Zmień język

::R0853 : strona 4::

DUSZA, ŻYCIE, ISTOTA

Greckie słowo psyche jest tłumaczone w niektórych miejscach dusza, a czasem życie, w różnych tłumaczeniach. Na przykład przetłumaczono życie w Ew. Jana 12:25: „Kto miłuje swoje życie, straci je”, a jako dusza przetłumaczono w Dz. Ap. 2:27: „Nie zostawisz mojej duszy w piekle [hades – stan śmierci lub grób]”.

Słowo psyche było najwidoczniej zagadką dla badaczy, a wykształceni tłumacze aktualnej wersji Nowego Testamentu przełożyli je na cztery różne sposoby, a mianowicie: serce, umysł, życie, dusza; zasadniczo jako te dwa ostatnie. Młody autor konkordancji, Young, definiuje psyche i odpowiadające mu hebrajskie słowo nefesz jako „duszę zwierzęcą”, ograniczając tym samym słowo do ziemskiego bytu; ale nie możemy zgodzić się z tą definicją ani z żadną definicją, która ograniczyłaby te słowa wyłącznie do ziemskiej egzystencji, ponieważ słowo to odnosi się do Boga, który nie jest zwierzęciem ani ziemską istotą, ale istotą duchową. Dlatego definiując te słowa, szukaliśmy takiej definicji, jaką można by zastosować do tych słów w każdym przypadku ich użycia w Biblii, i za takową definicję uważamy pojęcia istota lub istnienie, bez względu na to, czy chodzi o istotę niebiańską czy ziemską, zwierzęcą czy duchową.

Istota czy istnienie nie jest życiem, jakkolwiek nie byłoby istnienia bez życia; nie jest też ciałem ani organizmem, chociaż nie ma istnienia bez ciała. Ciepło jest ilustracją tej zasady; węgiel nie jest ciepłem ani tlenem; ale kiedy węgiel i tlen są odpowiednio i korzystnie połączone, wytwarzane jest ciepło; kiedy są rozdzielone, ciepło ustaje. Tak samo jest z istotą; kiedy zasada życia i organizm są odpowiednio korzystnie zjednoczone, powstaje istota lub egzystencja; kiedy są oddzielone, istnienie lub istota ustaje.

Ci, którzy uznają istotę za prawidłową definicję psyche, zobaczą, że istnienie, istota, zakończone śmiercią Adamową, może zostać przywrócone lub wskrzeszone takim, jak było lub w związku z jakąkolwiek formą lub organizmem, jakie Bóg zechce wybrać. W zmartwychwstaniu Bóg daje mu takie ciało, jakie chce – każdemu rodzajowi nasienia jego własne odpowiednie ciało.

Pierwotne nasienie było ludzkie, „ziemskie” i „bardzo dobre”, obraz Boga w glinie. Ale podczas Wieku Chrześcijańskiego pod „wysokim powołaniem”, „niebiańskim powołaniem”, aby „stać się uczestnikami boskiej natury”, mała trzódka już zmieniła naturę i stała się „nowymi stworzeniami” – nowymi istotami. Dlatego podczas zmartwychwstania Bóg da tym dwóm klasom ciała zgodnie z ich naturą. Ludzkie nasienie zostanie przywrócone do doskonałego człowieczeństwa; a nowe nasienie, „nowe istoty” powstaną w odpowiednich ciałach – „jakie chce” – da On każdemu nasieniu odpowiednią formę lub organizm. W znacznej mierze ujawnia się, jaką formę itd. będzie miała rasa ziemska, choć obecnie trudno ocenić wspaniałość doskonałego człowieka Adama. Jaka była ziemska głowa, tacy też będą ziemscy, gdy w pełni zmartwychwstaną.

W przeciwieństwie do tego, przemiany innych nie możemy tak w pełni pojąć; albowiem „jeszcze się nie objawiło, kim będziemy, ale […] będziemy tacy jak on” – Chrystus Jezus, Głowa nowego stworzenia. Jaki ten niebiański, tacy będą też ci z niebiańskiego nasienia lub nowej natury. Nosiliśmy obraz ziemskiego, ale z powodu „przemiany” w naszym zmartwychwstaniu nosić będziemy obraz niebieskiego (zob. 1 Kor. 15:38,48,49).

====================

— Maj 1886 r. —