadane – we właściwym u Boga czasie: „Kto straci swoje życie z mego powodu, znajdzie je”.

====================

— Maj 1887 r. —