Zmień język 

::R0062 : strona 8::

PYTANIA KORESPONDENTÓW

Odpowiedzi Redaktora

PYTANIE: Nie widzę odniesienia do zmartwychwstania ziemskiego człowieka, w ziemskim ciele w 1 Kor. 15. Czy nie wydaje się, że on odnosi się tylko o wzbudzeniu Świętych – ciał duchowych?

ODPOWIEDŹ: W 1 Kor. 15:22, Paweł powtórzył to, co potwierdził wszędzie indziej, a mianowicie: że przez nieposłuszeństwo Adama rasa ludzka stała się umarła, tak przez posłuszeństwo Chrystusa wszyscy zostali w oczach Boga usprawiedliwieni, aby ponownie żyć, i w swoim właściwym czasie zostaną uwolnieni spod zwierzchnictwa śmierci i przywróceni do doskonałego życia. On przedstawił ogólną zasadę czy prawdę, że „jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą, ale każdy w swoim rzędzie”. Oznacza to, że może nastąpić kilka wskrzeszeń umarłych, zanim wszyscy zostaną wzbudzeni. Paweł nie precyzuje, ile będzie rzędów czy klas.

Pisał do wierzących i informował ich, że ich zmartwychwstanie jest w pierwszym rzędzie „a potem ci, co są Chrystusowi w przyjście [parousia, obecność] jego. A potem będzie koniec [słowa przyjdzie nie ma w Grece – w Biblii KJV występuje tutaj słowo cometh – przyp. tłum.]”. Myśl jest następująca: „Potem, tj. po tym, jak wszystkie klasy lub rzędy zmarłych zostaną wzbudzone, itd. – kiedy „wszyscy będą ożywieni”. Wtedy, uratowawszy człowieka z jego upadłego stanu i zniszczywszy ostatniego wroga śmierć, poprzez uwolnienie ludzkości z niewoli, dzieło, jakie Ojciec dał mu do wykonania, zostanie ukończone, tj. „pojednanie świata,” stłumiwszy wszystkie władze i moce przeciwne Ojcu, potem odda królestwo Bogu równemu Ojcu; tedyć też i sam Syn będzie Mu poddany” – 1 Kor. 15:28.

—————

PYTANIE: Czy nie wydaje się, że Obj. 20:4,6 ignoruje wszystkie za wyjątkiem dwóch klas, a mianowicie: błogosławionych i świętych pierwszego zmartwychwstania, i resztę umarłych, którzy nie ożyją, aż tysiąc lat się skończy. Gdzie teraz znajdziemy wspaniałą klasę restytucji wzmiankowaną w tych dwóch rozdziałach?

ODPOWIEDŹ: Tekst ten z pewnością zdecydowanie zaprzecza idei różnej kolejności zmartwychwstania w ciągu wieku tysiąclecia (1000 lat); i nie tylko to, ale także zaprzecza wszystkim tekstom biblijnym, które nauczają – „czas naprawienia wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich”; i wyklucza ideę „wszystkich ludzi zbawionych [od śmierci] i tych, którzy przyszli do znajomości prawdy”; a to uniemożliwiłoby być „świadectwem czasów jego [dla wszystkich], że Jezus Chrystus dał samego siebie na okup za wszystkich” (1 Tym. 2:6). Werset 4 (Obj. 20:4) traktuje o pierwszym zmartwychwstaniu, o tych, którzy królują i żyją z Chrystusem w ciągu tysiąclecia. Teraz, jeśli „insi z umarłych” (poza pierwszym zmartwychwstaniem) „nie ożyli ażby się skończyło tysiąc lat”, to z pewnością nie będą posiadać okresu próby, gdyż wersety Obj. 20:7-10 opisują ostateczne zakończenie grzechu i grzeszników, symbolicznie określone jako „jezioro ognia i siarki”, do którego symboliczna bestia została wrzucona, itd.

Ale co z tym mamy zrobić? Jeśli Obj. 20:5 przeczy równowadze Biblii, cóż powinniśmy zrobić? Ta sama kwestia niepokoiła mnie około ośmiu lat temu. Nie wiedziałem, co myśleć na ten temat. Ten tekst stał w opozycji do wszystkich myśli o restytucji i „błogosławienia wszystkich narodów ziemi” przez „Nasienie”, jednakże nie mogłem pomyśleć o odrzuceniu go, nawet jeśli Prorocy mówili, że Sodoma, Samaria, Izrael itd. miały być przywrócone do ich „poprzedniego stanu”. Byłem w tym stanie zakłopotania, dopóki nie odkryłem, że niepożądanej części tego piątego wersetu (pierwsze zdanie) nie można odnaleźć w trzech najstarszych Manuskryptach, mianowicie: „Syryjskim”, „Synajskim” i „Watykańskim”. Syryjski jest najstarszym (z drugiego wieku), a „Synajski” jest najbardziej znanym i wiarygodnym manuskryptem; napisany ok. 350 roku po Chrystusie. Jedynym starożytnym manuskryptem zawierającym to zdanie jest „Aleksandryjski”. Jest nie tylko mniej wiarygodny (choć uznawany za wartościowy), ale będąc napisanym mniej więcej w połowie piątego wieku, jest mniej wartościowy niż starsze „Synajski” i „Watykański”, ponieważ był bardziej narażony na wstawianie dodatków do tekstu w ciągu stulecia. Trzy ostatnie manuskrypty są przez wszystkich uznawane za najlepsze istniejące GRECKIE teksty. „Syryjski” nie jest tak miarodajny, ponieważ został napisany w języku syryjskim.

Po uważnym odczytaniu kontekstu zauważysz, że werset ten nie tylko nie zostanie osłabiony, ale zostanie zdecydowanie poprawiony poprzez ominięcie tego zdania; przeczytaj: „I ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat: Toć jest pierwsze zmartwychwstanie. Błogosławiony itd.”

Kiedy kopiowanie odbywało się za pomocą pióra, skrybowie, jak się wydaje, często zapisywali notatki w nawiasach lub na marginesach, będące swoimi myśli na dany temat, i mające na celu odświeżenie ich pamięci podczas ponownego czytania. Te zapiski bywały pomyłkowo brane przez kolejnych skrybów za część natchnionego tekstu. Innym podobnym dodatkiem jest Jana 21:25, również pominiętym w manuskrypcie „Synajskim”. (Zobacz artykuł nt. „Biblia Święta” – pojawi się w numerze styczniowym.)

====================

— Grudzień 1879 r. —