Zmień język 

::R5500 : strona 216::

„PAN BÓG TWÓJ JEST BOGIEM WIERNYM”

,,Błogosławcież narody Boga naszego, i ogłaszajcie głos chwały jego. Zachował przy zdrowiu duszę naszę, a nie dał się powinąć nodze naszej’’ – Ps. 66:8,9.

W TYM Psalmie Prorok Dawid wzywa cały świat, aby chwalił Pana. Słowami proroczego języka woła: „Wszystkać się ziemia kłaniać, i śpiewać ci będzie; psalm śpiewać będzie imieniowi twemu”. Następnie opisuje wspaniałe przejawy mocy Bożej w Jego relacjach z Izraelem. Apeluje do ludu, aby błogosławił Pana i ogłaszał Jego chwałę innym narodom. Patrząc wstecz na postępowanie Jehowy z Jego ludem, mówi dalej: „Albowiemeś nas doświadczył, o Boże! wypławiłeś nas ogniem, tak jako srebro pławione bywa. Nagnałeś nas był w sieć, a ścisnąłeś uciskiem biodra nasze. Wsadziłeś człowieka na głowę naszę; weszliśmy byli w ogień i w wodę, wszakżeś nas wywiódł na ochłodę” – w. 10-12 [Ps. 66:10-12].

Następnie Psalmista ogłasza, że wejdzie do domu Pana i odda Panu śluby, które złożył w czasie ucisku. Opowiada o dobroci okazanej mu przez Boga. Mówi, że wołał do Pana i sławił Go za to, że jego modlitwy zostały wysłuchane i że dostąpił wywyższenia, pobłogosławienia i wybawienia. Wzywa Izrael, aby pamiętał o wszystkich sytuacjach, w których Pan był jego przewodnikiem, i o Jego dobroci w historii Izraela jako narodu, oraz nawołuje, aby Izrael rozsławiał Jego wielkie imię. Bóg wyzwolił lud Izraela spod niewoli egipskiej i towarzyszył im podczas całej ich podróży przez pustynię oraz opiekował się nimi od tamtej pory.

Król Dawid przypomina im, że zostali zachowani przy życiu, że Bóg nie dozwolił na ich zniszczenie – „aby się zachwiać miała noga twoja”. Tak długo, jak Mu ufali i okazywali posłuszeństwo, nie zostali pokonani przez swych wrogów. Potem z powodu ich nieposłuszeństwa i przewrotności, Bóg spowodował, że zostali uprowadzeni w niewolę do Babilonu. Jednak było to dla ich dobra, aby On mógł ich doświadczyć, a następnie przyprowadzić wszystkich godnych do ich własnego kraju.

NIECH DUCHOWY IZRAEL OGŁASZA CHWAŁĘ JEGO!

Chociaż ten psalm dotyczy przede wszystkim cielesnego Izraela, odniesienia poczynione przez naszego Pana i Apostołów, naszym zdaniem, wskazują, że te słowa jeszcze bardziej stosują się do duchowego Izraela. Pan wyprowadził nas ze świata. Uwolnił nas od wielkiego tyrana, Szatana. Był naszym przewodnikiem w wędrówce po pustyni. Karmił nas Manną z Nieba. Sprawił, że ze Skały Wieków uderzonej dla nas, trysnęła Woda Życia, abyśmy mogli ją pić i żyć. Omył nasze stopy z pyłu pustynnej drogi. Wiernie nas karał i oczyszczał jako Swoich synów. Szedł przed nami podczas całego mozolnego marszu i równocześnie był naszą tylną strażą, broniąc nas przed niebezpieczeństwem i zranieniem. Skoro cielesny Izrael miał wielki powód do wdzięczności i chwały, to jaka powinna być nasza postawa w stosunku do wszystkich tych przejawów Jego miłości i opieki nad nami, Jego duchowym Izraelem! Naprawdę jak żaden inny lud na ziemi,

::R5501 : strona 216::

w przeszłości lub obecnie, umiemy wychwalać naszego Boga! Możemy powiedzieć wraz z poetą:

„Bardziej niż wszystkie nadzieje serce me radował,
Lepszy był niż me lękliwe spodziewania.
Z przedsięwzięć mych nieudanych most budował,
A z łez wylanych wspaniałą tęczę.
Wielkie fale, które spotykałem na życia drodze,
Mego Pana na swych grzbietach niosły,
A kiedy nadeszły dni marszu, męczącego srodze,
Zawsze mogłem się oprzeć na Jego miłości.

„On uwolnił me ręce od skarbu ziemskiego, który mam,
Ukazał mi miłość przymierza swego,
Me serce zbolałe uleczył z ran
Oczyszczającym balsamem tchnienia swego.
Delikatne, lecz prawdziwe było to oczyszczanie,
Mądrości uczyło i ufności,
Aż dusza, której szukał, obdarzyła Go zaufaniem.
Jedynie w Nim i z Nim uczyła się miłości.

„On kierował krokami mymi, kiedy byłem w ciemności,
Używając sposobów, których nie znałem,
Krzywe prostym czynił, wyboiste pełnym równości,
Jeśli tylko Pana mego naśladowałem.
Chwalę Go za przyjemny, dawany przez drzewa cień,
Za strumienie przy drodze i źródła wód.
Sławię Go za obłok prowadzący w dzień
I za ochronę nocą dawaną przez ognia słup.

„To nie czuwanie ani marszu trudności,
Lecz miłości obietnica przyciąga nas i trzyma.
Jaka przyszłość mnie czeka, czytam z przeszłości,
Wiem, że będzie lepsza niż me lękliwe spodziewania,
Jak złota czasza z manną zachowana na czasy wieczne,
Jak ta, która zakwitła, laska Aarona z domu Lewiego
I tablice Zakonu, w Arce wszystko bezpieczne
Pod opieką Przymierza przez Boga danego!”

NIEKTÓRZY WIERNI W CZASIE CIEMNYCH WIEKÓW

Nasz Bóg nigdy nie zawodzi swoich dzieci: Wierność to Jego imię! Bóg nigdy dotąd nie pozwolił, aby Jego Kościół został zniszczony, niezależnie od wszystkich ataków błędu i sił ciemności. Prawdziwy lud Boży nadal jest na świecie i zawsze był. Podczas ciemnych wieków owa wspaniała prawda o złożeniu ofiary za grzech przez naszego Odkupiciela, była wciąż podtrzymywania przez niektórych prawdziwych świętych Pańskich. Ta drogocenna prawda nigdy nie została całkowicie zagubiona podczas tych lat ciemności i przesądu, a w czasie wyznaczonym przez Boga Jego Kościół, „podparłszy się na ramieniu miłego swego”, wyłoni się z pustyni. Od tego czasu światło staje się coraz jaśniejsze dla czuwających wiernych. I cóż za strumień światła oświeca obecnie ścieżkę świętych!

„Patrząc wstecz, chwalimy drogę Boga naszego,
którą nas prowadzi dnia każdego!”

Podczas minionych wieków święci Boży nie potrzebowali tych dodatkowych błogosławieństw, które są dzisiaj udzielane wiernym, ale każda ich potrzeba była zaspokojona. Żyjemy w czasach „oczyszczonej Świątyni”. Teraz jest więcej Prawdy na czasie niż w jakimkolwiek okresie historii Kościoła. Rzeczywiście, nasz Pan „Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie” (PnP 2:4). Naprawdę „Zachował przy zdrowiu duszę naszę, a nie dał się powinąć nodze naszej”, pomimo tysięcy tych wszystkich sideł, rzucanych nam pod nogi przez wielkiego Przeciwnika i jego sług, spośród których wielu służy mu nieświadomie. Widzimy, że już dawno temu bylibyśmy prawdopodobnie pokonani przez ataki Przeciwnika, gdyby nasz Bóg nie był Murem Obronnym, który nas otacza.

JEGO ŚWIĘCI NIGDY NIE UPADNĄ

„Sznury mi przypadły na miejscach wesołych […]” (Ps. 16:6). Jedynie wierni są tak traktowani. Nie powinniśmy rozumieć, że Pan podtrzymuje kogokolwiek, kto osobiście nie robi odpowiedniego wysiłku, aby poznać Bożą wolę, tak aby móc ją czynić. To ci, którzy postępują śladami Jezusa i robią wszystko, co w ich mocy, aby podobać się Panu, ponieważ potrafią rozpoznać drogę, którą On pragnie, aby szli. Za ich przyczyną słyszany jest dzisiaj głos, który Go chwali, a łaska jest ich udziałem. Nawet jeśli próby wiary, posłuszeństwa i ufności w najbliższej przyszłości będą trudniejsze niż dotychczas, to ci wierni nie upadną. Ich nogi nie będą poruszone, nawet gdyby wojsko stanęło przeciwko nim, a tysiące padały u ich boku.

::R5501 : strona 217::

„Tuć jest cierpliwość i wiara świętych”. Tacy będą mocni w Panu i sile Jego mocy, nawet jeśli przez pewien czas będą musieli iść, nie znając celu.

Dlatego też idźmy do przodu z wielką odwagą, wiedząc, że Ten, który dotychczas nas prowadził, nadal będzie to czynił. Ten, który pierwszy nas obdarzył łaską, będzie nam sprzyjał, aż do końca; „bo większy jest z nami niżeli z nim”. Bogu niech będą dzięki, że Jego łaska nas zachowała, że On powstrzymał nas przed upadkiem, że tak wielu z nas jest nadal jednego serca i jednego umysłu, dzięki czemu niezachwianie idziemy do przodu, bez względu na to, co mogą przynieść nadchodzące dni. Jeśli przyniosą nam ciężkie doświadczenia i prześladowania, ból i udrękę, Jego łaska nadal nas podtrzyma. Jeśli przyniosą nam próby wiary i wytrwałości, Jego obietnice nie zawiodą. Niechaj cała nasza ufność ześrodkuje się w Bogu. Radujmy się w Nim bezustannie. „Ale w tem niechaj się chlubi, kto się chlubi, że rozumie a zna mię, żem Ja jest Pan, który czynię miłosierdzie, sąd i sprawiedliwość na ziemi; bo mi się to podoba, mówi Pan” (Jer. 9:24). Będą dozwolone próby, które przyjdą na lud Boży, aby odsiać wszystkich, którzy w rzeczywistości nie należą do Niego. A więc stójmy mocno, wiedząc, że On jest wierny.

====================

— 15 lipca 1914 r. —