Zmień język 

::R4898 : strona 397::

Pokój Boży

„Pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie”; „Pokój wielki dajesz tym, którzy miłują zakon Twój a nie doznawają żadnego obrażenia” — Filip. 4:7; Ps. 119:165

Boskie Prawo przedstawia Boską wolę. Każdy, kto jest rozsądny, właściwie nastawiony, będzie radować się  wypełniając wolę Bożą. Pierwotnie Boska wola była wpisana w naturę człowieka. Po tym jak grzech wymazał ją stamtąd, Bóg zapisał ją dla Izraela na kamiennych tablicach. To sprawiedliwość tego Prawa powoduje, że chrześcijanie są im posłuszni (Boskie reguły, wymagania i cokolwiek by to nie było) na ile jest to możliwe. Rozkoszujemy się w czynieniu woli Bożej.

Miłować Zakon, oznaczałoby doceniać fakt, że Bóg ma wielki cel, rozkoszować się w poszukiwaniu Boskiej woli i posiadać zupełne zaufanie w Jego Sprawiedliwość, Mądrość, Miłość i Moc. Wszyscy którzy tak czynią posiadają wielki pokój. Nie rozumieją oni każdego aspektu, działania Boskiej sprawiedliwości, lecz ich wiara trzyma się prawdy, że jest On zbyt mądry by błądzić. Tym sposobem, powierzając Jemu swoje sprawy, oni posiadają pokój.

W tym tekście Apostoł rozróżnia umysł od serca. Serce przedstawia uczucia. Apostoł przekonuje, że nie tylko powinniśmy posiadać dobre uczucia, lecz że nasze umysły powinny być spokojne. Jeżeli po naszym poświęceniu się Bogu, uczynimy coś co pogwałciłoby nasze sumienie, czujemy oddalenie od Niego. Wtedy nasze serca powinny czuć, że możemy ponownie zbliżyć się do Boga, powinniśmy dążyć, aby przez modlitwę powrócić do harmonii z Bogiem i w ten sposób osiągnąć pojednanie z Nim. Nasz Pan uczynił zabezpieczenie na naszą korzyść, abyśmy mieli Orędownika u Boga (1 Jana 2:1). Ten, który najpierw pojawił się w obecności Boga na naszą korzyść, jest tym samym, który zawsze żyje, by wstawiać się za nami. Zatem przybliżamy się do Pana przez zarządzenie, które dla nas uczynił i radujemy się, że możemy otrzymywać przebaczenie i łaskę do pomocy w czasie potrzeby.

Tekst nie mówi o naszym własnym pokoju, lecz o Pokoju Bożym, pokoju, który otrzymujemy przez uświadomienie sobie Boskiej mocy, Jego dobroci i gotowości trzymania nas w Swej prawej ręce jako Swoje dzieci. Ten pokój, niczym wartownik, ustawicznie strzeże nas, by pokonać każdą wrogą lub niepokojącą nas myśl czy strach. On wpływa na umysł chrześcijanina tak, aby jego serce odczuwało pokój z Bogiem, społeczność i łączność duchową z Nim. On strzeże również jego umysł, jego zdolności rozumowania, instruując go i zapewniając o Boskiej mocy, mądrości i miłości.

Powinniśmy coraz bardziej prosić Boga o łaskę i mądrość oraz owoce Ducha, o przywileje służby dla Pana i braci oraz o coraz większy wzrost w podobieństwie do drogiego Syna Bożego. W tych warunkach obiecany „pokój przewyższający wszelki rozum” będzie strzegł naszych serc i umysłów. Samolubstwo i ambicje znajdą niewiele miejsca w tak napełnionym sercu. Nawet gdy znajdujemy się w „głębinach”, pokój Boży będzie mieszkał w naszych sercach i strzegł ich.

Myślą Apostoła wydaje się być, że Ci do których on kieruje swe słowa, doszli już do harmonii z Bogiem przez przyjęcie Jego warunków. Zwyciężając wszystkie przeciwności, stali się dziećmi Bożymi przez wiarę, posłuszeństwo, poświęcenie samych siebie aż do śmierci. Apostoł zachęca, aby pokój Boży był w takich jednostkach i nadal się rozwijał. Oni powinni być strzeżeni przez ten pokój. Wyrażenie „przez Jezusa Chrystusa”, sugeruje, że ponieważ weszliśmy w ten pokój przez naszego wielkiego Orędownika, możemy w nim trwać tylko do czasu, gdy Jezus pozostaje naszym Orędownikiem, w przeciwnym razie przez niedoskonałości ciała, stopniowo będziemy się pozbywać harmonii z Bogiem.

„Przystąpmyż tedy z ufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i łaskę znaleźli ku pomocy czasu przygodnego” (Żyd. 4:16). Tak więc, gdy codziennie przybliżamy się do Boga i mówimy: „Odpuść nam grzechy nasze, bo też i my odpuszczamy każdemu winowajcy naszemu”, mieszkamy w pokoju, ponieważ mamy wielkiego Orędownika u Ojca. Tak więc pokój ten trwa – stale zapewniając nam łaskę Bożą, przez naszego wielkiego Orędownika.

====================

— 15 października 1911 —