Zmień język

::R4576 : strona 88::

Boska łaska i Boska nagroda

„Albowiem okazała się łaska Boża, zbawienna wszystkim ludziom, ćwicząca nas, abyśmy odrzekłszy się niepobożności i świeckich pożądliwości, trzeźwie i sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując onej błogosławionej nadziei, i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa” – Tyt. 2:11-13

Łaska Boża, czyli dobrodziejstwo Boże, odnosi się przede wszystkim do miłosierdzia, – jakie Bóg zamierza okazać Adamowi i jego potomstwu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Jest to łaską, czyli dobrodziejstwem dlatego, że jest to rzecz- niezasłużona – nie jest nagrodą. Łaska ta okazała się w tym znaczeniu, że była ona zamanifestowana niektórym, i Słowo Boże informuje nas, że ostatecznie będzie ona okazana wszystkim ludziom, aby wszyscy mogli mieć w niej udział. Ona przynosi zbawienie w tym sensie, że sposobności dostarczone przez łaskę -czynią możliwym nasze zbawienie, uwolnienie od grzechu i śmierci. Mieści się w niej wiele nauk i lekcji, lecz jedna z nich jest najważniejsza, mianowicie, że w oczach Pańskich grzech jest „nader grzeszącym” i musi takim być także w oczach naszych. Ona uczy nas, byśmy wyrzekli się wszelkiej niepobożności, wszelkich skłonności cielesnych i okazali naszą gorliwość przez stawianie oporu grzechowi, w jego różnych objawach. Wszyscy, którzy ewentualnie otrzymają Boskie błogosławieństwo i doskonałość, czy to na ziemskim lub duchowym poziomie, muszą dojść do stanu miłowania sprawiedliwości i nienawidzenia nieprawości, inaczej błogosławieństwa Boskiej łaski nie będą więcej udzielane im.

Skoro grzesznicy zostaną zupełnie podniesieni ze swoich słabości i niedoskonałości i zupełnie utwierdzeni w sprawiedliwości, łaska ku nim skończy się; ponieważ oni nie będą jej więcej potrzebować. Lecz oni, zapewne, przez całą wieczność będą wspominać z wdzięcznością i radością o tej łasce, która ich wybawiła i podniosła ich do zupełnego zbawienia i do harmonii z Boskim prawem.

W Wieku Ewangelii, Boska łaska objawiona jest w wieloraki sposób, podczas gdy w Wieku Tysiąclecia, działalność jej okazywana będzie przez działanie królestwa i jego wpływów. Obecnie, lud Boży posiada Jego łaskę przez Chrystusa w zarządzeniu dostąpienia usprawiedliwienia z ich słabości i grzechów na podstawie posłusznej wiary do stopnia możliwości. Aby trwać w łasce Bożej, musimy odwrócić się od grzechu by służyć Bogu. Wtenczas zostaliśmy przyprowadzeni do drugiego stopnia łaski – przywileju użycia udzielonego nam usprawiedliwienia, z wiary, by złożyć nasze ciało w ofierze, a w przyszłości stać się uczestnikami z Chrystusem, Boskiej natury, chwały i królestwa. Gdyśmy podjęli krok poświęcenia się Bogu, trzeci stopień łaski otworzył się nam – spłodzenie z ducha świętego i wstęp do szkoły Chrystusowej by przyjąć na siebie Jego jarzmo i uczyć się od Niego. Na tej nowej drodze łaska nadal nam towarzyszyła. Po usunięciu z nas naszą część grzechu pierworodnego i niedoskonałości, łaska Boża, po naszym staniu się nowymi stworzeniami, dopomaga nam do trwania w miłości Bożej. To „nowe stworzenie” potrzebuje łaskę i miłosierdzie, ponieważ działa przez „ziemskie, gliniane naczynie” które jest słabe, skłonne do grzechu i pomyłek.

Nowe stworzenie nie może grzeszyć – dobrowolnie – i ono nigdy nie miało „pierworodnego grzechu”; lecz ono mogłoby być zdławione przez starą naturę jeżeliby dozwolonym jej było ożyć i odzyskać kontrolę. Bóg uważa nasze ciało za umarłe i liczy się jedynie z nowym stworzeniem, które nigdy nie znało grzechu i które nigdy nie mogłyby miłować grzech. Mimo to jednak, nowe stworzenie ma odpowiedzialność za swój ziemski przybytek, swoje ciało, tak jak człowiek jest odpowiedzialny za zachowanie swego psa. Jeżeli wie, że pies jest niebezpiecznym, musi założyć na niego kaganiec. Jeżeli nie zachęca psa do czynienia jakiejś szkody, on jest jednak odpowiedzialny za niego i zobowiązany do pokrycia wyrządzonej szkody. Tak też nowe stworzenie jest odpowiedzialne za swe ziemskie ciało. Ponieważ ono nie może mieć zupełnej kontroli nad myślami, słowami i czynami, niezawodnie będą też i przewinienia. Przeciwko tym trzeba nie tylko walczyć, ale także okazać skruchę – przez przystąpienie do tronu Boskiej łaski z prośbą o przebaczenie. Tu znów głos łaski jest słyszany, zwiastujący pokój przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela, bo Zbawiciel, przez Boskie zarządzenie jest naszym Orędownikiem. Jako taki, jest mocen i chętnym by zastosować, wszystko co może być potrzebnym dla przykrycia naszych omyłek, słabości lub nieświadomości. W ten sposób Boska łaska towarzyszy nam do końca naszej pielgrzymki, udzielając nam pomocy na każdym kroku.

Lecz nie wszystko jest z łaski. Podczas gdy usprawiedliwienie, podstawa naszego ofiarowania, jest z łaski, to jednak stawienie naszych ciał ofiarą żywą, nie jest z łaski. Znajomość naszego przywileju jest z łaski, lecz nasze ofiarowanie jest z naszej własnej woli. Jest to ten duch ofiary, wierność Bogu i sprawiedliwości, który Bóg zamierza wynagrodzić współuczestnictwem z naszym Odkupicielem w Jego królestwie, chwale i nieśmiertelności. Pod tym względem jesteśmy kopiami miłego Syna Bożego. „Jeźli cierpimy, z nim też królować będziemy” (2 Tym. 2:12). Zwróćmy uwagę na Boskie zapewnienia co do obiecanych nagród: „Kto zwycięży, dam mu siedzieć z Sobą na stolicy mojej” (Obj. 3:21). „Chodzić będą ze mną w szatach białych, iż godni są” (Obj. 3:4) Z drugiej strony, prawdziwie można potwierdzić, że wszystkie nasze błogosławieństwa i łaski pochodzą z łaski Bożej, nigdy bowiem nie moglibyśmy na jakąkolwiek z nich sami zasłużyć – ponieważ podstawą wszystkich naszych błogosławieństw, zaszczytów, chwały i nieśmiertelności jest łaska Boża w Chrystusie Jezusie, bez którego nie moglibyśmy nic uczynić i bylibyśmy niczym.

====================

— 1 marca 1910 r. —